ข่อยอยากเปลี่ยนสายงานเหลือเกิน แต่ด้วยความที่เพิ่งเข็นตัวเองเข้าสู่ตลาดแรงงานมาได้ไม่ทันพ้นปี เป็นพนักงานออฟฟิศต็อกต๋อยธรรมดาๆ คนหนึ่ง จึงไม่ค่อยมีแนวทางหากจะดั้นด้นผันตัวเองเข้าสู่ตลาดแรงงานสร้างสรรค์ ที่ๆ ข่อยหวังอยากจะทำเสมอมาและคงจะยังเป็นความหวังต่อไป ข่อยวาดรูปบ่เป็น ใช้เครื่องมือในการเป็นกราฟิกดีไซเนอร์ก็ไม่ได้ แถมพูดคุยกับชาวบ้านไม่ค่อยจะรู้เรื่อง อีกทั้งยังไม่สามารถบรรยายอะไรยาวเหยียดตามเจตนารมณ์ของนักเขียนนวนิยายชื่อดัง(แม้สิ่งนี้จะเคยเป็นความฝันของข่อยก็ตามที) เพียงแต่วันนี้ ข่อยบ่ได้มาเขียนนิยายหนิ ดังนั้น มันต้องเขียนจบได้สักครั้งแหละน่า

         ข่อยสนใจโหราศาสตร์เป็นอย่างมาก อยากจะหัดเป็นแม่มดน้อยโดเรมีกับใครเขาบ้าง ซึ่งในพื้นดวงบอกว่าข่อยเหมาะกับงานเขียน(จริงเหรอ T_T) ข่อยจึงอยากลองเขียนอะไรดูบ้างเผื่อว่าวันหนึ่งฟ้าจะเป็นใจ พระท่านจะเมตตา สวรรค์จะเปิดทาง หรือแม้แต่ตัวข่อยเองจะยังไม่หมดลมหายใจไปซะก่อน การได้พร่ำเพ้ออะไรแบบนี้มันแก้เครียดได้จริงๆ นั่นแหละนะ ตอนนี้ข่อยยังจับกระแสไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังทำอะไร ต้องการอะไร แต่เสียงต๊อกแต๊กๆ นี้ก็ฟินหูซะจนหยุดแรงมือไม่ได้เชียวล่ะ ทำนองที่เหมือนเจตนาบรรเลงอย่างเชื่องช้า.. สม่ำเสมอ.. ราวกับเสียงแม่ซื้อในหูพยายามตะโกนก้องบอกหัวซึ่งเชื่อมต่อกับนิ้วมือทั้งสิบที่กำลังพรมลงบนแป้นอย่างแนบสนิท "โปรดให้เสียงนี้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ" "อย่าหยุดเชียวนะ" "เจ้าปรารถนาสิ่งใดก็จงทำต่อไปเถิด"

         ว่าแต่โหราศาสตร์ ความเครียด การพิมพ์อะไรที่ไม่มีสาระ และอาการอยากเปลี่ยนงานมันข้องเกี่ยวกันยังไงนะ เฮ้อ หัวจะปวด ข่อยเกิดมาทำไมกัน คนที่บ้านท่านจะรู้สึกเหนื่อยกับข่อยบ้างไหมนะ คงมีแหละ ก็คนเราเลือกเกิดไม่ได้นี่เนอะ เราเลือกพ่อแม่ไม่ได้ กลับกัน พ่อแม่ต่างก็เลือกลูกแบบเราไม่ได้เช่นเดียวกัน ข่อยถือว่านี่คือการแลกเปลี่ยนที่(อาจจะ)เท่าเทียม ในคัมภีร์ทางศาสนาเขียนเพียงแต่ว่าต้องทำอย่างไรจึงจะได้เกิดเป็นมนุษย์ หรือหากเป็นคนนิสัยไม่ดีก็จะได้เกิดเป็นเดรัจฉาน แต่มีหนทางไหนอีกบ้างไหมที่จะให้ข่อยเกิดเป็นดอกกล้วยไม้ เฟื่องฟ้า ดอกคูณ พุทธรักษา เห็ดระโงก เห็ดพิษ เห็ดฟาง เห็ดนางฟ้า ตะไคร่น้ำ หรือแม้กระทั่งถุงพลาสติกที่ไม่มีประโยชน์อันใดต่อโลก โอ.. เวลานั้นคงจะมาถึงในสักวันหนึ่งสินะ อยากให้ถึงเร็วๆ จริงน้อ