" ถ้าคิดว่าจะหนีได้ก็ลองดูสิ!" สิทธิ์เอ่ยขึ้น ขณะเดินนำหน้าติ่งห่างไปประมาณ 10 เมตร ตาเหลือบเห็นติ่งทำท่าทางเหมือนจะเเอบหลบหนี
" การที่เธอกลืนกินวิญญาณอาฆาต เเต่ไม่เกิดการระเบิด เพราะชั้นใช้พลังจิตของชั้นสะกดเอาไว้ หากเธอหนีห่างจากชั้นไปโดยไม่มีชั้นคอยควบคุมพลังวิญญาณอาฆาตในตัวเธอล่ะก็ เธอตายเเน่"
" เเล้วชั้นจะรู้ได้งัยว่าคุณไม่โกหกชั้น" ติ่งซักกลับ
"ก็ลองดุซี่ เธอลองออกห่างจากชั้นเป็นระยะ 30 เมตรขึ้นไปดูสิ ตัวเธอจะเริ่มเปล่งเเสงสีม่วงออกมา เพราะพลังจิตของชั้นจะเริ่มไปไม่ถึง" ติ่งทำตามที่สิทธิ์พูด พบว่าเป็นไปตามที่ชายหนุ่มกล่าว "ขอเพียงเจอยายหมอนั่น ชั้นจะปล่อยวิญญาณอาฆาตตนนั้นออกมาจากตัวเธอ เเล้วเธอก็จะรอด" ติ่งเริ่มเชื่อคำพูดของสิทธิ์ ' ยังงัยก็ต้องรอดกลับไปหาลูกให้ได้' ติ่งคิด
"เเล้วนี่เรากำลังจะไปไหน?" ติ่งเริ่มเดินกลับเข้ามาใกล้สิทธิ์ ครั้งนี้ใกล้มาก เพราะความกลัวตัวเองจะระเบิด
"เราจะไปอัญเชิญผู้คุมมิติวิญญาณอาฆาตเเห่งนี้ด้วยกัน .....ท่านคานส์เเห่งเเรงอาฆาต!!!!"
ว่าเเล้วทั้งสองก็หายตัวฟุ่บไปในพริบตา
-------------------------------------------------------------------------
"ทำไมคุณถึงไปเรียกเค้าว่านังงูอสรพิษ? เสาถามขณะเดินขึ้นบันไดสูงที่บนยอดเป็นที่ตั้งของปราสาทเเห่งหนึ่งดูคล้ายปราสาทญี่ปุ่นสมัยยุคโชกุนยังงัยยังงั้น
มอคจาได้ยินคำถาม เเต่กลับเงียบไม่ตอบ
ทั้งสองขึ้นมาจนถึงยอดปราสาท มาหยุดที่ บริเวณด้านหน้าปราสาท คนเฝ้ายามเเละสาวรับใช้ เดินออกมาพร้อมถามถึงจุดประสงค์ ของเเขกผู้มาเยือน. เมื่อเงยหน้าเจอม้อคจาถึงกับร้องอ้อ
"ข้ามาพบเรนกานายพวกเจ้า ไปตามนางมาพบข้า" สาวใช้รีบทำคามคำสั่งของม้อคจาทันทีโดยไม่ตัองไต่ถาม ราวกับว่ามอคจาเป็นเจ้านายของตำหนักเเห่งนี้ คนเฝ้ายามเองก็รีบก้มหน้า ไม่กล้าสบตาม้อคจา
เมื่อสาวใช้ เดินลับหายไป มอคจาเเอบยื่นหน้าใกล้เสา กระซิบข้างหูของเสาเบาๆ
" เรนกาน่ะเป็นเพื่อนข้าตั้งเเต่เด็ก .....จริงๆเเล้วนางตอนเด็กเกิดมาเป็นงูสองหัว คนพี่คือเรนกา คนน้องคือไลล่าเเต่ด้วยความที่พ่อของนางมักจะเอ็นดูไลล่ามากกว่า มีอยู่วันนึงด้วยความริษยาชิงชังน้องสาวฝาเเฝดตัวเองจนถึงขีดสุด นางจึงเเอบคายพิษใส่เเก้วเเล้วหลอกให้ไลล่าดื่ม...." ม้อคจากำลังจะเล่าต่อ เเต่ สาวใช้เเละนายหญิงก็พรวดพราดออกมาพอดี
" มัอคจา!!!!! ลมอะไรหอบท่านมาถึงมิติริษยาเเห่งนี้ ครั้งนี้ท่านจะมาอยู่เล่นเป็นเพื่อนข้าสักกี่เพลา?" เรนกาเดินเเช่มช้อยพุ่งเข้าหาม้อคจา เสาเพ่งพิจารณาดูไปมา ยังงัยนางก็ดูเหมือนคนทั่วไป ออกจะสวยเสียด้วยซ้ำ หน้าตาดูเหมือนสาวหมวย ดูเปรี้ยวอมจืดเหมือนดาราหนังเกาหลีสมัยนี้. ที่ผิดเเปลกก็เเต่ชุดของนางเรนกาผู้นี้ดูจะรุ่มร่ามยาวเกินตัวดูคล้ายหางงู เเต่มันก็ดูเข้ากับท่าทางเเช่มช้อย กับรูปร่างที่บอบบางของนางเป็นอย่างมาก ระหว่างที่เสาเพ่งพิจารณาเรนกาอยู่นั้น ก็เเอบสะดุดกับสายตาที่เหมือนจะจดจ้องกลับมาที่ตนเองเหมือนกัน
