เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My Little Kitchen: ครัวบ้านบ้านBUNBOOKISH
คำนำสำนักพิมพ์

  •  


  • คำนำสำนักพิมพ์

    เวลาเจอนักเขียนหน้าใหม่ เรามักจะตื่นเต้นเสมอยิ่งเป็นนักเขียน comic essay ด้วยแล้ว ยิ่งดีใจมากขึ้นเป็นสองเท่า

    ตอนเห็นผลงานของPittmomo ครั้งแรก จำได้ว่ารีบกดเป็นบุ๊กมาร์กเอาไว้ แล้วก็ตามไปกดไลก์เพจที่ตัวเลขยอดไลก์ยังไม่เยอะเท่าไรนักตั้งใจว่าจะติดตามผลงานต่อไปสักระยะ

     ส่วนเรื่องชวนมาทำหนังสือด้วยกันน่ะเหรอ...ก็คิดไว้ตั้งแต่ตอนกดบุ๊กมาร์กเอาไว้นั่นแหละ

    การ์ตูนของ Pittmomo มีเสน่ห์เป็นความเรียบง่ายไม่หวือหวาแต่อบอุ่นและเป็นธรรมชาติ เวลาอ่านช้าๆ ตั้งใจมองรูป มองสีสัน มองรายละเอียดเล็กๆ ขนาดเป็นเรื่องราวของอาหารเหนือที่เราไม่ค่อยจะรู้จัก(ยกเว้นแคบหมู) เท่าไรนัก เห็นแล้วก็ยังนึกอยากลองกินลองทำตามดูสักครั้ง

    จนวันหนึ่งตัดสินใจ ลองส่งข้อความไปหา Pittmomo ตอนเอ่ยปากชวนครั้งแรกโดนปฏิเสธกลับมาเพราะน้องพิช (Pittmomo) บอกว่าอยากจะพิมพ์เองขายเองมากกว่าอ้าว จ๋อยไปเลยสิเรา...

               

    แต่นั่นแหละ สุดท้ายน้องก็เปลี่ยนใจ ตัดสินใจยกเรื่องMy LittleKitchen Diary (ชื่อในตอนนั้น) ที่เคยเผยแพร่ทางWebtoon ไปแล้วสี่ตอน และจะเขียนต่ออีกสี่ตอน เพื่อรวมเล่มเป็นหนังสือกับเรา(เย้!)


     เราอยากให้ผลงานน่ารักๆ แบบนี้ มีคนได้เห็น ได้อ่านเยอะๆ อยากให้วงการcomic essay เมืองไทย (เรามีวงการนี้อยู่ไหมนะ)เปิดรับนักเขียนการ์ตูนหน้าใหม่แต่ฝีมือดีคนนี้ เอาไว้อีกคน



    BUNBOOKS


  • คำนำจากผู้เขียน


    เคยกินอาหารพื้นบ้านกันไหมคะแล้วเคยกินกันมาแล้วกี่เมนู
    เราเป็นคนท้องถิ่นคนหนึ่งที่เคยมองอาหารนั้นเป็นเรื่องธรรมดา เพราะเคยกินตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
    แต่ก็มีอาหารหลายเมนูที่ไม่ชอบบ้าง เลือกกินบ้างพอเห็นของกินที่เราไม่อยากกินหรือกินไม่เป็นก็จะคอยบอกแม่
    แล้วเลี่ยงไปกินอย่างอื่นแทน
    แต่พอเรามาอยู่กรุงเทพฯ ได้มาเห็นอาหารใหม่ๆ
    ที่แถวบ้านเราไม่มี เช่น อาหารฝรั่ง อาหารญี่ปุ่น
    หรืออาหารเกาหลีที่เขาฮิตๆ กัน เห็นแล้วก็รู้สึกตื่นเต้น อยากเข้าร้านไปลองชิมให้ได้ (พอได้ลองแล้วก็ติดใจจริงๆ)

    แต่เมื่อเวลาผ่านไป...
    จู่ๆ ก็เกิดความคิดถึงอาหารแถวบ้านเรา คิดถึงรสชาติอาหารบ้านๆ และพื้นเพของตัวเองขึ้นมา ก็เลยลองไปเดินหาซื้อมากินให้หายคิดถึง แต่ในกรุงเทพฯ ก็หาซื้ออาหารที่เหมือนบ้านเราจริงๆ ยากเหมือนกัน
    โชคดีที่เราไปพบน้ำพริกหนุ่ม เป็นขวดเล็กๆ วางขายในห้างสรรพสินค้า เราเห็นแล้วดีใจมาก จึงรีบซื้อติดมือมาหนึ่งกระปุก
    ทั้งที่ตอนเป็นเด็กกินน้ำพริกหนุ่มไม่เป็นด้วยซ้ำแต่พอได้มาลองชิมตอนนี้...
    โอ้โห! มันอร่อยขนาดนี้เชียว (ฮา)
    ด้วยความรู้สึกที่กล่าวมานี้ จึงเป็นที่มาของหนังสือเล่มนี้ค่ะ ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ 


    Pittmomo

    19 .. 2561

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in