"เหมือนถูกขังอยู่ในปี 1988 หาทางออกไม่เจอ"

วัยหนุ่มสาวที่สดใสวันหนึ่งก็ต้องพรากจากเราไป
เหมือนดอกไม้ที่บานแล้วก็เหี่ยวแห้งไป
เพลงบรรเลงไปตามแสงจันทร์ที่ส่องสว่างยามค่ำคืน
เพลงรักวัยหนุ่มสาวของฉันก็คือความเศร้าในอดีต
เมื่อเราพยายามฉุดรั้งวันเวลาเหล่านั้นไม่ให้ผ่านไป
ความว่างเปล่าคือสัญญาของความเศร้า
แทนที่จะย้อนเวลากลับไปเราควรปล่อยให้มันเลยผ่าน
เวลาก็ดำเนินไปแบบนี้แหละ
แม้ฉันจะให้อภัยคนรักที่ทิ้งฉันไป
แต่เวลาก็ดำเนินไปไม่แคร์ฉัน
สถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ความรู้สึกที่ว่างเปล่า
เป็นเหตุผลที่ฉันกำลังมองหาเนินเขาสมัยก่อน

วัยหนุ่มสาวที่สดใสวันหนึ่งก็ต้องพรากจากเราไป
เหมือนดอกไม้ที่บานแล้วก็เหี่ยวแห้งไป
เพลงบรรเลงไปตามแสงจันทร์ที่ส่องสว่างยามค่ำคืน
เพลงรักวัยหนุ่มสาวของฉันคือความเศร้าในอดีต

ขอบคุณซับไทยโดย Norae BangTH1

....................................................................................

ดอกเบญมาศก็มีฤดูกาลของมัน
ไม่มีดอกไม้ไหนคงสีไว้ได้ถึงสิบวัน
ผมเคยคิดว่า ถ้าดอกไม้บานก็เท่ากับจบ 
คุณไม่รู้หรอก...ว่าใจที่เรามีให้ลูกๆ วันนึงเขาจะ....
กลับมาตอบเราว่า "ขอบคุณ"
พ่อด๊อกซอน(นางเอก)
แต่พอดอกไม้บานก็ยังมีผลอื่นที่ผลิดอกออกผล 
เลยมัวแต่เสียใจที่ดอกตัวเองจะไม่เบ่งบานอีก จนมองข้ามมันไป 
ผมรู้ว่าต้องเพลาๆ เรื่องงานบ้าง แต่วิธีเลี้ยงลูกของผม...ก็ใช้ได้เหมือนกันนะ

คุณไม่รู้หรอก ว่าใจที่เรามีให้ลูกๆ วันนึงเขาจะ...กลับมาตอบเราว่า "ขอบคุณ"

พ่อด๊อกซอน(นางเอก)

...................................................................................

청춘 (Youth) - Kim Feel Feat. Kim Changwan (Reply 1988 OST) [2015]

สำหรับเรื่องนี้ออกตัวว่า จะไม่มีวันให้อภัย! จากที่ตามดูมาเป็นสัปดาห์และเพิ่งดูจบไปเมื่อคืน ที่เวลาตีหนึ่งครึ่ง (เหตุที่ไม่ได้จัด 11 Playlists ของวันศุกร์นี้เพราะเสพซีรี่ส์อยู่) แต่ทำไมเหมือนอะไรหายจากเราไป เหมือนมันติดมันค้างอยู่ที่ไหนสักแห่งของร่างกาย ทำไมดูจบแล้วผ่านเรื่องนี้ไปเลยไม่ได้เหมือนหลายๆ เรื่องที่เคยดู เฮ้อ เมื่อทบทวนความรู้สึกและอาการหลังดูจบก็พบว่า มันคือความอิ่ม ความที่ได้อิ่มเอม ได้ประทับใจ ได้ชอบ ได้มีความสุขกับมันตลอด 20 ตอน จนถึงตอนจบ เหมือนเราได้สูญเสียอะไรไปแล้ว นั่นเพราะความรู้สึกดีทั้งหมดที่เอ่ยมา มันแทรกซึมเราโดยไม่รู้ตัว(หรือไม่เราก็ยอมให้มันแทรกซึมเอง) มารู้อีกทีคือหลับไม่ลง น้ำตานอง อิ่มอะไรได้ขนาดนี้ บอกเลยว่า จะไม่ยอมให้อภัยเรื่องนี้ ฐานมาตราตรึงให้ใจเราอิ่มแล้วก็จบไป ดังดอกไม้ที่เบ่งบานแต่ก็ย่อมมีวันแห้งเหี่ยว เนื้อเพลงเพลงนี้ก็เช่นกัน ... แด่วัยหนุ่มสาว

