เรื่องนี้มีชื่อเรื่องว่า “มันเกิดเพราะความขี้เผือกของผมเองครับ” ส่วนตัวเราชอบชื่อเรื่องของเรื่องนี้มากจริง ๆ อ่านแล้วสะดุดตากับชื่อเรื่องของเรื่องนี้มาก อันที่จริงเรื่องนี้เราซื้อมาคู่กับอีกเรื่องนึงค่ะ เหมือนนักเขียนจะขายคู่กันกับเรื่อง ‘ผมเกิดเป็นตัวประกอบสายซัปพอร์ตขอรับ!’ ที่เราได้รีวิวกันไปแล้วก่อนหน้านี้ (สามารถตามหาอ่านรีวิวได้หน้าทวิตเลยนะคะ) ตอนแรกเราก็คิดว่าเป็นภาคต่อหรือโครงเรื่องข้องเกี่ยวกันรึเปล่า สรุปว่าไม่ใช่นะคะเป็นคนละเรื่องกันเลย คุณผู้อ่านสามารถอ่านแยกกันได้ ส่วนตัวเราจริง ๆ เราแอบชอบและเทใจให้กับเรื่องนี้มากกว่าเรื่องที่แล้วค่ะ #กระซิบ วันนี้เราเลยขอมานำเสนอฮาวทูพรีเซ้นเรื่องนี้กัน **โปรดระวังสปอยกันด้วยนะคะ**
สำหรับเรื่องนี้เราก็ยังคงคอนเซ็ปต์เดิมค่ะ.. ยังคงเป็นนิยายแนวระบบนิยายทะลุมิติอีกเช่นเดิม แต่เพิ่มเติมเรื่องนี้เป็นแนวความรักระหว่าง อาจารย์ อย่าง ‘เจิ้งเหวินเจี้ยน’ ผู้แสนอ่อนโยน (แต่ไส้ข้างในคือเป็นนายเอกที่มาสวมบทบาทอาจารย์และมีความขี้เผือกมาก) และ ศิษย์ตัวน้อยๆ อย่าง ‘เซี่ยเยวี่ยน’ ที่ในอนาคตเป็นถึงท่านจอมมารค่ะ! ตามบทบาทเดิมเจิ้งเหวินเจี้ยนเป็นอาจารย์ (หรือพูดง่าย ๆว่าตัวประกอบ) ที่พระเอกอย่างเซี่ยเยวี่ยนคำนับเป็นคนสุดท้ายก่อนพระเอกจะถูกขับไล่ออกจากสำนักและกลายเป็นท่านจอมมารกลับมาเอาคืนทุกคนที่ทำร้ายตนเองและสร้างฮาเร็มสาวๆในตอนจบ.. แค่ก
เมื่อมารับบทบาทอาจารย์นายเอกของเราจึงต้องทำภารกิจสะสม Point เพื่อปลดล็อคความทรงจำของตัวละครโดยห้ามหลุดจากคาแรคเตอร์ไปเรื่อยๆ ภารกิจอัปเกรดความสามารถของตัวละคร ภารกิจเป็นอาจารย์เพื่อถ่ายทอดวิชาให้พระเอก บลา ๆ ๆ และภารกิจต้องอยู่ยันบทเกือบสุดท้ายในตอนที่พระเอกไปง้อสาวแล้วบังเอิญไปเจออาจารย์ตัวเอง โดยเรื่องนี้หลักๆจะดำเนินเรื่องผ่านมุมมองนายเอกเป็นส่วนใหญ่ และมุมมองพระเอกบ้าง ความสนุกของเรื่องนี้เราคิดว่าเป็นความคิดของนายเอกนี่แหละค่ะ นางเผือกจริงๆสมชื่อเรื่องมากมีความอยากรู้อยากเห็นไปหมดแถมยังซื่อบื้อไม่ทันคนจนระบบต้องเตือนอยู่หลายครั้งด้วยค่ะ มีอยู่หลายตอนที่หลังจากรับพระเอกอย่างเซี่ยเยวี่ยนเป็นศิษย์แล้วเกือบจะโดนพระเอกของเรางาบหลายทีโดยที่เซี่ยเยวี่ยนแค่เสแสร้งใช้ความใสซื่อของเด็กตัวน้อยๆเข้าหานายเอกแล้วนายเอกของเราก็ดันเชื่อสนิทใจและตามใจพระเอกเพราะทนความน่ารักของพระเอกไม่ไหว..
ในตอนแรกๆที่อ่านสำหรับคนที่ซีเรียสมากนะคะเราขอบอกไว้ก่อนเลยว่าความคิดพระเอกในวัยเด็กค่อนข้างจะบิดเบี้ยวมาก ต่อหน้าเจิ้งเหวินเจี้ยนและคนอื่นๆในสำนักเหมือนเด็กทั่วๆไป แต่ข้างในพระเอกคือคิดจะแก้แค้นอยู่ตรงเวลา และมีบางตอนที่บิดเบี้ยวถึงขนาดคิดไม่ดีกับอาจารย์ของตนเองอย่างเจิ้งเหวินเจี้ยน (นายเอก) ถึงขั้นคิดจะผูกติดวิญญาณ อยากจะทำให้มาเป็นของตนเอง และด้วยความที่มีพลังมารเป็นสายเลือดของมารลวงจิต บางครั้งถึงขั้นสะกดจิตนายเอกเพื่อทำการกอด - จูบ - ลูบ - คลำด้วยค่ะ (แต่!… เราขอใช้คำว่าแต่นะคะ เซี่ยเยวี่ยนวัยเด็กทำไม่ถึงขั้นสูงสุดนะคะ และตอนจบของเรื่องนี้พระเอกของเราถนอมนายเอกมากค่ะ จะมีเหตุผลบางอย่างทำให้นายเอกเป็นข้อยกเว้น และ nc ของเรื่องอยู่ตอนท้ายๆเลยค่ะ หากไม่ติดตรงนี้ก็สามารถอ่านได้สบายค่ะ)
สำหรับเราเรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่รู้สึกอ่านแล้วสนุกอีกเรื่องนึงเลยทีเดียว (เพราะโดนนักเขียนแกงนี่แหละ อ้าว ไม่ใช่ค่ะๆ 555 ) แต่ตอนจบของเรื่องนี้จบแบบแฮปปี้แอนดิ้งค่ะไม่ต้องห่วงกันนะคะ หักมุมแต่จบดีค่ะ หากถามเราว่าเรื่องนี้เราชอบตรงส่วนไหนที่สุดเราชอบตรงเนื้อเรื่องที่หักมุมเนี่ยแหละค่ะ เรารู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่นึกไม่ถึงจริงๆ หรือถ้าหากใครที่ชอบพระเอกแบบเด็กน้อยเจ้าเล่ห์แต่คลั่งรักเธอคนเดียว หรือนายเอกสายซื่อๆตามพระเอกไม่เคยจะทันเราก็ขอแนะนำเรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งตัวเลือกค่ะ ยังไงก็ขอฝากติดตามเรื่องนี้และฝากเป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนด้วยนะคะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in