คำถามด้านบนไม่ได้หมายถึงITในบริษัท ที่เป็นมนุษย์ล่องหนหรอกนะ แต่ฉันหมายถึงคนที่ใส่ใจรายละเอียดทุกอย่างทุกเรื่องราวเกี่ยวกันตัวคุณอย่างเด่นชัยหน่ะ

ฉันคนนึงละเชื่อว่าหลายๆคนจะต้องเคยมีเด่นชัยเป็นของตัวเอง คนที่เป็นห่วง คนที่ยินดีที่จะทำทุกสิ่งให้เราโดยไม่หวังผลตอบแทน คนที่สามารถยืนอยู่ในมุมมืดที่มองไม่เห็น แต่ในช่วงเวลาหนึ่งที่คุณมีความสุข เขากลับมีความสุขไปกับคุณ เพราะเห็นคุณยิ้ม ทั้งๆที่เขาไม่สามารถครอบครองคุณได้ เขาสามารถทำได้แค่ยินดีและยิ้มไปกับคุณในมุมมืดมุมนั้นเท่านั้นเอง

แต่กลับคนอย่างพี่ท๊อป ที่ทำให้หลายๆคนต้องรอเค้าคนนั้น ต้องหวังลมๆแล้งๆไปวันๆ บ้างก็คิดเอาเอง บ้างก็ระแวง แต่เค้าก็ยอมที่จะรอ เหมือนนุ้ยที่รอพี่ท็อป ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองอาจจะผิดหวังก็ได้

ถ้าโลกนี้ไม่เล่นตลก 
ถ้าโลกนี้ไม่ทำให้ทุกอย่างยาก 
ถ้าโลกนี้มีคำตอบในทุกคำถาม 
สิ่งที่เด่นชัยทำ คงจะทำให้นุ้ยรักเด่นชัยไปนานแล้ว แต่ด้วยความตลกของโลกใบนี้เนี้ยสิ ทำให้มันไม่เป็นอย่างงั้น

หรือว่าบางทีเราควรหันกลับไปมองคนแบบ'เด่นชัย' ดีกว่าการรอคนแบบ'พี่ท็อป'ไปวันๆ มันอาจจะทำให้เรามีความสุขกว่านี้ก็ได้นะ

มันจริงหรือเปล่านะกับคำพูดด้านบน?

หรือเราควรจะรักคนที่รักเรา ไม่ใช่รักคนที่เราต้องรอ "คำถามนี้ตอบยากเนอะ"

แต่จะว่าไปแล้วถ้านุ้ยรักเด่นชัย โลกนี้ก็คงมีแต่เพลงรักสินะ คงไม่มีเพลงเศร้า แล้วถ้าเป็นอย่างนั้น โลกนี้คงมีแต่สีโทนชมพู คงหวาน เลี่ยน น่าเบื่อพอดูเลยแหละ

เรื่องรักหน่ะเป็นเรื่องธรรมดาที่จะไม่มีใครสมหวัง และผิดหวังตลอด แต่รักเป็นเรื่องที่เราควรยิ้มไปกับมัน

เพราะแค่ความทรงจำสั้นๆที่เราเคยมีให้กันก็เพียงพอแล้ว

เหมือนเด่นชัยที่ขอให้ได้เป็นแฟนกับนุ้ยแค่'วันเดียว' เพราะอย่างน้อยก็มีเรื่องระหว่าง'เรา'ให้จำ ถึงแม้ว่าจะจำได้คนเดียวก็พอใจแล้ว...

รูปด้านบน Cr.@iamzoof