ข้างๆ บ้านเป็นอู่ซ่อมรถของญาติซึ่งก็จำไม่ได้แล้วว่าเป็นญาติฝ่ายไหน และ โรงน้ำแข็งทุกเช้าเราจะได้ยินเสียงเครื่องทำน้ำแข็ง เสียงเขาทุบผ่าแบ่งน้ำแข็ง และเสียงคนขนน้ำแข็งขึ้นกระบะ บางวันฉันก็เอาหน้าไปแนบกับฝากำแพงบ้านรับเอาไอเย็นมาในบางที ข้างหลังบ้านจะมีซอยเล็กๆ ซึ่งประตูหลังบ้านเราจะเปิดออกไปเล่นบนถนนในซอยเล็กๆนั้นได้ 

ตอนเด็กๆ จำได้ว่าถ้าเดินเข้าไปในซอยนั้นลึกๆ แล้วหมามันดุมาก แค่เดินผ่านมันก็เห่าเอาแล้ว วันไหนที่เจ้าของบ้านพามันออกเดินเล่นนะเป็นอันว่าวันนั้นพวกเราก็จะได้เล่นอยู่แค่หน้าซอยนั้นแหละไม่มีใครกล้าเดินเข้าไปสักคนเดียว เพราะมันจะเห่าไล่เอาโล่กันเลยทีเดียว

การอยู่เป็นครอบครัวใหญ่ทำให้เราจะต้องพึ่งพาอาศัยกัน ทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้างปะปนกันไป สุดท้ายมันก็เป็นครอบครัวเดียวกันอยู่ดีตัดขาดกันไปไม่ได้ เด็กจะได้เรียนรู้และเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่สุดท้ายมันก็จะเริ่มและบ่มเพาะมาจากคนในครอบครัวมาจากผู้ใหญ่ที่คอยเฝ้าสอนกันมา 

บนถนนเส้นนี้ไม่เคยสงบแม้เวลากลางคืนรถวิ่งผ่านไปผ่านมาตลอดเวลา
แต่พวกเราก็หลับใหลและชินกันในที่สุด

สุดท้ายก็ถึงเวลาแล้วที่บนเส้นทางชีวิตจะต้องเติบโต.....