- เรื่องทางเพศและความหลากหลายทางเพศ ตามผลสำรวจที่ว่าคนญี่ปุ่นมีเรื่องอย่างว่ากันค่อนข้างเร็ว ตั้งแต่วัยรุ่นค่อนข้างเปิดเผยกับเรื่องแบบนี้มาก สื่อทางเพศคือมีขายกันเป็นปกติ ทำกันเป็นอาชีพจริงจัง เหมือนมองว่าเป็นกิจกรรมปกติอย่างนึง แต่ในส่วนของความหลากหลายทางเพศคือ ยังไม่เปิดเผยมากนัก ช่วงที่เราไปอยู่ที่นั่นก็ไม่ค่อยเห็นใครที่แสดงออกชัดว่าเป็นทอม สาวประเภทสองอะไร คิดว่าเขาน่าจะมีคอมมูนิตี้อยู่ เพียงแต่เวลาปกติจะไม่ค่อยเปิดเผยมากนัก แต่ก็มีบ้างที่เราเห็นคู่ ช-ช ก็มีอยู่ส่วนนึงที่ไม่ได้ปิดบังอะไร มีสาววายที่เป็นแฟนคลับเหมือนที่ไทย

 -วัฒนธรรมความเป็นชาย ความเป็นหญิงของญี่ปุ่น อันนี้ที่เรารู้สึกว่าไม่ค่อยโอเค คือเราไปกินร้านข้าวหน้าเนื้อ แล้วปรากฏว่าเป็นผู้หญิงคนเดียวในร้านท่ามกลางผู้ชายนับสิบ เราเลยถามอาจาร์ยญี่ปุ่นในภายหลัง ได้ความว่า ถ้าผู้หญิงทานพวกข้าวหน้าเนื้อจะดูไม่ดี ดูไม่สมหญิง ทานราเม็งก็เหมือนกัน ไอ้เราก็เงิบจ้า... แล้วก็ผู้ชายญี่ปุ่นจะชอบผู้หญิงที่ทำอาหารเก่ง เพราะมองว่าผู้หญิงจะต้องทำงานบ้านเลี้ยงลูก 

  -คนญี่ปุ่นต้องทำงานหาเงินเองตั้งแต่วัยรุ่น เงินได้เยอะ แต่งานหนัก ลูกค้าคือพระเจ้า โดยส่วนใหญ่พอเรื่มเข้ามหาลัย เด็กคนญี่ปุ่นก็จะหางานทำเงิน เพราะค่าครองชีพสูงมาก รายจ่ายเยอะ จะขอพ่อแม่ตลอดก็คงไม่ได้ แล้วก็เป็นวัฒนธรรมไปแล้ว อันนี้มองว่าประเทศอื่นๆทางตะวันตกหรือ ฮ่องกง มาเก๊า อะไรก็หางานพิเศษทำกัน แต่ไทยนี่คือน้อยมากกก เพราะรายได้จากการทำงานพิเศษน้อย ไม่นิยมทำกัน ตอนเราคุยกับเพื่อนต่างชาติคนอื่นก็ผ่านการทำงานพิเศษมาแล้วทั้งนั้น เราก็แอบอิจฉาอยากลองทำบ้าง แต่ก็คิดว่าไม่คุ้มเท่าไหร่แหะ... อาชีพเสริมเราตอนนี้คือขายของมือสองออนไลน์แทน

 - การแยกขยะ ในญี่ปุ่นถือเป็นเรื่องซีเรียสมาก ถ้าแยกผิดประเภท หนือทิ้งของใหญ่เรี่ยราด อาจโดนแจ้งจับได้เลย 

-ในร้านสะดวกซื้อของญี่ปุ่น สมชื่อเลยคือ มีห้องน้ำในตัว มีโซนให้นั่งทานอาหาร โซนถ่ายเอกสาร ปริ้นท์รูป จ่ายค่าน้ำค่าไฟ ซื้อบัตรคอนเสิร์ต บัตรสวนสนุก ครบจบ

  -การทำงานในญี่ปุ่น ไม่ยืดหยุ่นเท่าไทย อย่างที่ไทย เราทำอาชีพหมอแบบ part time ได้ คือการรับจ้อบทำงานโรงพยาบาลเอชนหรือคลีนิกทั่วไป แบบเดือนต่อเดือน หรือถ้าจะทำคลีนิกความงามก็เทรนแค่ระยะสั้น จะเปิดคลีนิกของตัวเองหรือไปรับจ้อบตามคลีนิกเป็นครั้งได้แต่ถ้าเป็นของญี่ปุ่น ต้องเรียนนาน ประจำโรงพยาบาลนั้นๆ จะเปลี่ยนอาชีพไปทำอย่างอื่นก็คงไม่ได้อีก 

  -ความชาตินิยม ในซุปเปอร์ของญี่ปุ่น เต็มไปด้วยสินค้าญี่ปุ่นล้วน เครื่องสำอาง ยี่ห้ออาหาร ข้าวของเคร่องใช้ น้อยมากที่จะเห็นแบรนด์จากต่างประเทศ ในขณะที่ไทยนี้มีแบรนด์ต่างประเทศเต็มไปหมด ถึงบางที่จะเห็นว่า made in China แต่แบรนด์ก็เป็นบริษัทญี่ปุ่นอยู่ดี 

   -ญี่ปุ่นไม่มีร้านข้างทาง ไม่มีพวกน้ำปั่น อาจจะมีแต่น้อยมาก จะไม่มีอยู่ๆมีรถเข็นเดินมาขายหมูปิ้งข้าวเหนียวแบบบ้านเรา ร้านซุ่มอาหารจะมีเฉพาะอยู่ในย่านการค้าที่เป็นโซนไว้อยู่แล้ว หรือว่าช่วงงานเทศกาลตามวัด ศาลเจ้ามากกว่า (คนญี่ปุ่นบอกว่ามียากุซ่าเป็นคนคุม)