ไม่เคยคิดว่าหนังที่รวมนักแสดง (ชาย) หน้าตาดีๆ เท่ๆ คูลๆ ไว้ด้วยกันจะประทับใจผมได้มากขนาดนี้ ไม่ใช่เพราะความหล่อของนักแสดง (แหงล่ะ) หากแต่เป็นประเด็นที่เรื่องนี้ต้องการจะสื่อสารกับคนดูต่างหาก

มันเป็นหนังที่ว่าด้วยกลุ่มนักศึกษากลุ่มหนึ่งในมหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด ที่เป็นมหาวิทยาลัยมีชื่ออันดับต้นๆ ของโลก แน่นอนล่ะว่า ใครที่สอบเข้าไปได้ต้องเป็นหัวกะทิสุดๆ แต่เมื่อเข้าไปแล้ว ก็ยังมีกลุ่มที่เรียกได้ว่า “ที่สุดของที่สุด” อยู่ ซึ่งก็คือ The Riot Club นั่นเอง

The Riot Club นั้นเป็นคลับที่มีประวัติมายาวนาน ที่ผลิตนักการเมือง นักธุรกิจ และผู้มีชื่อเสียงต่างๆ มากมาย แต่การเข้าเป็นสมาชิกนั้นก็ยากแสนยาก เพราะต้อง หล่อ เก่ง รวย โปรไฟล์ดี กีฬาเด่น และเป็นสายดื่มตัวจริง ซึ่งในปีนั้นมีสมาชิกใหม่ทั้งหมดสองคน นั่นก็คือ อลิสแตร์ ไรล์ส (แซม คลาฟฟิน) และ ไมล์ส ริชาร์ดส (แมกซ์ ไอรอนส์) ที่ต่างก็มีนิสัยคนละขั้วกันเลย ไมล์สนั้นเป็นคนธรรมดา ใช้ชีวิตง่ายๆ มีแฟนเป็นคนธรรมดาๆ แต่ก็มีความทะเยอทะยานอยากจะเข้าไปอยู่ในคลับเพื่อการยอมรับ ส่วนไรล์สนั้นเป็นคนหัวสูง เย่อหยิ่ง ถือดี ชอบดูถูกคน

เมื่อการคัดเลือกสมาชิกจากคุณสมบัติดังกล่าว ทำให้แต่ละคนในคลับนั้นเป็นเด็กบ้านรวย ถูกสปอล์ย อยากได้อะไรก็ต้องได้ มักใช้เงินแก้ปัญหาทุกอย่าง และมีพฤติกรรมก้าวร้าวอย่างระยำ เป็นเรื่องปกติที่เวลาเราอยู่ในกลุ่มของคนฉลาดและเก่ง อีโก้ในตัวก็จะพองออกมาอย่างไม่อาจระงับ จนทำให้ความภาคภูมิใจนี้กลายมาเป็นการดูถูกและกดคนอื่นให้อยู่ต่ำกว่า ซึ่งก็ถือเป็นเรื่องปกติที่พบได้กันทั่วไปในสังคม

ปฏิเสธได้หรือว่าคนเรียนเก่งไม่เคยดูถูกคนเรียนอ่อนกว่า ปฏิเสธได้หรือว่าคนหน้าตาดีไม่เคยดูถูกคนขี้เหร่ ปฏิเสธได้หรือว่าคนรวยไม่เคยดูถูกคนจนกว่า และอีกหลายๆ ประเด็นที่เราดูถูกคนอื่น (ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาเท่าไหร่)

เหตุการณ์มาพีคขึ้นตรงที่คลับจะมีการปาร์ตี้ ซึ่งทุกคนจะต้องแต่งชุดพิธีการอย่างดี เพื่อเข้าร่วมงานอย่างยิ่งใหญ่ งานจัดที่ร้านอาหารเล็กๆ แห่งหนึ่ง และดูเหมือนว่ามีเรื่องเข้าใจผิด แฟนสาวของไมล์สก็ได้รับข้อความให้มาหาที่นี่ โดยที่ไรล์สเป็นคนส่งข้อความให้เธอมาโดยไมล์สไม่รู้ตัว และตอนนั้นเองที่เราได้เห็นถึงความืดดำของเงินและอำนาจ หนึ่งในสมาชิกคนหนึ่งจ้างวานเธอให้ออรัลเซ็กซ์ให้สมาชิกทุกคนในคลับโดยแลกกับการจ่ายค่าเทอมให้เธอจนกว่าจะเรียนจบ ซึ่งถือเป็นตัวเลขที่สูงมากทีเดียว แต่ด้วยศักดิ์ศรีและความเป็นคนทำให้เธอปฏิเสธข้อเสนอนี้

เหตุการณ์ยังคงดำเนินต่อไป เก็บซ่อนความอึมครึมของบรรยากาศเอาไว้ เมื่อเหล้าเข้าปาก สันดานดิบที่ถูกซ่อนไว้ก็ถูกเปิดเผยออกมา พวกเขาเริ่มทำลายข้าวของทุกอย่างในร้าน ขว้างป่า ฉีกกระชาก จนเจ้าของร้านเข้ามาเตือน แต่พวกเขาก็ไม่ยอมหยุด เพราะยังไงก็มีเงินจ่ายเอาไว้แล้ว แต่สุดท้ายก็เกิดเหตุขัดแย้งขึ้นจนได้ พวกเขาขาดสติรุมกระทืบเจ้าของร้านจนปางตาย

ภาพความรุนแรงในหนังทำให้เราเข้าใจถึงความคิดของคนรวย คนมีอำนาจ ว่าเขาคิดกับคนที่ด้อยกว่าอย่างไร บางทีอาจไม่มองว่าคนเหล่านั้นเป็นคนด้วยซ้ำ ก็ในเมื่อเงินตรานำมาซึ่งอำนาจ และอำนาจก็แข็งแกร่ง มั่นคง คงทนและถาวร แล้วอย่างนั้นตนเองจะไปกลัวอะไรอีกเล่า

หนังเรื่องนี้เปลือกเปลือยสังคม “ชั้นสูง” ออกมาให้เห็นอย่างล่อนจ้อน ทำให้เห็นความเน่าเฟะที่น่าขยะแขยงของความคิดและพฤติกรรม นั่นทำให้เราตั้งคำถามคิดมาว่า
 
เงินตรา ปัญญา มันจะพิชิตโลกได้จริงๆ หรือเปล่าวะ?