แม้เป็นแค่ความทรงจำ เธอรู้หรือเปล่าฉันยังก็บไว้ในใจ
เวลาไม่อาจลืมเลือนเรื่องเรา ในเงารักที่ยังสับสน
ครั้งยามแรกเราพบกัน นั้นเมื่อฤดูฝน
คงด้วยฟ้าดลให้เราพบกันได้ ดูเหมือนนิยายช่างฝัน
น้ำตาท่ามกลางราตรี คืนแสงจันทร์ส่องฉันมองผู้หญิงคนนึง
เสียใจสุดเกินรำพึงสิ่งใด คนเคยรักเธอไปจากกัน
เผลอใจปลอบเธอด้วยใจ นับแต่วันนั้น
ใครจะคิดว่าเรื่องราวรักแสนสั้น วันนั้กลายป็นเรื่องจริง
* ดีใจที่เราได้เจอกัน แม้ช่วงเวลลาโยงความสัมพันธ์ให้เรานั้นสำผัสเพียงชั่วคราว
กำหนดมาจากฟ้าเขียนชะตาให้เธอนั้นเป็นเรื่องราว
คามคิดคำนึง ความงามตราตรึงในใจ
** หนาวลมแห่งเดือนธันวา เธอรู้หรือเปล่าเมื่อยามที่หนาวมาเยือน
เสียงลมแว่วใน คืนเพ็ญเด่นเดือน สะเทือนพััดอารมณ์หวั่นไหว
ฝูงความจดจำแสนงาม ฉันห้ามไม่ไหว
เธอจะรู้ความในใจบ้างหรือเปล่า วันนั้นมันเป็นเรื่องจริง
* , **
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in