เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
จดหมายในวันอาทิตย์สุดท้ายของเดือนnovem
จดหมายในวันอาทิตย์สุดท้ายของเดือนมกราคม
  • [ : - ประสาทแดกมาก อย่าหาอ่าน คนเขียนก็งงกับตัวเอง ]

    Dear you
    ถึงคุณ, ด้วยความคิดถึง

    จดหมายฉบับนี้เป็นฉบับแรกของปีที่เราอยากเขียนถึงคุณ
    แม้ตัวอักษรและเนื้อความที่ถูกเรียบเรียงจะไม่คงที่และดูล่องลอย แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ตั้งใจเขียนถึงคุณอย่างดี

    วันนี้เป็นวันอาทิตย์สุดท้ายของเดือนมกราคมแล้ว
    อีกไม่กี่วันก็จะเปลี่ยนผ่านไปเดือนกุมภาพันธ์
    หลายคนคงเฝ้ารอเดือนนี้ รวมถึงเราด้วย เรามีแพลนที่อยากชวนคุณมาทำด้วยกัน และถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด มาเติบโตและสร้างความทรงจำที่ดีไปด้วยกันนะ

    เหตุผลที่เราเขียนจดหมายฉบับนี้ ไม่ใช่เพราะเรามีความสุขมากจนอยากบรรยายให้คุณได้รู้
    แต่มันเพราะเรามีความคิดมากมายในหัวที่เราไม่รู้ว่านอกจากการเขียนแล้ว วิธีไหนจะช่วยเราได้
    เราว่าคุณคงบอกได้จากเรื่องราวที่วกไปวนมา อ่านแบบที่จับใจความไม่ค่อยได้ว่าอารมณ์ในตอนนี้ของเราไม่ปกติ 
    อย่าว่าแต่คุณเลย เราก็อ่านไม่รู้เรื่องเหมือนกัน
    บางทีเรื่องราวในหนึ่งสัปดาห์ที่เกิดขึ้นหลังจากวันอาทิตย์ที่ 22 อาจจะตอบคำถามเราได้ว่าเรากำลังเป็นอะไรกันแน่

    เราใช้เวลาประมาณ 3 วันในการฟื้นตัวจากบาดแผลทางใจที่ถูกกระตุ้นขึ้นมาอีกครั้ง
    โชคดีที่ครั้งนี้เราฟื้นตัวได้เร็ว
    หรืออาจจะเพราะคุณ เราถึงอยากฟื้นตัวให้เร็ว เพราะเรารู้สึกผิดกับตัวเองและรู้สึกผิดกับคุณที่เรื่องนี้เกิดขึ้น ทั้ง ๆ ที่มันไม่ใช่ความผิดของใครเลย แต่ตอนนี้มันไม่เป็นอะไรแล้วนะ เราดีขึ้นมากพอที่จะค่อย ๆ ฝังมันลงไปแล้ว


    เมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา วันนั้นอากาศที่กรุงเทพฯ เริ่มเย็นแล้ว เราตื่นขึ้นมาแต่งตัวไปมหาวิทยาลัย วันนั้นเรายังคงรู้สึกไม่อยากทำงานเท่าไหร่ แต่ก็ยังเคลียร์งานทุกอย่างส่งได้ตามเดดไลน์ เราเก่งไหม?
    คืนวันนั้น เรากับคุณมี deep conversation กัน เรารู้สึกโชคดีมากที่คุณเลือกที่จะเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ของคุณให้เราได้รู้ เป็นเกียรติมากเลยค่ะ
    เราอยากบอกคุณว่า 'คุณเก่งมากแล้วนะ ขอบคุณที่พยายามและเข้มแข็งจนผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มาได้ คนเก่งของเราเก่งที่สุดเลย' 
    แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราไม่ได้บอก และถ้าจดหมายนี้จะนำข้อความนั้นไปถึงคุณได้ เราก็คงอยากบอกคุณว่า 
    'ได้โปรดไม่เจ็บปวดกับอดีตของตัวเองอีกเลยนะ' 

    มันมีสิ่งหนึ่งที่เรากลัวค่ะ คือเรากลัวว่าเรื่องราวในตอนนั้น การที่คุณกลับมาพูดถึงอีกครั้ง มันจะกลับไปทำร้ายหัวใจที่อ่อนโยนของคุณ
    เพราะถ้าเอาเราเป็นมาตรฐาน (ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ดีเท่าไหร่) เรื่องราวในอดีตที่ถูกพลิกกลับเข้ามาอีกครั้ง มันไม่เคยทำให้หัวใจของมนุษย์เต้นในจังหวะปกติอีกเลย อย่างน้อยก็ในช่วงเวลาหนึ่ง


  • หลังจากที่เราแยกย้ายกันเข้านอน 
    เมื่อเข้าสู่วันศุกร์ วันนั้นเรามีเรื่องราวมากมายที่อยากเล่าให้คุณฟัง และเราก็เล่าให้คุณฟัง
    แต่น่าเสียดายที่ข้อความเหล่านั้นยังไม่ถูก seen โดยคุณ 
    มันไม่เป็นไรค่ะ เราไม่ได้กลัวว่าคุณจะหายไปจากเรา แต่เราแค่กลัวว่าคุณจะเป็นอะไรหรือเปล่า
    เพราะคุณไม่เคยหายจากเราไปนานขนาดนี้เลย
    บางทีคุณอาจจะงานยุ่ง หรือยังไม่พร้อมที่จะคุยกับเรา หรือยังไม่อยากคุยกับเรา ไม่ว่าความน่าจะเป็นไหน มันก็เป็นไปได้ทั้งนั้น


