เอาอีกแล้ว
คิดว่าเริ่มทำใจได้แล้ว
ต้องมาเริ่มใหม่อีกแล้ว
—
ของจริง ไม่ได้ล้อเล่น
แก ความเศร้าของฉันมันทวีคูณขึ้นเรื่อย
จากที่คิดว่า เออเป็นเพื่อนก็ได้วะ
จนมาจุดที่แม้เเต่เพื่อนก็ไม่อยากเป็น
ทำใจไม่ได้เว้ย
ก่อนหน้านี้มันไม่ได้เจอหน้ากัน
นี่ต้องกลับมาอยู่ด้วยกัน เจอหน้ากัน
เพราะจำเป็นต้องมาทำเรื่องตัดครุย
วินาทีที่เดินเข้าห้อง
เห็นเธอนั่งเล่นเกมส์อยู่ที่เดิม
กำ บ่อน้ำตามันตื้นขึ้นมาเฉยเลย
ต้องรีบเดินหนีไปเข้าห้องน้ำ
ใช้เวลานานอยู่สักพักจะกล้าเผชิญหน้า
เธอก็ยังคุยกับเราปกติจริงจริง
แต่เธอก็ยังคุยกับคนอื่นด้วย
โทรคุยกับคนอื่นเป็นชั่วโมง
ทั้งที่เราก็นั่งโง่โง่อยู่ในห้อง
ต้องใจร้ายขนาดไหนวะ
เธอบอกว่า,
เธอเข้าใจเรา
และเราต้องเข้าใจเธอด้วย
ชีวิตของเธอเป็นของเธอ
ไม่ได้เป็นของเรา
สงสัยจะได้อินสไปเรชั่นจากพี่ตูน
ชีวิตเป็นของเราใช้ซะ!
(...)
หรอวะมึง
อยากจะทำอะไรก็ทำตามใจตัวเอง
ไม่นึกถึงความรู้สึกคนอื่น
แต่โทษใครไม่ได้
ก็โทษตัวเราเองที่ดีให้เค้าไม่พอ
แยกย้ายกันไปก็อาจจะดีขึ้น
ตอนนี้ก็แค่รอเวลา เห้อ
ก็แค่ร้องไห้เป็นผีบ้าในห้องน้ำทุกวัน
แล้วจะทนทำบ้าอะไรเนี้ย!
พาร์ทนี้อารมณ์ล้วน ไม่มีอะไรผสม
มีน้ำตานิดหน่อย แต่ใช้ทิชชู่ซับไปละ
.
.
บางที
อยากจะให้คาถาของแฮรี่เป็นจริง
ช่วยร่ายคาถาให้ลืมที!
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in