" เเล้วเเม่นางน้อยผู้นี้เป็นใคร ทำไมถึงมาอยู่กับท่านได้ท่านม้อคจา?!?!" เรนกาเอ่ยถาม ใจเเอบคิดอิจฉาสตรีผู้นี้ยิ่งนักที่เดินทางร่วมมากับม้อคจาเเต่เพราะเป็นถึงผู้ควบคุมมิติริษยานางจึงซ่อนความอิจฉาเเละหึงหวงมอคจาได้เป็นอย่างดี
"ดวงจิตมนุษย์ที่หลงเข้ามา นางมากับข้า อย่าคิดเเตะต้องนาง" ม้อคจาพูดสำทับทันทีด้วยความรู้ทันเรนกาว่ามีนิสัยกำพืดเช่นใด ......ที่ข้ามาที่นี่เพียงเพื่อให้เจ้าบอกเราว่าในมิติเเห่งนี้มีทางที่จะไปโลกมนุษย์หรือไม่ เจ้าพอจะบอกพวกเราได้หรือไม่"
" เรนกาเข้าใจเเล้ว ท่านก็ทราบดี ในมิติริษยาเเห่งนี้ มีอาคารบ้านเรือนมากมาย มีอีกหลายต่อหลายที่ที่เเม้เเต่ตัวข้าเองก็ไม่เคยย่างกราย เอางี้วันพรุ่งนี้ข้าจะเรียกประชุมเหล่านายทหารเเห่งข้ามาตรวจสอบถามไถ่ คืนนี้ให้พวกท่านทั้งสองเข้าไปพักที่เรือนรับรองก่อนจะดีหรือไม่" เรนกาเอ่ยถาม กิริยาวาจาอ่อนหวานเเช่มช้อยไม่เปลี่ยน
"เอางั้นก็ได้ เเต่ข้าขออยู่ห้องติดกับนาง" มอคจาออกตัวพร้อมจับมือเสาไว้เเน่น เสาหน้าเเดง เริ่มเเอบรู้สึกชอบภูติหนุ่มผู้นี้ขึ้นมานิดๆ (ถึงเเม้จะไม่ใช่คน เเต่ก็หล่อบาดใจนี่นา)
"อันนี้ก็เเล้วเเค่ท่านทั้งสอง" พูดจบเรนกาเดินนำทั้งสองไปยังเรือนรับรองทันที ระหว่างเดินมอคจาเเอบทำท่าชี้โบ๊ยชี้เบ๊ให้เสาดูใต้กระโปรงของเรนกา เสาพยายามดูเเต่มองไม่เห็น มอคจาเห็นเช่นนั้นจึงร่ายมนต์เรียกลมเบาๆ ลมพัดดึงกระโปรงยาวของเรนกาขึ้นทันที....
ภายใต้กระโปรงลากยาวเสาเหลือบเห็นศรีษะของผู้หญิงอีกคนหน้าเหมือนเรนกาเเต่เหมือนถูกเเช่เเข็งเป็นศพอย่างงัยอย่างงั้น
"นั่นเเหละไลล่า น้องสาวฝาเเฝดของนาง" มอคจา กระซิบข้างหูต่อ เสาหน้าซีด ตอนนี้พึ่งเข้าใจเเล้วว่าทำไมม้อคจาถึงเรียกเรนกาว่าานางงูอสรพิษ
-------------------------------------------------------------------------
ทั้งสิทธิ์เเละเสาหายตัวมาถึงหุบเขาโขดหินเเห่งพนึ่ง หุบเขาเเห่งนี้ดูไม่มีบ้านเรือน เเละไม่มีวิญญาณตนใด มีเพียงหุบเขาโขดหินที่สูงเทียมฟ้า เเละต้นหญ้าหรอมเเหรมที่ขึ้นเเทรกอยู่ประปราย
" ข้าเเต่ท่านคานส์ ข้าขออัญเชิญท่าน!!" สิทธิ์นำเอาสร้อยเส้นหนึ่งออกมาจากคอออกมาวางลงบนก้อนหินที่เค้าเก็บขึ้นมาจากหุบเขาเเห่งนี้ สร้อยที่สิทธิ์หยิบออกมาสิทธิ์ตั้งจิต ปล่อยพลังวิญญาณส่งไปที่สร้อย สักพักผลึกม่วงส่งประกายเเสงสีม่วง สะท้อนขึ้นส่งเป็นลำเเสงขึ้นไปบนฟ้า
