เสียงก้องจากก้อนเมฆบนฟากฟ้า
อสนีแลบผ่าวูบวาบผ่านลมฝน
อำนาจมืิดในมือของใครสักคน
สั่งไพร่พล สั่งฟ้าฝน สั่งเป็นตาย
หนึ่งนั่นคือวิญญาณผู้พิชิตยอดภูเขา
ใบหน้าหมองที่มองโลกอยู่เดียวดาย
ไร้ความตายในสายตา ไม่ยี่หระกับกาลเวลา
ศักดินาแห่งโมหันธ์อันยั่งยืน
Nothing is eternal
ไม่มีอะไรยั่งยืน แม้อำนาจมากมายNothing is eternal
ไม่มีสิ่งใดถาวร แม้แต่นิจนิรันดร์
เสียงนาฬิกานับถอยหลัง
ดังแผ่วๆ จากจุดกำเนิดจักรวาล
ถึงค่ำคืนที่สั่นคลอนแต่อ่อนหวาน
ความร้าวรานเมื่อรักจากลา
สัญญาของวิญญาณเดียวดายสองดวง
ใบหน้าพร่ามัวล่วงไปใต้แสงดารา
ความมืดโอบล้อม ไม่สำแดงแววตา
ฉุดคร่าเธอลงร่วงสู่นิรันดร์
Nothing is eternal
ไม่มีอะไรยั่งยืน แม้แต่คำสัญญา
Nothing is eternal
ไม่มีสิ่งใดถาวร แม้แต่นิจนิรันดร์
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in