เสียงก้อนน้ำแข็งก้อนกลมกระทบกับแก้วบรั่นดีราคาแพงพร้อมจังหวะบลูส์ชวนน่าฟังจากเสียงเครื่องสายและเครื่องดีดบรรเลงทำนองเพลงเดียวกับสีฟ้าในตาของอีกคนเหมือนดังยามมองออกไปยังท้องฟ้ายามคลื่นทะเลสงบสุข ทั้งชวนให้ผ่อนคลายและสบายใจ ยากที่จะละสายตาออกเลยทีเดียว ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่เผลอมองดวงตาคู่นั้นไม่วางตาโดยไม่รู้ตัว

"หน้าฉันมีอะไรรึ อาร์เธอร์?"

"อ่า เปล่าหรอก แค่รู้สึกว่าไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ตาสีฟ้าของนายมันชวนให้มองไม่เคยเปลี่ยนเลยนี่นะ"

คนฟังเลิกคิ้วน้อยๆ หยุดคิดอะไรสักพักก่อนจะขยับตัวเข้ามากระซิบหูของคนข้างๆ

"นี่ อาร์เธอร์"
"ถ้าคืนนี้นายไม่มีธุระอะไร"
"อยากจะมองดวงตาคู่นี้ต่อทั้งคืนเลยไหมล่ะ"