เพลย์ลิสวันสุดท้ายนี้ก็ยังเป็นเพลย์ลิสเดิมตั้งแต่2ปีที่แล้วในงานเลี้ยงแผนกตอนนั้น
ผมกลายเป็นคนไม่ที่อยู่กับใครไม่ได้นานๆอีกต่อไป


“ก็เหมือนเทรนด์ดีไซน์ปีนี้ เดี๋ยวมาเดี๋ยวไป น่าตื่นเต้นในช่วงแรก พอดูไปนานๆก็น่าเบื่อจริงๆกูก็รู้สึกว่ามันไม่มีอะไรมั่นคงหรอกนะ แต่มึงก็บอกเองว่าคนเราก็ควรมีเวย์หลักของตัวเองไม่ใช่หรอ”


"..."


"ช่วงที่สรรหาวิธีการมาเจอกัน เรียนรู้จากเพลงที่ฟัง ค็อกเทลที่ดื่ม ขอบคุณเพลย์ลิสที่มอบให้ แต่ความสัมพันธ์มันไม่ได้จบแค่นั้น มันก็ต้องมีลำดับขั้นอะไรต่อไป”
พาร์ทเนอร์แผนกกราฟฟิกที่พึ่งเข้ามาทำงานประจำได้หกเดือน พยายามพูดให้เข้าใจถึงความเป็นจริงในการคุยกับใครของผม แต่ไม่เป็นผล มันก็เหมือนเดิมทุกครั้ง
ผม”

ออกจะคิดถึงเธอ


เธอเปลี่ยนแฟนใหม่ไปสี่คนในระยะเวลาสองปีตั้งแต่เราเลิกกัน ผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านออกไปเหมือนการกินเบียร์ กินมากๆก็เมา สักพักก็อ้วกออกมา วนแบบนี้ไปเรื่อยๆในทุกค่ำคืน
ไม่แปลกที่คืนนี้เธอจะนัดคนในแผนกออกมาปาร์ตี้แล้วเมาให้ยับเหมือนกับทุกปี
ผมยังทำหน้าที่เพื่อนที่ดีเสมอ ต่อให้ภายในไม่ได้รู้สึกแบบนั้น 

บ้านเลขที่และเส้นทางที่ผมต้องขับรถพาเธอกลับบ้าน ก็เหมือนเดิมมาโดยตลอด


ถ้าพูดกันจริงๆผมคงเป็นจุดบอดวันวาเลนไทน์ของเธอไปตั้งแต่ตอนนั้น


เมื่อสร่างเมา เราไม่อาจคุยและพบปะกันได้ ไม่ว่าจะปีเก่า หรือปีใหม่


2.


เมื่อคิดว่าความสัมพันธ์มาจากโลกที่เพียงจิ้มหน้าจอก็เจอหลายคนที่อยากเข้าไปคุยเข้าไปทัก ก็รู้สึกมีชัยชนะไปครึ่งหนึ่งแล้ว


“อยู่ไหนแล้ว”


“เรากำลังนั่งบีทีเอสไปอะ ใกล้ถึงแล้ว”


สิ้นสุดประกาศบอกสถานีราชเทวี ก็ได้แค่คิดไตร่ตรองว่ามันดีแล้วจริงๆหรอสำหรับเราตรงนี้ คุยกันมาตั้งสี่เดือน ทำไมถึงพึ่งมาอยากเจอกันในวันนี้
เราตั้งใจจะไปเคาท์ดาวน์ด้วยกันโดยการดูหนังข้ามปีเพราะที่บ้านก็ไปสวดมนต์ที่วัด และมันเป็นการเจอกันครั้งแรกด้วย


“มึงคิดยังไงวะถึงฝากใจไว้กับคนแบบนี้อะ มันคุยกี่คนก็ไม่รู้ อีกอย่างมึงไม่เคยเจอกันในฐานะคนคุยกันจังๆ มันอาจจะเป็นนักต้มตุ๋นอะไรพรรค์นั้นก็ได้”


จริงๆก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเอาใจไปฝากเขาขนาดนั้น แค่คิดว่าไม่ได้สวยพอจะเข้าไปคุยจะๆ เจอกันแบบนี้คิดว่าดีกว่ามั้ง รู้ด้วยนะว่ามันอาจจะไม่จริงใจเท่าการเข้าไปคุยต่อหน้า แต่ก็ไม่กล้าอยู่ดี


สิ้นสุดหนังจบ เขาเอื้อมมือแล้วประคองมือของเธอไว้ พูดพรรณนาถึงความรักที่แล้วไปมาไม่รู้กี่ครั้ง คืนนั้นดำเนินไปด้วยแอลกอฮอลล์ที่ลานหน้าสกาล่า ไฟแสงสีหายไปเหลือเพียงไฟที่ห้อยประดับร้านค้า ทำนองเพลงจากลำโพงเปิดต้อนรับปีใหม่ เขาพร่ำเพ้อไปเรื่อย เธอลืมไปว่าเขาเป็นเพียงลูกค้าในร้านดอกไม้ที่เธอบังเอิญเจอแล้วร่างกายรู้สึกผิดปกติ การมาดูหนังด้วยกันครั้งนี้ และระยะเวลาการคุยมานับสี่เดือน มันเพียงพอจะทำให้เขาเข้าใจเธอรึเปล่าว่าภายในมันคืออะไร


ฤทธิ์แอลกอฮอลล์ซึมผ่านปากเข้าสู่เส้นเลือด ไม่นานเขาก็ดันพูดถึงหญิงสาวที่ร้านดอกไม้ เธอบรรจงกวาดสายตามองไปที่ปากของเขาและตั้งใจฟัง


“ขอบคุณนะที่มาดูหนังด้วยกันวันนี้ สนุกมากเลย ไว้คราวหน้าเรามาดูด้วยกันอีกดีมั้ย คุณคุยสนุกมากๆ ขอบคุณที่แลกเรื่องราวกันมาตลอด ผมคุยไม่เก่งหรอก แต่ว่าจะพยายามนะ”


เขามาส่งเธอที่บ้าน บทสนทนาในช่องแชทจบลงเพียงวันนั้น เขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอไปมากกว่าการตั้งตารอจะดูหนังข้ามปีเรื่องที่เขาตั้งใจดู ส่วนร้านดอกไม้ที่เขาไปบ่อยๆ เขาเพียงแค่ชอบและรักในสีของมัน แค่นั้น


3.


“ขอบคุณที่เข้ามาทำให้ปีนี้ของเราสมบูรณ์”


คืนก่อนวันนั้น เราไปกินขนมร้านที่เขาชอบ ฉลองการฝึกงานครบสามเดือนเสร็จ บลูเบอร์รี่ชีสเค้กที่เขาชอบ บรรยากาศสามทุ่มกับร้านคราฟเบียร์ที่เรามักไปนั่งด้วยกันเวลาฉลอง
 หวนกลับไปคิดถึงทุกคืนวันศุกร์สองทุ่มที่เธอมักเดินเล่นแถวนั้น นั่งบาร์ฟังแจ๊สชิวๆตามสไตล์เด็กออกแบบ หาอินสไปร์เพื่อคอนเทนต์ใหม่ๆแต่ละเดือน