You may delay, but time will not.

— Benjamin Franklin

ก่อนลงมือเขียนคำนำให้หนังสือเล่มนี้ เราหยิบหนังสือเล่มแรกของพี่ตุ๊ก—วิไลรัตน์ เอมเอี่ยม มาอ่านอีกครั้ง ที่หน้าแรกของหนังสือมีลายเซ็นกำกับบอกวันเดือนปีเอาไว้ เป็นเครื่องยืนยันว่าวันหนึ่งในปี 2010 เราเคยขอลายเซ็นพี่ตุ๊กไว้เป็นที่ระลึกในหนังสือเล่มนั้น

ถ้าในโทรศัพท์มือถือมีแอพพลิเคชัน Timehop เป็นเครื่องช่วยเตือนความจำถึงเหตุการณ์ของวันนี้ในปีที่ผ่านๆ มา ชีวิตจริงก็มีอะไรแบบนี้นี่แหละที่ทำหน้าที่แบบเดียวกัน ต่างก็ตรงที่ในชีวิตจริงต้องเป็นเราเองที่ไม่ปล่อยให้มันหายไปตามกาลเวลา เราสนุกกับการเข้าไปเตือนความจำตัวเองในแอพฯ ทุกวัน ชอบเวลาที่ได้รู้ว่าวันนี้ในปีที่แล้ว สองปีที่แล้ว หรือหลายปีที่แล้วเรากำลังทำอะไร คิดอะไร และเลือกบันทึกความรู้สึกนึกคิดแบบไหนเอาไว้... ไม่แน่ใจว่าเริ่มรู้ตัวเมื่อไหร่ ว่าเรื่องราวที่เราบันทึกในวันนั้นจะถูกเอากลับมารีรันซ้ำอีกครั้งในวันเดียวกันของปีต่อไป แต่ทุกวันนี้ก็สนุกกับการเลือกสิ่งที่อยากให้ตัวเองกลับมานึกถึงอีกครั้งในหนึ่งปีข้างหน้าหรืออีกหลายปีต่อไปแล้วก็พยายามบันทึกไว้แค่สิ่งนั้น ด้วยความหวังว่าแอพพลิเคชั่นนั้นจะไม่มีอันปิดตัวไปเสียก่อน

Preface

ระยะหลังๆ เวลามีใครมาปรึกษาหารือในเรื่องที่ยากจะให้คำตอบได้ ผู้เขียนมักจะจบบทสนทนานั้นด้วยประโยคที่ว่า ‘เวลาเท่านั้นที่จะตอบได้’ ซึ่งก็ไม่แน่ใจนักว่าคนฟังจะพอใจกับคำตอบนี้หรือเปล่า แต่ก็เหมือนอย่างที่เขาว่ากันไว้นั่นแหละ…คำตอบที่ถูกต้อง คือคำตอบที่เราถูกใจ แม้หลายครั้งผลของความถูกใจจะทำให้เราต้องทนอยู่กับคำตอบที่พิกลๆ กับชีวิตก็ตาม