"เด็กไม่ควรรู้หรอก!" 

เราคิดว่าคำนี้แม่งโคตรหลอกลวง ก็ความจริงเป็นสิ่งไม่ตายนี่ ทำไมจะรู้ไม่ได้ ยังไงซักวันก็ต้องรู้อยู่ดี แต่พอได้มาเจอจริงๆแล้ว... ไม่น่าเลยว่ะ น่าจะเก็บมันไว้เป็นเรื่องที่ไม่ควรรู้ต่อไปจริงๆด้วย ไม่น่าเข้าไปยุ่งด้วยจริงๆ มันไม่ใช่ว่าโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่กว่านี้ฟังแล้วจะโอเคนะ แต่มันเกี่ยวกับตัวเราเอง ความเป็นมาของเรา เป็นเรื่องที่ไม่น่าไปรู้เลยจริงๆ... มาขนาดนี้แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะลืมง่ายๆหรอก ก็ฝังใจไปนั่นแหละ ไม่น่าเลย ไม่น่าถาม ไม่น่ามารับรู้ ไม่น่าเดินเข้ามายุ่งเลยแท้ๆ ถ้าไม่เข้ามาทางนี้ก็คงเล่นไปเรื่อยต่อไป...ซึ่งนั่นมันก็ดีอยู่แล้วแท้ๆ

มึงเคยเชื่อในใครซักคน แล้วก็คิดว่าเขาเป็นคนดีป่ะ แล้วพอมาวันนึงความจริงที่มึงรู้มันไม่ใช่สิ่งที่มึงคิด แบบไม่ใช่เลย คนที่มึงเคยชื่นชม เคยคิดว่าเท่ห์ แม่งกลายเป็นอะไรก็ไม่รู้ เป็นอีกคนที่ไม่รู้จัก ย้อนแย้งไปหมด ทุกอย่างเละเทะ ผิดหวัง สงสาร สมเพช เวทนา หดหู่ ปนกันมั่วไปหมด

'เวลา' มันสำคัญนะ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าเราควรให้เวลากับครอบครัว คนรอบข้างบ้าง ไม่งั้นมันจะกลายเป็นหายนะที่จะพากันชิบหายทั้งหมด ซึ่งกูบอกกับตัวเองไว้เลยว่าไม่ว่ายังไงกูก็จะไม่ทำแบบนั้นแน่นอน แล้วอีกอย่าง "ความจนมันน่ากลัว" ไม่เกี่ยงหรอกนะ แต่แน่นอนกูจะให้มันกินกูแล้วต้องโหยหาเงินขนาดนั้นหรอก มันเศร้านะที่ทำงานงกๆแต่ไม่ได้กินของอร่อย เที่ยวที่ๆอยากเที่ยว ...ชีวิตแบบนั้นโคตรน่าเศร้าเลยว่ะ กูจะไม่ยอมเป็นแบบนั้นแน่ๆ

"มะลิ ฉันเป็นคนแย่มากมั้ย?"

"ก็ไม่มากนะ เราก็ดีเท่าที่เราทำได้นั่นแหละ"

30.3.19