มูน - จองโม

ริน - เซริม

     "มูน!" เสียงตะโกนดังมาแต่ไกลพร้อมร่างบางที่กำลังวิ่งมาหาเจ้าของชื่อแต่งไกล หญิงสาวตัวสูงโปร่งผมยาวประบ่าหันไปมองหญิงสาวผมสั้นที่กำลังวิ่งมาอย่างเร่งรีบ

     "อย่าวิ่งสิริน เดี๋ยวก็ล้มหรอก" มูนบ่นอีกคนแต่ก็ไม่วายส่งยิ้มไปให้

     "ฉันโคตรคิดถึงแกเลยว่ะ แกไม่คิดถึงฉันบ้างเหรอ" รินบึนปากใส่เนื่องจากมูนไม่มีทีท่าว่าคิดถึงตนเลยแม้แต่น้อย

     พวกเธอทั้งสองเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ขึ้นมัธยมต้น สนิทกันจนเกินคำว่าเพื่อนสนิท...หรือรินอาจจะคิดไปเองฝ่ายเดียว รินแอบชอบมูนมาตั้งแต่แรกเห็นแล้ว เธอพยายามจะสารภาพแต่ก็ไม่มีความกล้าพอที่จะสารภาพออกไป กลัว...กลัวว่าจะเสียมูนไป..

     "คิดถึงสิ แต่ไม่ต้องวิ่งมาก็ได้ มันอันตราย รินยิ่งซุ่มซ่ามอยู่" มูนพูดไปก็ขำไป

     

     "ว่าฉันเหรอ งอนนะ ง้อด้วย" ไม่พูดเปล่า พยางยกแขนขึ้นกอดอกแล้วทำหน้างอนอีกฝ่ายทันที เมื่ออีกฝ่ายเห็นเธอก็อดที่จะขำไม่ได้พร้อมเอามือไปลูบหัวอย่างเอ็นดู 

     การกระทำที่มูนทำนั้นแน่นอนว่ามันทำให้รินเสียอาการอย่างมาก และเธอก็แทบจะล้มทั้งยืนอีกครั้ง เมื่อได้ยินประโยคถัดมา

     "ไม่งอนนะ รินของเค้า"  

พูดออกมาหน้าตาเฉยได้ยังไงเนี่ย!!!

     "ไหน ๆ ก็กลับมาแล้ว ไปนอนบ้านเค้าไหม" มูนพูดเหมือนทุกครั้ง เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเธอได้นอนด้วยกัน 

     พอขึ้นมัธยมปลายปีสุดท้าย มูนก็บอกลาเพื่อนสนิทอย่างรินไปแลกเปลี่ยนที่ประเทศไต้หวันทำให้พวกเธอต้องติดต่อกันทางโซเชียล ความห่างไกลทำให้ทั้งคู่คิดถึงกันมากขึ้นมากขึ้นทุกวัน จนถึงวันที่มูนกลับมาจากไต้หวันในวันจบการศึกษามัธยมปลาย และมีหรือที่รินจะปฏิเสธ เธอตอบตกลงแทบจะทันทีที่ได้ยินคำชวนออกมาจากปากมูน

     ร่างบางล้มตัวลงนอนบนเตียงขนาดใหญ่พร้อมสูดดมกลิ่นที่โหยหามานาน กลิ่นหอมอ่อน ๆ กลิ่นประจำตัวของมูน เจ้าของห้องเมื่อเห็นว่าเพื่อนตัวดีนอนอยู่บนเตียงของตนเธอก็อดไม่ได้ที่จะแกล้ง ร่างสูงโปร่งของมินขึ้นคล่อมบนตัวของรินทันที ไม่วายตรีงแขนเล็กทั้งสองข้างของอีกฝ่ายไว้อีก ใบหน้าหมวยของมูนค่อยๆเลื่อนเข้าไปใกล้กับใบหน้าสวยคมของริน และไม่นานกลีบปากของทั้งคู่ก็ประกบเข้าด้วยกัน มือเรียวปล่อยจากแขนนั่นเปลี่ยนมาเป็นลูบไล้ไปตามร่างบาง ทั้งสองคนจูบเนิ่นนาน จูบนี้ที่ทั้งสองมีนั้นเต็มไปด้วยความโหยหา และความคิดถึง

     กลีบปากบางดุจกลีบกุหลาบถอนจูบออกมาให้อีกฝ่ายได้หายใจ แต่มือเรียวนั่นก็ไม่หยุดพัก เธอไม่ยอมให้อีกฝ่ายตายใจหรอกนะ นิ้วเรียวเลื่อนลงไปยังต้นขาขาวเนียนและเกี่ยวกระโปรงขึ้นอย่างหยอกล้อแต่ก็โดนอีกฝ่ายห้ามไว้อย่างเขินอาย

     "จะเริ่มเลยเหรอ" เสียงหวานเอ่ยถามอย่างเขินอาย "ถ้าคุณป้ามาเห็นเข้าล่ะ" 

     เมื่อได้ยินดังนั้นร่างโปร่งจึงปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นอิสระแล้วลุกขึ้นไปเปิดประตูห้อง "ยังไม่ก็ได้ แต่คืนนี้อย่างร้องดังล่ะ...เดี๋ยวเค้าลงไปเอาขนมมาให้"

