เรื่องย่อตามหลังปก

    เรื่องเริ่มจาก หนานเกอ นักศึกษาที่ได้มาเกิดใหม่ในราชวงศ์ที่ทั้งชีวิตเหลือเพียงน้องชายร่วมมารดา คอยฟูมฟักเลี้ยงดูและผลักดันให้น้องชายตัวเองได้ขึ้นครองบัลลังก์ สุดท้ายแล้วกลับกลายเป็นน้องชายร่วมมารดาเพียงหนึ่งเดียวที่หนานเกอไว้ใจทั้งทำร้ายร่างกายและจิตใจอย่างแสนสาหัส (สาหัสจริงๆค่ะจากการบรรยาย) ทั้งโดนขังอยู่ในคุกน้ำ3ปี โดยทำร้านจนเสียโฉมอย่างหนัก ทุกอย่างนั้นทำให้ร่างกายของหนานเกออ่อนแอกว่าคนทั่วไปเป็นอย่างมาก แค่นั้นยังไม่พอยังถูกนำร่างที่ลมหายใจโรยรินแล้วไปทิ้งไว้ที่แม่น้ำ ! *ลูกแม่T^T*

   แต่ชีวิตนายเอกอย่างน้อยยังไม่จบง่ายๆแค่นั้น ร่างของน้องไหลไปตามทางน้ำไปติดอยู่ที่เมือง กว่างเถียน เมืองที่คนนอกไม่มีใครที่รู้จัก ทุกคนในเมืองเหมือนมีความสามารถมากกว่าที่ตาเห็น ทุกคน !

ที่เมืองกว่างเถียนแห่งนี้ เป็นที่กำเนิดชื่อของหนานเกอที่คนในอำเภอนี้ใช้เรียกนายเอก เพราะตอนท่านหมอประจำอำเภอถามชื่อ นายเอกหันไปเห็น หนานกวา(ฟักทอง) เลยบอกว่าตัวเองชื่อหนานกวาเลยซะอย่างนั้น 555

     ที่เมืองกว่างเถียนนี้หนานเกอยังได้เจอกับ มั่วซู นายอำเภอรูปงาม พระเอกของเรานั่นเองค่าาา ทั้งผู้คนและมั่วซูเองนั้นก็มีบางอย่างที่ให้ความรู้สึกที่แปลกประหลาดต่อหนานเกอเป็นอย่างมาก ทั้งการใช้ชีวิต หรือ ความรู้ ความสามารถของคนในหมู่บ้าน

     ตัวละครมั่วซูเป็นตัวละครที่มีมิติสำหรับเรามากเลยนะ คือเป็นตัวละครที่คนเขียนเองไม่ได้เล่าความอะไรเกี่ยวกับตัวมั่วซูมากนัก แต่ก็ทำให้คนอ่านเข้าใจได้ว่าเพราะการใช้ชีวิตที่ผ่านมาแบบไหน ส่งผลให้มั่วซูมีความเป็นมั่วซูอย่างทุกวันนี้ ตอนเราอ่านเรารู้สึกทั้งชื่นชม แล้วก็สงสารตัวละครนี้อยู่บ้าง ด้วยเบื้องหลังที่เราเองก็คาดไม่ถึง แต่สำหรับเราเราว่าหนานเกอเองก็โชคดีที่เจอมั่วซู และ มั่วซูเองก็โชคดีที่เจอหนานเกอค่ะ

     ในส่วนของบทรักของคนทั้ง2คนในมุมมองของเรา เราว่าหนานเกอเนี่ยคือ straight เลยนะก่อนเจอมั่วซู ตอนที่เริ่มหวั่นไหวก็แบบไม่เชิงว่าไม่ยอมรับตัวเองนะคะ คือเค้าทั้งสองคนแบบเป็นคนที่เข้าใจชีวิต แล้วก็ยอมรับเรื่องราวต่างๆได้ดีมากทีเดียว ส่วนตัวมั่วซูเองก็เป็นคนที่ไม่ซับซ้อนด้านความรู้สึกเลยค่ะ ชอบคือชอบ จูบแล้วรู้สึกดีก็คือรู้สึกดี คือเป็นคนที่ซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเองเป็นอย่างมาก *ฮาา* นิยายเรื่องนี้เลยจะมีบทท่านนายอำเภอหลอกกินเต้าหู้หนานเกออยู่บ่อยทีเดียวค่ะ 

     สำหรับเรานิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่ให้ข้อคิดกับเรามากทีเดียว แต่ก็แอบทริกเกอร์ *สำหรับเรา* 

     อีกอย่างที่อยากพูดถึงมากๆคือชาวบ้านอำเภอกว่างเถียน คือทุกคนรักหนานเกอ มาก ๆ เอ็นดูหนานเกอแบบสุด ๆ ตั้งแต่เด็กๆไปจนถึงผู้แก่ผู้เฒ่าในอำเภอกันเลยทีเดียว ตอนอ่านไปทำให้เรารู้สึกอบอุ่นหัวใจไปด้วยเลยจริงๆค่ะ

     สุดท้ายขอพูดถึงเรื่องตัวเล่มหนังสือค่ะ สำหรับเรา เราว่ามันบางไปหน่อย จริงๆสามารถทำให้เป็นเล่มเดียวจบได้สบายๆเลย *ฮาา* หน้าปกสวยงามค่ะ ส่วนตัว BOX แอบหลวมไปหน่อย แต่โดยรวมโอเคเลยค่ะ

ป.ล. นี่เป็นการรีวิวนิยายเรื่องแรกในชีวิตเลยค่ะ จริงๆมีความคิดอยากเขียนรีวิวนิยายที่อ่านมานานแล้ว ด้วยความที่อยากเก็บเอาไว้ให้ตัวเองอ่านด้วยว่า เคยอ่านเรื่องอะไรไป เนื้อเรื่องเป็นแบบไหน เพราะอ่านไปเยอะมากๆ แล้วงงค่ะ เวลาเพื่อนถามก็จะเอาเรื่องนั้น เรื่องนี้มาผสมกันจนเป็นเรื่องใหม่ไปเฉยเลย 555 เลยอยากทำบล็อกไว้เขียนรีวิวนิยายโดยเฉพาะค่ะ แต่ด้วยเป็นคนที่มีคำพูด งง ๆ เลยยังไม่ได้เริ่มสักที ถือโอกาสนี้มาเริ่มที่เรื่อง ราชันในม่านอัสดง กันก่อนเลยแล้วกันค่ะ

     หลังจากนี้จะทยอยมารีวิว/เล่าเรื่อง นิยายที่เคยได้อ่านไปแล้วเรื่อยๆค่ะ ถ้ามีตรงไหนควรปรับปรุง สามารถ แนะนำกันได้เลยนะคะ

เจอกันเล่มหน้าค่ะ : )