김필 (Kim Feel) - 청춘 (Youthhood) (Rock Ver.) [Reply 1988 OST]

ฟังเวอร์ชั่นร็อคก็หนักแน่นเพิ่มไปอีก

이젠잊기로해요( Let's Forget it) - Yeoeun (Reply1988 OST)

ไหนๆ ก็ติดแหง็กในปี 1988 แบบหาทางกลับมาปี 2016 ไม่เจอ ก็จัดเพลงที่ชอบที่สุดๆๆๆๆๆๆๆ เลยแล้วกัน คือหลายๆ เพลงในเรื่องนี้บอกเลยว่าเพราะทุกเพลง (มีคนเขียนในพันธ์ทิพย์ไว้มากมาย) เรื่องจบไปตั้งแต่มกราคม 2016 แล้ว รู้สึกดีดที่ตามดู เพลงนี้วนอยู่ในหัว เหมือนจะเป็นเพลงสดใสแต่ทำไมมันเศร้าว้าาาาาาา โอ้ย ติดวนเวียนยิ่งกว่า PPAP 

เพลงสุดท้ายร้องขึ้นต้นว่า "เอ้ เอ้"

นั่นแหละค่ะ มีคำใบ้ของเพลงมาแค่นั้น ประกอบในหลายๆ ตอนในซีรี่ส์ เป็นที่ชอบมากๆๆๆๆ แต่หาไม่เจอ พยายามหามา 3-4 วันแล้ว หาในพี่พันธ์(ทิพย์)ก็ไม่มีใครโพสต์เพลงนี้มาเลย ในพี่ยู(ทูป)ก็รันไปกว่า 30-40 เพลงที่มีคนเอามาโพสต์ไว้ แต่ก็ยังไม่เจอเลย จะลองพยายามอีกรอบจนเจอ จะะหาให้เจอให้ได้ (เรื่องงานเรื่องเรียนหนูตั้งมั่นขนาดนี้ไหมลูก!) หากใครรู้จักเพลงที่ว่าช่วยหนูด้วยนะคะ เฮ้ออออ พอแล้วค่ะ คงติดไปอีก 2-3 วันอย่างน้อย ถ้าหาเจอแล้วจะกลับมาใหม่ค่ะ มาฉลองวันแห่งการค้นพบที่ยิ่งใหญ่

ปล. โพสต์นี้ เป็นโพสต์ที่ 50 ของอัลบั้มนี้ จากที่เริ่มเขียนเป็นอัลบั้มแรกในมินิมอร์ คิดไว้ว่ามาถึงเรื่องที่ครึ่งร้อยขนาดนี้จะเขียนเรื่องพิเศษในความรู้สึกของตัวเอง และก็มีลิสต์ไว้ 2-3 เรื่อง แต่สุดท้าย 2-3 เรื่องที่คิดไว้ก็ไม่ได้เขียน เพราะเลือกเรื่องที่อินที่สุดแทนนั่นคือ Reply 2988 OST. ที่ถือว่าทำให้ใจเราพิเศษขึ้นมาได้เหมือนกัน (ช่วงนี้ติดแหง็กอยู่กับเพลงประกอบซีรี่ส์เกาหลีมากไปหน่อยค่ะ) ไว้ค่อยเขียนเรื่องที่คิดไว้ต่อจากนี้ ฉลองโพสต์ที่ 50 และ Happy Birth Day To Me 

เอ้ เอ้