หลังจากใช้ชีวิตในยุโรปมาซักพักได้เที่ยวหลากหลายประเทศใน 3 - 4 ปีนี้ ความรู้สึกเบื่อหน่ายก็เกิดขึ้นแม้ว่าจะไม่ได้ไปครบทุกประเทศในยุโรป แต่มันก็มีความรู้สึกที่ว่า มันต่างกันแค่ในรายละเอียด...แต่องค์รวมมันเหมือนว่าจะซ้ำไปซ้ำมาสถาปัตย์ซ้ำๆ วัฒนธรรมเดิมๆ (ไม่ก็ใกล้เคียง)บวกทั้งไม่ได้มีประเทศไหนอยากไปเป็นพิเศษในแถบยุโรปแล้วความคิดของเราก็เลยล่องลอยไป นึกถึงกลิ่นอายความเป็นเอเชียแต่น่าเสียดายที่ระยะเวลากลับไทยของเรามันไม่ได้มีมากขนาดนั้นพอกลับไทยทีไรก็วุ่นแต่เรื่องธุระที่บ้าน ไม่ได้มีโอกาสบินไปไหนมาไหนซักเท่าไหร่ไอ้ครั้นจะตั้งต้นบินจากสก๊อตแลนด์เพื่อมาเที่ยวแถบเอเชียก็ดูจะเป็นการเสียงบประมาณไปไม่น้อยในแต่ละครั้ง ได้แต่ทำใจและหวังว่าอีกไม่กี่ปีข้างหน้าจะได้กลับไทยยาวๆซักที

            แต่ก็อย่างว่าความกระหายอยากออกเดินทางมันเรียกร้อง หลังจากผิดหวังวีซ่าอเมริกาหวยเลยมาตกที่ทวีป South America แทนจริงๆต้องขอบอกก่อนว่า ประเทศแถบละตินนี่ก็เป็นเป้าหมายต้นๆในลิสท์ของผมหวยมันเลยดูล็อคๆมากกว่า ฮ่าๆ และก็ตามเคย Solo trip แน่นอนหลังจากพยายามหาเพื่อนร่วมเดินทางแต่ก็เหตุผลเดิมๆ เวลาไม่ตรง การเงินไม่เดิน บลาๆ ไปเที่ยวคนเดียวน่าจะสบายใจสุด

            แม้ว่าจะแพลนการเดินทางล่วงหน้ามาแล้ว1 ปีเต็มก็ตาม ความไม่แน่นอนมันก็คือความแน่นอนหลังจากตระหนักได้ว่าทริปอเมริกาใต้จะเริ่มจากทริปสวิตเซอร์แลนด์ 3 วันหลังจากกลับมาที่สก๊อตแลนด์ แต่ความซวยซ้ำซ้อนก็คือตัวผมกับครอบครัวดันติดพายุหิมะบนเขาที่สวิตซะอย่างนั้นเฮ้อออ...วิบากกรรมมันเลยเริ่มตั้งแต่นั้นจนกลายมาเป็นเรื่องเล่านี่แหละ เออหาเรื่องเล่าจนได้

            ทวิปอเมริกาใต้นั้นมีเวลา2 อาทิตย์เต็ม แต่ประเทศที่อยากไปมีเกินเวลาซะงั้นความตั้งใจคืออยากไปทุกที่ แต่ระยะเวลาอะ เลือกได้นิดเดียว อาเจนติน่า บราซิล ชิลีเปรู ก็พอ อู้หูววววว เกินนน แต่ เออ นักเดินทางตัวยงอย่างเราจะแพ้ไม่ได้และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเวลาดี๊ดีที่เดินทาง

            อาจจะเป็นเรื่องราวสั้นๆแต่ก็หวังว่าทุกคนจะสนุกและได้สร้างแรงบันดาลใจในการทำความฝันให้ผู้อ่านนะ :)