บางส่วนจาก Bubble Gum

   เพียงแค่ชอบในสำนวนของนักเขียนก็กดเพิ่มในตะกร้าสินค้าบนรีดเดอรี่ โอนเงินอย่างไม่คิดอะไรทั้งสิ้น ความสัมพันธ์ของคนเรานี้ก็แปลก ไอ้ที่จะเล่านี่ก็เป็นเรื่องตลก มีคนบอกอยู่ตลอด (ตามฟีดข่าวของ Facebook)  ว่าคนเราจะเห็นคุณค่าของบางสิ่งอย่าง ต้องลองสูญเสียมันไปเสียก่อน ใช้ได้ดีนัก บางอย่างมันใกล้ตาก็มองไม่เห็น รู้ว่ามีหรือเปล่าก็แล้วแต่บางคน เหมือนฝุ่นที่ลอยมาเข้าตามองไม่เห็นหรอก ต้องหาคนมาเอาออกให้ไม่ก็ส่องกระจกเอาอยู่ร่ำไป 

    ช่วงชีวิตนึงมักจะมีหลายคนเวียนผ่าน เดินไปมาในชีวิต ให้จำ ลืม และ ไม่สนใจ หรือไม่เคยใส่ใจเลย

บางครั้งเราจำ แต่เราไม่เคยคิด บางคนที่เราคิดว่าจะอยู่ไปกับเราตลอดกาล ชั่วฟ้าดินสลาย ก็มลายหายไปเหมือเมฆหมอกในฤดูหนาวที่ไม่มีอีกเมื่อแสงแดดมาถึง เราคิดถึงช่วงเวาล ถวิลหา อยากพบหน้า มีโอกาสแต่ก็ไม่เจออยู่ดี ยิ่งชีวิตของพวกผู้ใหญ่ยิ่งหนัก วัยรุ่นว่าหนักแล้ว ความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่ที่มีอะไรก็บอก คิดอะไรก็พูด เพราะไม่มีเวลานักหรอก เจอกันได้ก็ดีแล้ว ถ้าทะเลาะก็ต้องรีบเข้าใจ เดี๋ยวแก่ตายก่อนกันพอดี 

   เราคิดถึงเขา แต่บอกตัวเองว่ามันจบแล้ว เขาอยากไปไกลๆจากเรา ไม่อยากให้เราเข้าใกล้ บอกเอาไว้ว่าอย่าไปวอแว แต่ใครจะทนไหวล่ะ คิดถึงก็คือคิดถึง มันต้องแสดงอออกมาบ้างแหละ มัวแต่เก็บไว้ได้ระเบิดออกตัวแตกกันไปข้าง ระบายกับอะไรก็ทำไป ร้องเพลง ทำกับข้าว เลี้ยงหมา ทำหมดแล้วไม่ให้ฟุ้งซ่าน แต่ลองว่างซักวินึง ก่อนนนอนงี้คิดอยู่ดีว่าเขาทำอะไรอยู่

    ตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกัน ทำได้หมดแหละ ติดต่อไม่ติดต่อก็ขึ้นอยู่กับเขาทั้งนั้น ให้ลองส่งข้อความไปก่อนหรือ ... ไม่อ่ะ เสียฟอร์ม .. สุดท้ายก็นั่งเป็นหมาหงอยรอเจ้าของเปิดบ้านกลับมาจากทำงานแล้วกระโนใส่หน้า เลียเอาๆ ทั้งหน้าทั้งขา 

   เก็บไว้ก็ดีอยู่หรอก แต่ถ้าเปิดเผยออกไปเลยจะดีกว่า รู้สึกอะไรก็พูด อยากหัวเราะเสียงดังแค่ไหนก็ทำ อยากร้องไห้ก็ร้อง ไม่ต้องกลั้น เดี๋ยวจะสะอึกเอาเสียเปล่า ชีวิตคนเราจะอยู่ไปถึงแค่ไหนเชียว แค่มะเร็งมา อยากหายต้องำคีโม ทำแล้วทรมาน อยากตาย เห็นไหม! สรุปอยากตายหรืออยากหายกันแน่ เล่นๆโทรศัพท์อยู่ ฟ้าผ่าลงหัว จะรอดเหรอ คิดอะไรก็ทำไปเลย อย่าอ้างโน่นนี่ พวกไม่ทำอะไร ไม่ใช่พวกขี้เกียจ แค่ขาดแรงบันดาลใจในการทำเพียงเท่านั้น

   สุดท้ายฝากไว้หนึ่ง พึ่งเสิร์จมาจากอากู๋สดๆ ร้อน