    ความประสาทแดกของผู้หญิงจะไปจบที่ตรงไหน
    เราคิดว่ามันคงยากที่จะตอบเรื่องนี้ 
    อาการแพนิคของเราเริ่มกลับมา จากการกลับไปส่องทวิตเตอร์คุณ และไล่ดูเรื่องราวในอดีต 
    'น่ากลัว!' คือคำที่เรานิยามให้กับตัวเอง
    เรื่องราวของคุณไม่ได้น่ากลัว และเราไม่เคยกลัวสิ่งที่คุณเคยทำ แต่สิ่งที่น่ากลัวสำหรับเรา คือการที่เรารู้ทั้งรู้ว่าการรู้เรื่องราวที่ผ่านมาโดยที่เจ้าตัวไม่ได้อนุญาต มันจะทำให้เราเศร้าเพียงใด
    แต่เราก็ยังเลือกที่จะทำ 

    ความกลัวเริ่มกัดเซาะเข้ามาในหัวใจเรื่อย ๆ
    ความกลัวจากการที่เห็นคนอื่นเรียกคุณ และคุณเรียกพวกเขาด้วยสรรพนามที่เราใช้กับคุณ
    (บอกแล้วว่าประสาทแดก รู้ตัวด้วย คือมันเป็นเรื่องปกติ สรรพนามในภาษาไทยไม่ได้มีมากมายขนาดนั้น โว้ยยยยยย! หยุดประสาทแดกค่ะ)
    มันเลยทำให้เราเกิดการตั้งคำถามว่าสิ่งที่คุณเป็นกับเราในตอนนี้ การที่คุณเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้เราฟัง มันเป็นเพราะคุณไว้ใจเรา หรือมันเป็นเรื่องทั่วไปที่สามารถคุยกันได้

    อีกอย่างที่เรากลัว
    คือเรากลัวว่าเราจะกลับไปรู้สึกเหมือนเดิมกับคุณอีก 
    เรากลัวว่าเราจะข้ามเส้นที่คุณและเราตกลงกันไว้โดยที่เราไม่รู้ตัว
    และมันจะทำให้คุณอึดอัด
    พอเป็นเรื่องคุณ ทุกอย่างมันดูเปราะบางไปหมดเลยสำหรับเรา

    เราตอบตัวเองไม่ได้ค่ะว่าเรายังรักคุณอยู่หรือเปล่า
    แล้วรักในตอนนี้ที่เราคอยพร่ำบอกคุณ มันคือความรักรูปแบบไหน
    เราคิดว่าเราหมดรักคุณในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งไปแล้ว
    เราไม่มั่นใจว่ามันเป็นแบบที่เราเข้าใจ หรือเรากำลังหลอกตัวเองเพื่อปกป้องตัวเองกันแน่
    บางทีเราอาจจะยังรักคุณอยู่ หมดรักไปแล้ว หรือไม่เคยเลิกรักคุณเลยก็ได้

        /) /)
    ପ(˶•-•˶)ଓ ♡
    /づ づ
    [ สิ่งที่อยากเก็บไว้เตือนสติตัวเอง ] : เลิกเอาเรื่องที่จะทำให้ตัวเองประสาทแดกและคิดมากเข้ามาในชีวิตได้แล้ว เพราะไม่อย่างนั้นเธอจะเอาปัจจัยภายนอกมาทำให้ความสัมพันธ์ของเธอพัง เธอบอกเรามาตลอดว่าเธอเชื่อใจและไว้ใจเขา นั่นแหละคือสิ่งที่เธอควรทำ

    ขอบคุณที่ยังอยู่ด้วยกันนะ
    รักคุณอย่างดี, ในฐานะเรา (ที่ประสาทแดกไปบ้าง)




  • หน้านี้จะถูกเรียกว่า 'สิ่งที่แนบมาด้วย' เพราะไม่มีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับข้อความด้านบน

    เราคิดว่าคุณอาจจะมีคำถามว่าเพราะอะไรเราถึงไว้ใจคุณมาก ทำไมถึงเชื่อใจว่าคุณจะไม่ทำร้ายเรา?
    เราก็คงตอบคุณว่า เพราะเราเชื่อตัวเองค่ะ 
    เราเลือกที่จะให้โอกาสทำให้เราเชื่อใจคุณ เช่นเดียวกันกับสิ่งที่เราพยายามทำกับคุณมาโดยตลอด 
    ให้เวลาเป็นตัวช่วยและพิสูจน์ว่าทั้งเราและคุณตัดสินใจถูกต้องหรือเปล่าที่จะไว้ใจคนคนนี้

    สำหรับเรา ความเชื่อใจมันยากในการสร้างขึ้นมา และมันมีค่าเกินกว่าจะทำลายลงในช่วงเวลาไม่กี่นาที
    เพราะฉะนั้น เราจึงเชื่อในตัวเองว่าเราจะไม่มีวันทำร้ายคุณ 
    และเพราะเราเชื่อในตัวเองมากพอ เราจึงเชื่อว่าคุณก็จะไม่ทำร้ายเรา


เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in