วันนี้ ทำตามที่ตัวเองตั้งใจไว้คือ ถ้าติดแล้วจะไม่กลับเข้าไปอีก
เป็นไง เป็นกัน!!!
ผลคือ โดนไล่ออกจากบ้าน ไปหางานทำแล้วส่งตัวเองเรียนเองเลย
โดนไล่ไปเก็บของ ขนสัมภาระ และอุปกรณ์ต่างๆ พร้อมทั้งบอกว่าไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าอีก
หลังจากเก็บของเรียบร้อย ก็โดนเอาไปส่งที่สถานีรถไฟ
ประมาณ 20.50 น.
เดินลงมาจากลง หิ้วกระเป๋าสองมือ เดินไปที่ม้านั่งแล้ววางลง
ในมือก็มีมือถือที่แบตเหลือน้อยเต็มทนประมาณ 10% (จะถึงไหนไม่หว่า)
รถพ่อแม่ที่มาส่งขี่ออกไป
เฮ่ออออ ได้ไปจริงแล้วสินะ ความจริงก็อยากออกไปหางานทำอยู่แล้วล่ะ
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงได้ปีกกล้าขาแข็งขนาดนี้ แต่เพื่อสิ่งที่เราตั้งใจไว้ต้องทำมันให้ได้
เสียใจที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ แต่ถ้าไม่ทำในตอนนี้ก็ไม่มีโอกาสอีกแล้ว
ส่วนสัมภาษณ์แพทย์ ก็ไม่อยากไปแล้ว ไม่อยากไปโกหกเขาว่า เราอยากเรียน
ปีก่อนตอนไปสัมภาษณ์พวกสายแพทย์ มันเหนื่อย ไม่อยากไปอีก เหมือนหลอกตัวเองว่าอยากเรียน
กระชุ่มกระชวยหน่อยก็มีรุ่นพี่ กะพ่อแม่ ญาติพี่น้องมีความสุข แค่นั้นเอง
ต่อๆ พอมาถึงไปถามตั๋วรถไฟ
"รถไฟหมดตั้งแต่ 20.30 แล้วค่ะ"
อ้าวววว เอาไง
มองไป หิ้วกระเป๋าไป
มีตุ๊กๆอยู่ข้างหน้า
"ไปไหนครับ"
"นครชัยแอร์ค่ะ"
บลาๆๆ
ออกรถไปพร้อมป้าคนนึงที่ลงโรงพยาบาล
ระยะทาง 16 กม.จากรถไฟไปขนส่งก็นานเหลือเกิน
คนขับก็ชวนคุยอยู่ได้ #ไม่ชอบเลย
ระหว่างทาง น้องก็โทรมาถามว่าถึงไหน
ตอนแรกก็ไม่รับหรอก พอสายต่อมารับดีกว่า เพื่อความสบายใจของทุกคน
แบตมือถือก็จะหมดมิหมดแล
พอถึงคนขับก็ยังชวนคุยอีก
บอกตรง ไม่ชอบให้ตัวเองรู้สึกคุกคาม5555
เดินลงมาซื้อตั๋ว ได้รอบสี่ทุ่มกว่าๆ
ขณะกำลังบอกชื่อนั้น แม่ก็เดินมาจากด้านหลัง บอกให้กลับบ้าน
มาถึงบ้ายเวลาเกือบสี่ทุ่ม
พอมาถึงก็ยังไม่ได้คุยกันอีกเลย
ตอนนี้ก็ยังอยู่บ้านอยู่
พรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็แล้วแต่ จะไม่กลับเข้าไปเรียนพยาบาลอีกเด็ดขาด
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in