วันนี้สอบบบบบ และเศร้า

อ่านไปไม่ตรง ไม่อ่านด้วยแหละ

ทำไมขี้เกียจอย่างงี้ อ่านไปน้ำตาไหลไป

ทำไมต้องเป็นเราที่มาเรียนพยาบาล

มันเจ็บปวดใจ จนต้องร้องไห้ออกมาอีก

อาชีพอื่นที่จะเป็นได้ ก็มีแค่หมอ

แม่บอกว่า พ่อแม่ทุกคนก็อยากให้ลูกได้สิ่งที่ดีที่สุด

แต่ตอนนี้ ลูกคนนี้ ทำไมถึงร้องไห้ในสิ่งดีๆที่พ่อแม่เลือกให้ก็ไม่รู้...

ตั้งแต่เด็ก ชอบคอมพิวเตอร์มาก บอกใครต่อใครว่าโตขึ้นจะเป็นเหมือนบิล เกตส์ให้ได้

มัธยมสอบเข้าค่ายโอลิมปิกคอมพิวเตอร์ได้ แต่ความฝันก็พลิกผัน ม.6 พ่อแม่บอกว่า เอกชน ทำไปก็ไม่แน่นอน เป็นผู้หญิงจะไปสู้อะไรเขาได้

ประจวบเหมาะกับที่เราเป็นตัวแทนมา2ปี แต่ไม่ได้เหรียญกับเขาเลย พ่อแม่ยิ่งไม่เชื่อใจ

ก็เพราะตัวเรานี้แหละ

ถ้าจะว่าเป็นเพราะไม่ตั้งใจ ก็อาจใช่

แต่... ตอนชิงทุนเพชรพระจอมเกล้า เราตั้งใจมาก เตรียมตัว ซ้อม หาข้อมูล มีค่ายโอฯคอมการันตรี ผลงานมากมาย หวังไว้มาก ผลออก...ไม่ได้...

รู้สึกเหมือนใจสลาย.... ผ่านไปแล้วผ่านไปเล่า 

หลายสนามสอบ หลายการสัมภาษณ์

ทั้ง ทุน ก.พ. หมอ หมอฟัน แต่ไม่ติดตัวจริง

สุดท้าย พยาบาล อาชีพที่ไม่คิดไม่ฝัน

ตอนนี้ ยังเสียใจอยู่ แต่ต้องพยายามมากขึ้น มองกลับไปแล้วบทเรียนมันเยอะจริงๆ

สู้ๆ ซิ่วแล้วไปแข่งคอมกัน @UBU

แม่บอกทำของวิทลัยให้เต็มที่ก่อน เจอกันfinal