     ___________________________________________________________________________________________________

     เสียงหัวเราะคิกคักของทั้งสองดังลั่นไปทั่วห้อง ไม่เจอกันนานแน่นอนว่าต้องมีเรื่องให้คุยเป็นหลายร้อยเรื่อง และก็ถึงเวลาเข้านอนแต่คงจะไม่ได้นอน ร่างสูงโปร่งเดินไปปิดไฟของและเปลี่ยนมาเปิดโคมไฟที่หัวเตียงแทน และเมื่อเปิดไฟที่โคมไฟเสร็จเจ้าของห้องก็ล้มตัวลงนอนข้างๆอีกฝ่าย แต่มือก็ไม่วายลูบไล้ขาเนียนขาวนั่น ขาเนียนขาวที่ใส่กางเกงขาสั้นสีขาวตัวบาง นิ้วเรียวเกี่ยวขากางเกงบางๆนั่นให้เลิกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะสอดมือเข้าไปใต้เสื้อยืดตัวบางของอีกฝ่ายพร้อมลูบไล้มันไปมา เลื่อนขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะหยุดชะงัก เธอหวังจะแกล้งปลุกอารมณ์อีกฝ่ายให้อยากแล้วจากไป 

     "อือ...หยุดทำไมอ่ะมูน.." เสียงหวานเอ่ยถาม มูนหัวเราะเพราะแกล้งอีกฝ่ายสำเร็จและแน่นอนว่าก็โดนรินฟาดไปตามระเบียบ

     "ไหนลองเริ่มก่อนบ้างสิ" มูนพูดพร้อมกับล้มตัวลงนอนบนนเตียง ใบหน้าสวยได้รูปของรินขึ้นสีทันทีเมื่อได้ยิน 

     ร่างบางลุกขึ้นนั่งบนเตียงสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะขึ้นคล่อมอีกฝ่ายบ้าง มือบางลูบไล้ไปตามร่างกายของอีกฝ่ายอย่างเขินหาย พร้อมทั้งก้มลงไปประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม มูนทนไม่ไหวอีกแล้ว มือเรียวลูบก้นมนของรินไปมาก่อนจะสอดมันเข้าไปผ่านกางเกงบาง อีกข้างก็ไม่วายสอดมันเข้าไปใต้เสื้อและคลึงหน้าอกไปมา เสียงร้องดังอื้ออึงเป็นพัก ๆ กลีบปากบางถอนออกและไล่จูบไปตามซอกคอ ใบหู หัวไหล่ และไล่ต่ำลงเรื่อย ๆ มือบางนวดคลึงตรงกลางหว่างขาของมูนผ่านเนื้อผ้า เสียงครางในลำคอของอีกฝ่ายบ่งบอกถึงความพึงพอใจ 

     "อือ...นั่นแหละ..ตรงนั้น..." เสียงแหบพร่าของมูนดังขึ้น "ช้า ๆ หน่อย..อืม..."

     "ชอบเหรอ?" เสียงหวานเอ่ยถาม หัวเล็ก ๆ พยักขึ้นลงแทนคำตอบ และไม่นานร่างโปร่งของพลิกร่างอีกฝ่ายให้นอนลงบนเตียงแทนที่เธอและขึ้นคล่อมบ้าง มือเรียวสอดเข้าไปในกางเกงบางและนวดคลึงตรงส่วนนั้นอย่างเบาและเพิ่มขึ้นตามจังหวะ เสียงหวานครางในลำคออย่างพอใจ พร้อมยกเอวขึ้นตามอีกฝ่าย และไม่นานเธอก็สำเร็จความใคร่

     "จะเสร็จคนเดียวเลยเหรอ" มูนเอ่ยถามและค่อย ๆ ถอดกางเกงตัวบางของอีกฝ่ายออก เมื่อเห็นแบบนั้นรินจึงถอดให้มูนบ้าง 

     "ก...ก่อนจะเริ่ม..ฉันมีอะไรจะบอก" รินลุกขึ้นนั่งมองอีกฝ่ายอย่างจริงจัง "ฉันชอบแกมูน..ช...ชอบ..ชอบมานานแล้ว ตั้งแต่ครั้งแรก ที่เราเจอกัน.." 

     "เค้าเคยบอกแกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าเค้าชอบแกอ่ะริน" คิ้วสวยของรินขมวดกันมุ่นพร้อมส่ายหน้าไปมา เท่าที่นึกออก มูนไม่เคยบอกชอบเธอเลย ไปเอามาจากไหน "อย่ามาทำหน้างงจะได้ไหม เค้าเคยบอกไปแล้ว ก่อนเค้าจะไปแลกเปลี่ยนที่ไต้หวัน วันนั้นที่เรานอนด้วยกัน"

     "แกไม่เคยบอกฉันไม่ใช่เหรอ หรือว่าฉันจำไม่ได้จริง ๆ " 

     "สงสัยต้องรื้อฟื้นความจำกันหน่อยแล้วล่ะริน :) " 

fin.

_____________________________________________________________________________________________________

กาวล้วน ๆ เลยค่ะ ขออภัยด้วยนะคะ;-; ยังไงก็ฝากติชมด้วยนะค้าบบ