สิ้นสุดฤดูหนาว ย่างเข้าฤดูใบไม้ผลิ ไม้ยืนต้นตามสวนสาธารณะริมทาง ที่ออกดอกบานสะพรั่งมาสักระยะ ก็ได้เริ่มสลัดดอก ออกใบ สีเขียวอ่อนๆของใบไม้ที่เพิ่งจะแตกยอดออกจากพวกดอก สลับกับสีชมพูระเรื่อของช่อดอกที่ส่งกลื่นหอม ล่อทั้งแมลงและผีเสื้อให้มาเคล้าคลอ ดูดดื่ม ชื่นชมความหอมหวานของพวกนาง ราวกับจะบอกฝูงผีเสื้อทั้งหลายว่า รีบมาดูดกินน้ำหวานจากฉันซะ! ก่อนที่ฉันจะร่วงโรย สลัดดอก กลายเป็นใบ แล้วจะไม่เหลือความหวานใดๆ ให้พวกเจ้าได้ดูดกิน! ผีเสื้อและแมลงทุกสายพันธุ์ ที่ชอบความหอม หวาน ของพวกนาง ก็ไม่รอช้า สนองตอบต่อสิ่งที่เล้าโลมมันอยู่ตรงหน้า ดื่มกินน้ำหวาน จากพฤกษา ดอกแล้วดอกเล่า อย่างไม่รู้จักอิ่ม ไม่รู้จักพอ! ต่างฝ่ายต่างก็ได้ประโยชน์จากกันและกัน ความตั้งใจในการมอบความหอม หวาน จากเกษร ในครั้งนี้ พวกนางก็ได้แต่หวังว่าผีเสื้อหนุ่มรูปงามทั้งหลายนี้ จะจดจำความหอมหวาน และส่งผ่านเกษร จากดอก สู่ดอก เพื่อให้ทุกๆปีของช่วงนี่สวยงามตลอดไป ฝ่ายผีเสื้อหลากสีก็เช่นกัน คงหวังจะได้ชื่นชมความหอมหวานของพวกนางทั้งหลายสืบต่อไป ....มิรู้ลืม.... ฉันใดก็ฉันนั้น ไม่ต่างอะไรกับคนเรา พอถึงคราวเบ่งบานเต็มที่ ก็อยากจะโดนชื่มชม ปัดแก้ม แต้มสี เผื่อจะมีผีเสื้อราตรีผ่านเข้ามาชื่นชมบ้าง ก่อนที่ร่างสังขาร จะร่วงโรย ก็ยิ่งทำให้ต้องเร่งโปรยเกษร เพื่อสื่อสารกับเหล่าผีเสื้อทั้งหลายที่มาดอมดมอยู่ เป็นในๆว่า ความเบ่งบาน สะพรั่ง แบบนี้ จะอยู่กับเราได้อีกไม่นานนะ! รีบมาเด็ดดมซะ ก่อนที่ดอกไม้ทั้งหลาย จะสลัดกลีบ กลายเป็นใบ ออกดอก ออกผล ร่วงหล่น คืนร่างให้กับดิน วันนี้อากาศยังดีอยู่ ยังมีแสงแดดอุ่นๆ ส่องลงมา คลุกเคล้ากับสายลมเย็นๆ เอื่อยๆ ที่พัดผ่านมาเป็นระยะๆ ดอกไม้ ใบไม้ ก็พริ้วไหวไปตามลม ฝูงผีเสื้อยังออกมาเริงระบำ เต้นรำไปกับดอกไม้ ใบไม้ ตามประสา แต่จะรู้ได้อย่างไรว่า พรุ่งนี้ มะรืนนี้ อากาศจะยังเป็นใจอยู่แบบนี้อีกหรือป่าว...ถ้าไม่! คงจะน่าเสียดายไม่น้อย ที่ปล่อยให้น้ำหวานค้างต้น ค้างดอก โดยที่ไม่ได้ให้ประโยชน์กับธรรมชาติของมันเลย จนกระทั่ง ลม ฝน พายุ พัดพา ให้ร่วงหล่น คืนดิน สิ้นชื่อ ลาจากไป......