ทุกทุกครั้งรั้งรักไว้ไม่อยู่
และไม่รู้ว่าต้องทำตัวแบบไหน
เป็นคนดี ดีเหลือเกินเดินจากไป
คนที่ใช่ ใช่แบบใดจึงพอดี

เคยพบเห็นเป็นอยู่รู้ทั้งหมด
แต่ก็อดใจไม่ได้มักหน่ายหนี
ดีพอแล้วได้แห้วกลับมาทุกที
เลวสุดที่เธอไม่เอาเจ๊ากันไป

ผู้ชายนี่กระไรเดาใจยาก
อยากไม่อยาก พูดไม่พูด จะรู้ไหม
อมพะนำทำเหมือนเราจะเข้าใจ
พอทำให้ไม่ต้องตาท้าเลิกเลย

เป็นตัวเองบางครั้งยังรำคาญ
แต่งตัวหวานพี่แกบอกเห่ยแสนเห่ย
ไม่มีเสียล่ะ คำรื่นที่ชื่นเชย
มีแต่เปรยให้ปวดแปลบเจ็บแสบคัน

หาว่าเราแก่เก่าไม่เข้าท่า
คิดจะเป็นอารยาอย่าได้ฝัน
แพทตี้ยิ่งไม่อาจเปรียบมาเทียบชั้น
ญาญ่ามาร์กี้นั้นห่างกันไกล

ก็คุณไม่ใช่ณเดชน์นี่คะ
ที่จะมัดใจญาญ่าได้
ไม่รวยเหมือนน็อต เหมือนป๊อกไง
ฉันเลยไม่ใช่คนของคุณ

จึงต้องมานั่งเหงาเศร้าอย่างเงี้ยยย
เพราะว่าเพลียกับความคิดจนจิตขุ่น
เลิกกันแล้วไม่แคล้วมานั่งลุ้น
เธอจะหมุนสายต่อง้อไหมนะ

สรุปเธอไม่ง้อ
จ้ะพ่อ ทิ้งก็ทิ้ง ฉันหยิ่งค่ะ
ไม่เก็บเรื่องเธอเข้ามาเป็นภาระ
แม้คิดถึงทุกขณะลมหายใจ