เธออยู่ทางนั้น
ทิศที่ตะวันตก
ดินแดนที่ห่างไกล
เส้นเวลาคู่ขนานกับนาทีของฉัน

จักรวาลและหัวใจของเธอ
เหวี่ยงฉันออกห่างไกล
แปดพันกว่าโล
มันไกลกว่าดาวพลูโต 
แต่ฉันเดินไหวถ้าเธอบอกคำเดียว

ปัจจุบันและอดีต
ล่ามตรวนฉันไว้
มิให้เอื้อมไปถึงเธอ

ตอนนี้ ฉันได้แต่เพียงคิดหาท่อนจบของบทเพลง
ไม่มีโน้ต ไม่มีทำนอง
เพลงฝันอันแสนหวานในคีย์ดีไมเนอร์
เสียงร้องไห้ทีีฉันร้องให้ตะวันที่ตกดิน
เผื่อเวลาเช้า 
เธอจะตื่นมาได้ยิน

---