Dumb Husky and His White Cat Shizun - My First Story

สวัสดีค่ะ//โบกผ้าเช็ดหน้า ด้วยนี้เป็นครั้งแรกในการเขียนของเราหากมีครวามผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย เนื้อหานี้สปอย ฮัสกี้หน้าโง่กับซือจุนแมวเหมียวสีขาวของเขา เล่ม1

อะแฮ่มๆ มาเข้าเรื่องกันดีกว่าค่ะ
ด้วยความที่เรา รู้สึกอึดอัดมากหลังจากที่อ่าน เรื่อง ฮัสกี้หน้าโง่กับซือจุนแมวเหมียวสีขาวของเขา เล่ม1
จบ และเริ่มหาข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งใน ทวิตเตอร์ และอื่นๆ พูดตรงๆว่าเรารู้สึกดิ่งแปลกๆค่ะ กับทุกข้อมูลที่ได้รับ เราพยายามไม่สปอยตัวเองที่สุด//ปาดน้ำตา แต่มันอดไม่ได้จริงๆค่ะฮื่อๆ
ด้วยความที่มันเป็นเล่มแรกที่เพิ่งออกทำให้มันมีปมต่างๆให้เราติดตาม จนถึงเล่ม10//พร้อมเปย์
และมีกลิ่นน้ำตาของผู้อ่านลอยมาตั้งแต่เริ่ม เราจะขอมาเกรินๆเนื้อเรื่องของเรื่องนี้นิดหน่อย และมันอาจจะมีสปอยอยู่นิดหน่อย ใครไม่ชอบกดปิดไดเลยค่ะ

ตัวละครในเรื่อง
เราจะเริ่มด้วยพระเอกสุดหน้าทุบของเรากันค่ะ
โม่หราน หรือ โม่เวยอวี่
ด้วยความที่คุณนักเขียน โร่วเปาปู้ชือโร่ว (rou bao bu chi rou)
สร้างตัวละครโม่หรานไว้หลายเวอร์เหลือเกิน
เราจึงจะขอพูดถึงโม่หรานในทางที่เราเข้าใจนะคะ ย้ำนะคะว่าเราเข้าใจ
เล่ม 1 จะพูดถึงโม่หรานในตอนที่ยังเป็น ปฐมราชันแห่งโลกบำเพ็ยเพียร ยุคแรก
และ โม่หรานที่ย้อนอดีตกลับมาพร้อมกับความทรงจำในยุคแรก //จะข้อเรียกว่ายุคสอง//
เท่าที่เราเข้าใจน่าจะประมาณนี้ค่ะ
ฉู่หว่านหนิง หรือ หวั่นเยว่อวี้เหิง
นายเอกของเรื่องนี้
ต้องขอพูดเลยว่าเราจะค่อนข้างอินกับตัวครนี้เป็นพิเศษ ชนิดที่ว่าถ้าให้เลือกระหว่าง หว่านหนิง กับ นังโม่ เราเลือกหว่านหนิงค่ะ ฮ่าๆ ฉู่หว่านหนิง คืออาจารย์ฺ ของโม่หราน ซือเม่ย และเซวียเหมิง คาแรกเตอร์ของหว่านหนิง เป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดและค่อนข้างซึนเดเระมาก แต่ถึงภายนอกของหว่านหนิงจะมีบรรยากาศที่ไม่น่าเข้าใกล้ แต่ก็เป็นคนที่จริงใจมากๆคนนึงเลยถ้าสามารถเข้าใจเขาได้ก็จะพบว่าน้องไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ออกจะน่ารักด้วยซ้ำ //รักนางสุด// อย่างที่คุณนักเขียนเปรียบเลยค่ะ ว่าหว่านหนิงก็เหมือนแมวสีขาวตัวหนึ่ง ที่ถ้าเข้าไปใกล้จะโดนตะปป จนได้แผลแน่ๆ แต่แมวขาวตัวนี้ก็เป็นแมวที่ต้องการความรักความเข้าใจ มากกว่าที่เห็นค่ะ น้องน่าสงสารมากด้วยความที่เป็นคนเงียบๆจึงไม่มีใครกล้าเข้าใกล้จนเกิดเป็นความเคยชินของน้อง //กุมอก// ขนาดน้องมีแผลใหญ่ ที่เกิดจากการปกป้องนังโม่หราน น้องก็ยังฝืนและบอกว่าไม่เป็นไร ในขณะที่นังโม่เป็นห่วงแต่ซือเม่ยโดยไม่สนน้องเลย แถมยังตะคอกน้องด้วย//ถือมีด// บอกเลยว่าเราอ่านฉากนั้นไปอยากจะเอามีดแทงนังโม่ให้รู้แล้วรู้รอด คือแบบแกจะไม่สำนึกบุญคุณเลยใช่มั้ยยยยยยย อะแฮ่มๆอินไปหน่อยค่ะแหะๆ
อย่างที่บอกเลยค่ะ หวั่นหนิง รักลูกศิษย์ของตนมาก เราเข้าใจตัวละครนี้ค่ะ และจะสาปแช่งโม่หรานต่อไปถ้าทำลูกฉันเจ็บ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น