เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Dear MeCherryoneden
นับถอยหลังถึงอายุ 23
  • ฉันเพิ่งจะไปดูดวงมา 

    หมอดูบอกว่า อายุขัยของฉันอยู่ที่ประมาณ 80-90 ปี ซึ่งก็ถือว่าอายุยืนใช้ได้
    ช่วงวัยรุ่นฉันจะเจ็บป่วยบ้างแต่ไม่ร้ายแรง แล้วพออายุ 30 เป็นต้นไป สุขภาพของฉันก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ 
    ฉันจะกลายเป็นคนแก่ที่สุขภาพดี 
    ช่วงปั้นปลายชีวิต ฉันจะไม่ลำบาก อยู่สบาย มีคนดูแล 
    ถ้าฉันมีลูก ฉันมีลูกที่ดีมากๆสองคน 

    ช่วงชีวิตข้างหน้าของฉันช่างดูดี ดูมีความสุข ฉันดูเป็นคนที่มีโชค มีทั้งเงินทอง สุขภาพ และครอบครัว
    ฉันช่างอิจฉาตัวเองในอนาคตเหลือเกิน แล้วก็เชื่อว่าใครๆก็คงจะอิจฉาคนที่ได้มีชีวิตแบบนั้น

    แต่การรอคอยเป็นเรื่องยากลำบาก 

    ตอนนี้ฉันอายุ 22 ปี เหลือเวลาอีกแค่ห้าถึงหกชั่วโมงก่อนที่ฉันจะอายุ 23 
    แต่ฉันพบว่ามันเป็นช่วงเวลาไม่กี่ชั่วโมงที่ช่างยากลำบากเหลือเกิน

    ร่างกายของฉันหนัก หัวไหล่และต้นคอของฉันปวดร้าวร้าวจากการนั่งหน้าคอมพิวเตอร์เป็นเวลานานเพื่อหางานที่ฉันพอจะทำได้
    หัวใจของฉันก็หนัก ทับถมด้วยความสิ้นหวังครั้งแล้วครั้งเล่าจากการโดนปฏิเสธ เต็มไปด้วยคำถามว่า ฉันไม่ดีตรงไหน
    ดวงตาของฉันปวดร้าว วันนี้ฉันร้องไห้ไปสี่ห้ารอบ ทั้งที่ไม่ได้อยากร้องเลยสักนิด แต่กลับห้ามน้ำตาไม่ได้เลย

    ฉันเหงา ว้าเหว่ ฉันอยู่คนเดียวในห้องแคบๆมาทั้งเดือน ไม่ได้เจอผู้คน ไม่ได้เจอแฟน ไม่ได้เจอพ่อแม่ ขี้แพ้ ไม่มีงานทำ 
    ฉันไม่ใช่คนที่ชอบมานั่งคิดกับตัวเองว่า ถ้าตอนนั้นฉัน... ทุกอย่างจะดีกว่านี้ไหมนะ เพราะฉันเชื่อว่าฉันจะเป็นกำหนดเองว่าสิ่งที่ดีที่สุดคืออะไร แต่มันก็อดไม่ได้เลยจริงๆ 
    ตัวฉันในตอนที่อายุน้อยกว่านี้เคยวาดฝันไว้ไหมนะ? ว่าตอนอายุ 23 เธอจะกลายเป็นบัณฑิตที่ไม่มีงานทำ อยู่คนเดียว แถมยังร้องไห้แทบทุกวันเพราะความสิ้นหวัง 
    ฉันไม่ได้จะยอมแพ้หรือจะหายไปไหนหรอก ฉันแค่อยากตะโกนความเจ็บปวดตอนนี้ออกมาให้ใครสักคนฟัง ใครสักคนที่ไม่ใช่พ่อแม่หรือแฟนที่มีเรื่องให้ต้องกลุ่มใจมากพอแล้ว ฉันแค่อยากพูด อยากเขียนมันลงไปแล้วหวังว่าจะมีใครสักคนอ่าน 

    ฉันว่ามันตลกดีที่เราจะมานั่งคิดถึงช่วงเวลาอีกหลายปีข้างหน้าว่าเราจะมีความสุขแค่ไหน ทั้งที่สิ่งที่ยากที่สุดคือตอนนี้ หนึ่งวินาทีต่อจากนี้ หรือหนึ่งชั่วโมงต่อจากนี้ มันเหมือนมีความสิ้นหวังแทรกอยู่ในทุกอณูของอากาศที่ฉันหายใจ ความทุกข์ทรมานเจืออยู่ในอาหารที่ฉันเคี้ยว ความว่างเปล่าปนอยู่ในน้ำที่ฉันดื่ม

    ฉันอยากเป็นผู้หญิงอายุ 23 ที่มีความสุข แต่ตอนนี้คำว่าความสุขอยู่ห่างออกไปไกลหลายปีแสง 
    ฉันจะอดทนรอจนถึงวันที่มันเดินทางมาถึงได้ไหมนะ

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in