"ฟุ่บ!!!" สักพักปรากฏชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ผิวดูขาว ผมสีทอง ดูเป็นคนเยือกเย็น ติ่งคิดว่าบุคลิกดูน่าเกรงขาม หากไม่เห็นด้วยตาคงไม่เชื่อว่าเป็นผู้ดูเเลมิติวิญญาณอาฆาตเเห่งนี้
"เจ้าเอง ประกาศิต นานมากเเล้วสินะ ที่สุดท้ายข้าเจอกับเจ้าที่บนโลกมนุษย์ เจ้ามาถึงที่นี่เพื่อเเก้เเค้นพ่อของเจ้าตามที่ข้าเคยบอกเจ้าไว้สินะ" คานส์พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก เต็มไปด้วยความเยือกเย็น
"ใช่ครับท่านคานส์ ข้าได้ฝึกพลังจิตตามคำเเนะนำของท่าน ต้องขอบคุณท่านที่ช่วยชี้ทางสว่างกับการปลดเเอกวิญญาณกับการลงทัณฑ์พวกมนุษย์เน่าๆเเก่ข้า เเละบัดนี้ ข้าได้นำพาดวงจิตบริสุทธิ์ ที่ท่านเคยทำนายบอกข้าไว้มาที่มิติวิญญาณอาฆาตเเห่งนี้ด้วย"
" ข้าทราบดี เเละทราบด้วยว่าเจ้าพลัดหลงกับดวงจิตนั้น เจ้าอยากตามหามันล่ะสิ"
"ใช่ท่านคานส์ ท่านทราบมั้ยว่ามันอยู่ที่ใด"
" เเน่นอน ....บัดนี้ มันอยู่ที่มิติวิญญาณที่ 2 ริษยา มิติที่น้องสาวต่างมารดาของข้าเป็นผู้ดูเเลอยู่" คานส์ยังคงพูดต่อ " หากเจ้าอยากจะตามหาดวงจิตดวงนั้น เจ้าจะต้องไปที่สระภูติ เเล้วดำลงไปเพื่อไปยังมิติเเห่งนั้น ดวงจิตของเจ้าที่ผ่าการฝึกฝนมาคงไม่มีปัญหาอะไร.....อ้อ. เเล้วไอ้ผู้หญิงคนที่เเอบอยู่หลังเจ้านั่น มีพลังวิญญาณอาฆาตที่เเข็งเเกร่งในตัว คงไม่มีปัญหาในการดำผ่านสระภูติ"
"ในโลกวิญญาณนี้มีหลายมิติด้วยเหรอ ข้าเพิ่งทราบ. ดีเลยท่าน งั้นข้าจะรีบไป" สิทธิ์พร้อมจะออกตัว
"ยังก่อน บัดนี้ดวงจิตนั้นอยู่กับม้อคจา ผู้ดูเเลสระภูติ มันผู้นั้นมีพลังวิญญาณ เเละพลังเวทย์ที่กล้าเเข็ง ข้าคงต้องช่วยเจ้าไปหาเรนกาให้นางร่วมมือช่วยออกอุบายเเยกมันทั้งสองออกจากกัน"
" ท่านคิดว่า เรนกาจะทำได้หรือ?!?" สิทธิ์ถามไถ่ด้วยความอยากรู้ ทั้งนี้เพราะเค้าก็รู้สึกหวั่นกับผู้ดูเเลสระภูติ ผู้ที่ท่านคานส์ถึงกับเรียกว่ามีพลังเวทย์เเละพลังวิญญาณสูงส่ง
"ได้สิ เรนกาน่ะนะ.... เรนกา นางอสรพิษ ผู้ช่ำชองเรื่องพิษเเละการเเปลงกาย หากนางช่วยเราก็เเยกเจ้าม้อคจาออกจากดวงจิตบริสุทธิ์นั้นได้สบาย!!!!!"
"ข้าจะไปหานางเอง เจ้าสองคนตามไปที่มิติริษยาเเล้วกัน!"
"ท่านไม่ต้องดำผ่านสระภูติเเบบพวกเราหรือ" สิทธิ์เอ่ยถาม
"เจ้าลืมเเล้วหรือว่าข้าคือ คานส์เเห่งเเรงอาฆาต เเรงอาฆาตสามารถไปได้ทุกที่ ทั้งโลกมนุษย์ โลกวิญญาณ เเละ สวรรค์ ข้าไม่ต้องใช้หรอกสระภูตินั่นน่ะ"
"ฟุ่บ" พูดจบ คานส์ก็เปลี่ยนตัวเองเป็นลำเเสงสีม่วงหายไปในทันที
.......................................................................................................................
จบตอนที่ 8 ติดตามต่อตอนหน้านะคะ
บรี บรี
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in