ฉันเป็นแมวของชโรดิงเกอร์
อะตอมของฉันคงอยู่ในจักรวาล ในชั่วขณะนี้
แต่เวลาเดียวกัน ฉันกลับไร้ตัวตน
ในโลกเล็กๆ ระดับควอนตัม

ฉันมีความสุข...
ฉันเศร้า...
อะตอมของฉัน อารมณ์ของฉัน
ขึ้น ลง คงอยู่ หรือหายไป
จักรวาลของเธอ มีฉันอยู่ไหม?
หรือฉันหายไป ในอากาศธาตุ
เธอตอบฉันได้ไหม?

ไม่ได้สินะ...
เธออยู่ในพิภพที่ถูกนิยามด้วยแรงดึงดูด
ที่ซึ่งอธิบายได้ด้วยอัจฉริยภาพของไอน์สไตน์
สัมพัทธภาพ
สัมพันธภาพ
สองคำที่ทำให้ฉันสับสนเสมอ
เราสัมพัทธ์กันไหม
เราสัมพันธ์กันอย่างไร

ฉันเองก็ไม่มีคำตอบ
ก็ฉันมันเป็นแค่แมวนี่นา

__________

ตีพิมพ์ครั้งแรก STL พย 59