เราวนไปรับเกียรติบัตรนักเรียนดีเด่นอยู่สองหรือสามรอบได้ 

(3) แดดช่วงบ่ายสี่โมง โรงจอดรถจักรยาน 

อากาศอบอ้าวจนเหงื่อชุ่มแผ่นหลังและกรอบหน้า และเขา

ความรู้สึกทุกครั้งที่เห็นเขาปั่นจักรยานของเรามันชวนให้ทอดถอนใจอย่างเหนื่อยหน่ายมากกว่า

อีกแล้ว ขโมยจักรยานเราไปปั่นเล่นอีกแล้ว เรามักจะส่งสายตาคาดโทษไป ส่ายหัวให้

และสิ่งที่ได้รับกลับมาคือยิ้มแหยๆนั่น ยิ้มที่ทำให้สองตาโค้งเป็นสระอิ ยิ้มที่เห็นฟันเกือบครบซี่

แม้แกจะขโมยจักรยานเราไปปั่นเล่นเป็นสิบๆครั้งแล้ว รอยยิ้มนั่นน่าหมั่นไส้ชะมัด 

แต่ขณะเดียวกันเองก็สว่างสไวและชวนทอดถอนใจจนดุด่าไม่ลงเลยล่ะ 

แบบนี้เรียกใจอ่อนไหมนะ งั้นแกก็ได้ใจแย่เลยดิ

เราหน้าแดง เพราะอับอายต่อคำพูดที่ตรงไปตรงมาของเขา ตรงไปตรงมาตลอด

สองมือรวบคอเสื้อชุดนักเรียนตัวหลวมไว้ สองคิ้วขมวดแน่น ไม่มีคำพูดไหนจะค้าน

เราพลาด ตอนที่เราเงยหน้าขึ้นมาจากการก้มๆเงยๆเพื่อปลดล็อกจักรยาน

สายตาที่ต้องการตำหนิติเตียนนั่นก็ถูกส่งมา เขาพูดราวกับเป็นประโยคธรรมดาอย่างวันนี้จะกินอะไรดี

ก่อนเสมองไปทางอื่นหลังจากบอกให้เราระวังเรื่องคอเสื้อมากกว่านี้ 

ในหัวกู่ร้องว่าทำอะไรน่าอายลงไปอีกแล้ว สองขาเกือบจะพาตัวเองวิ่งหนีจากเขาให้ไกลจากระยะสองเมตรนี่แล้วด้วยซ้ำ แต่เราเปล่าทำทั้งหมดนัั่น ทำได้แค่เพียงอ้าปากค้าง อยากจะพูดอะไรสักอย่างออกไปแต่สิ่งที่ทำได้คือ อ้าและหุบปากอยู่แบบนั้น จนสุดท้ายได้แค่ทำเป็นลืมๆเรื่องเมื่อกี้ไป

....เขาบอกว่าเขาก็เป็นผู้ชาย

(2) 

"อื้ม ชอบ 

แล้วชอบไหม"

"555 ชอบ"

"คบกันไหม"

"ก็เอาสิ"

"สรุป เราเป็นแฟนกันแล้วนะ"

"โอเค"