สิบเอ็ดสามสองศูนย์สองศูนย์

สี่วันก่อนตัดสินใจ

สบายใจ

เราทำไม่ได้หรอก

แต่คิดไม่ได้จริงๆ

มันไม่จำเป็น

สิ่งที่ถูกต้องที่สุดของมนุษย์คือการอยู่ได้ด้วยตัวเองให้ได้

เราทำไม่ได้หรอก

แค่นี้พอ / The Parkinson

ไม่ควรทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ

ทำเหมือนว่าเราไม่เคยได้พบกัน

เนอะ

อีกกี่ครั้ง

ได้แค่ไม่กี่ชั่วโมงจริงๆ

มีคนเคยบอกว่าถ้า

ไม่มีแรงที่จะยืน ได้แต่นอนจมกองน้ำตา

ไม่แปลกใจ

ฟุ้งซ่านไปเองและอ่อนแอไปเอง

มันถูกอยู่แล้ว

ตีหนึ่งของทุกวัน คือเวลาของความรู้สึก

ที่เราต้องเสียใจมาตลอด ไม่ต้องคิดมากไป

ลืม ลืม

ขอโทษ

เราทำไม่ได้หรอก

ไม่จำอะเราอะ

เมื่อวานทั้งวันมันไม่เคยมีอยู่จริง เชื่อผมสิ

จะมูฟออนต้อง

อารมณ์แปรผันตามอุณหภูมิของเสียง

ฉันคงเป็นไม่ไหว แม้ต้องการแค่ไหน

เราทำไม่ได้หรอก

เราทำไม่ได้หรอก

ไม่มีอะไรที่ต้องเปลี่ยนแปลงหรอก มันดีอยู่แล้ว

ยังยืนยันเหมือนเดิมว่าถ้าหายไปจากโลกนี้ได้ แบบไม่ต้องรู้สึกอะไรเลยได้ คงดี แต่ก็ไม่ได้ แต่เดี๋ยวคงได้

ขอโทษที่ทำตามที่บอกไม่ได้

เราคิดผิดเอง

การกระทำของฉันเอง

ไม่ควรรู้ในสิ่งที่ไม่ควรรู้

เหนื่อยใจ ไม่เหนื่อยหรอก ชินแล้ว

ไม่มีแรงที่จะยืน ได้แต่นอนจมกองเลือด

ลบและลืมมันไป

ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองไร้สติขนาดนี้

เหนื่อยกายเมื่อวาน วันนี้และ พรุ่งนี้

ไม่ควรเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็น

ไม่คาดก็หวังก็ไม่ผิดหวัง

คิดให้แย่ที่สุด

เราทำไม่ได้หรอก

โลกกำหนดมาแล้วอย่าพยายาม

สุดท้ายถ้าใครเป็นคนผิด

เราทำไม่ได้หรอก

เราทำไม่ได้หรอก

ก็น่าจะมีแค่คนเดียว

ต่อจากนี้แหละคือความจริง

ร้องไห้สองรอบในหนึ่งวันไม่ใช่เรื่องตลก แต่ก็ควรจะตลก

อย่าเชื่อผมเลย

มันโอเค

ขอโทษที่ต้องบอกแบบนี้ มันไม่ใช่ มันไม่ใช่

Lonely Man & Emptiness In Memory

ยังยืนยันคำเดิมว่าตัดสินใจดีแล้วแหละ

ไม่มีใครทำอะไรเลย

เราทำไม่ได้หรอก

มันไม่มีอยู่จริงหรอก

เคยกลัว แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นจริง

ไม่จำ

ไม่ใช่เลย อย่าหลอกตัวเองเลย