เขาพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก
ขี้เถ้าที่ปลายมวนตกลงตรงท่อนแขน
ความร้อนจี้ปลายประสาท
ฉันรู้สึกได้ เขาคิด
ฉันยังรู้สึกได้
จริงอยู่ที่เขายังหายใจ
หัวใจที่อ่อนแอยังเต้นระรัวตามจังหวะของมัน
ว่ากันตามนิยาม เขายังพอนับเป็นสิ่งมีชีวิตได้
เขายังกินยังถ่ายยังนอนได้ แม่้หลับไม่ค่อยลง
ความฝันอักเสบกระชากให้เขาตื่นกลางดึกเสมอ
จุดหมายที่หล่นหาย
ถูกถีบจากสวนอีเดนลงมาเพียงลำพัง
กำแพงแข็งแกร่งโอบล้อมความอ่อนไหวขึ้นกับทุกครั้งที่เขาเผลอสำแดงความรู้สึก
กับน้ำตาที่เริ่มเหือดแห้งอีกครั้ง
พร้อมๆ กับความเป็นมนุษย์ที่เลือนรางลง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in