เดือนสุดท้ายของปี เป็นเดือนที่หลายๆคนเฝ้ารอคอย เพราะจะได้หยุดยาวปีใหม่ กลับบ้าน ไปเที่ยวกับเพื่อน กับครอบครัว

ตัวผมเองหลังจากที่เคลียร์อะไรเสร็จสรรพ ทั้งการสอบปลายภาค ตรวจการบ้าน รวมคะแนนเรียบร้อยแล้ว ก็กลับบ้านทันที

การได้กลับบ้าน ถือเป็นการชาร์จแบตตัวเองอย่างหนึ่ง หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยกับสิ่งสารพัด พร้อมกับการได้ทบทวนตัวเองว่า เราได้ทำอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า หรือมีอะไรที่เรายังไม่ได้ทำอีกหรือเปล่า จะได้วางแผนสำหรับในปีหน้าได้

สำหรับตัวเอง ปี 2017 เป็นปีที่หนักหน่วงเอาเรื่อง

โดยตลอดปีที่ผ่านมา ส่วนใหญ่มักจะบ่นเรื่องวิทยานิพนธ์ซะเป็นส่วนใหญ่ ทั้งการทำเนื้อหา และการสอบหัวข้อที่กว่าจะได้สอบก็ลำบากลำบน ตะกุกตะกักไม่ราบรื่นเอาเสียเลย รวมถึงสัมมนาสุดโหดที่กดดันสุดขีด แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้

เรื่องความรัก พ่อผมก็บ่นๆว่าเมื่อไรจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนซะที ก็นั่นน่ะสิ เมื่อไรจะมีซะทีวะ แต่พอมาดูในเรื่องอนาคตของตัวเองที่ไขว้เขวแล้ว เรื่องความรักก็แทบจะกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลย

ต้องยอมรับว่าการเรียนป.โทนั้น ทำให้ความฝันการเรียนป.เอกนั้น กลายเป็นความฝืนทันที คือต้องยอมรับว่าผมเป็นคนที่ไม่ค่อยโอเคกับภาษาอังกฤษซักเท่าไร ถึงจะรู้ว่ามันจะต้องได้ใช้แน่ๆ แต่สำหรับป.เอกมันได้ใช้แบบจริงจังสัสๆ ซึ่งผมรู้สึกเหนื่อยมากๆ ลำพังแค่สอบนำเสนอวิทยานิพนธ์ที่ต้องนำเสนอเป็นภาษาอังกฤษก็รู้สึกว่ามันยากลำบากมากๆ มันไม่มีทางอื่นที่ง่ายกว่านี้บ้างวะ

หลังๆเวลาที่ใครถามว่าจะเรียนต่อป.เอกไหม ผมก็จะเลี่ยงๆตอบว่า "ค่อยว่ากัน"
แต่ "ค่อยว่ากัน" จะว่ากันตอนไหน ก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน

มันเป็นภาวะหมดไฟก็อาจเป็นอย่างนั้นก็ได้ หรืออาจเป็นเพราะการเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ก็ได้เช่นกัน

ด้วยเหตุนี้ ผมจึงพยายามเลี่ยงไม่เล่น facebook เพราะการที่เราเห็นภาพคนอื่นที่มีชีวิต มีการมีงานที่ดีกว่าเรา มันบั่นทอนจิตใจจนไม่มีความสุข (จากเดิมที่ไม่มีความสุขอยู่แล้ว) ซึ่งถ้าลบบัญชีทิ้งได้ ก็คงลบไปเรียบร้อยแล้ว แต่ติดตรงที่ว่าถ้าลบไปมันจะลำบากกับการติดต่ออะไรหรือเปล่า หรือมีการตกหล่นในเรื่องข่าวสารอะไรหรือเปล่า ซึ่งก็ทำได้แค่คิด (แต่อาจลบแน่ๆไม่วันใดก็วันหนึ่ง)

กลายเป็นว่าปี 2017 เป็นปีที่ต้องต่อสู้กับตัวเอง
กับอะไรก็ไม่รู้ภายในจิตใจของตัวเอง

ผมเคยถามเพื่อนคนหนึ่งเมื่อนานมาแล้วว่า "จำเป็นไหมที่ชีวิตคนเราต้องต่อสู้อยู่ตลอดเวลา"
ซึ่งเพื่อนคนนั้นกลับไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนี้ 
เหมือนกับว่า รอให้เวลาค้นหาคำตอบให้เราจะดีกว่า

ถึงแม้ว่าปี 2017 จะเป็นปีที่ไม่ค่อยมีความสุขเป็นชิ้นเป็นอันซักเท่าไร แต่การที่ได้เจียดเวลาไปทำสิ่งเล็กสิ่งน้อย เช่น อ่านหนังสือ เล่นเกม เดินเล่นในห้างหรือวิ่งในสวนสาธารณะ ก็พอจะเยียวยาชีิวิตไม่ให้ห่อเหี่ยวจนเกินไป

และหวังว่าปี 2018 จะเป็นปีที่ดีและมีความหมายสำหรับทุกสิ่งอย่างสำหรับชีิวิตนี้