* หนังสือเล่มนี้มีการใช้ภาษาที่ผิดไวยากรณ์ รูปประโยคที่รุนแรง ไม่สุภาพ ด้วยเหตุผลด้านบริบทของเนื้อเรื่องที่ต้องอาศัยภาษาปาก เหตุการณ์จริง ความต่อเนื่องด้านอารมณ์ในการเล่าของผู้เขียนและการอ่านของผู้อ่าน โดยการตัดสินใจทั้งหมดเป็นดุลยพินิจของสำนักพิมพ์

1

เคยอ่านหนังสือ ชีวิต 18- Girl’s Generation ของปลารี่มั้ยครับ?

มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตในวัยเด็กของปลารี่ที่อ่านเพลิน และทำให้เราได้นึกถึงวันเก่าๆ ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีก็ตาม

เนื่องจากผมจัดว่าเป็นคนเขียนหนังสือสายเขียน คือเขียนเยอะๆ เล่าเยอะๆ พอเขียนมากเข้าก็มีความรู้สึกอยากทำหนังสือเขียนน้อยๆ แบบ ชีวิต 18- Girl’s Generation ของปลารี่ดูบ้าง ก็นะ ผมเห็นตัวหนังสือมันน๊อยน้อย เวลาทำก็คงเร็วดี ไม่น่าใช้เวลานานเท่าไหร่ ว่าแล้วก็ลองลงมือเขียนสักตั้ง!

ปรากฏว่าแม่งไม่ใช่อย่างที่คิดเลยครับ

มันคือหนังคนละม้วน วิธีการคิด วิธีการเขียนมันคนละอย่างจริงๆ

และผมก็เพิ่งรู้ตัวว่ามันยากจริงๆ ว่ะ

2

มีคนบอกว่า ชีวิตวัยรุ่นเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่สุด

แต่ถ้าคิดกันดีๆ มันจะเป็นวัยที่เรามีความสุขมากที่สุดได้ยังไงวะ ในเมื่อมันเป็นวัยที่เกือบทุกอย่างในชีวิตไม่เป็นไปอย่างที่เราต้องการ

ทุกคนขัดใจ เกือบทุกอย่างที่เรามีไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ และเราต่างทดทุกสิ่งอย่างไว้เป็นสิ่งที่ต้องทำ สิ่งที่ต้องมีตอนเราโต แถมพอโตเข้าจริงๆ ถึงได้รู้ว่าเราไม่ได้อยากครอบครองสิ่งเหล่านั้นจริงๆ หรอก แต่พอคิดอีกครั้ง ในวัยที่เราผ่านชีวิตมาหลายช่วงคน ผมก็พบว่า

ชีวิตวัยรุ่นเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่สุดจริงๆ

3

1

แรกเริ่มเดิมทีหนังสือเล่มนี้ต้องเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียวครับ

แต่เขียนไม่ได้ เลยอ้างกลบเกลื่อน บ.ก. ไปว่างานเยอะ (ก็เยอะจริงๆ ล่ะนะ) (จริงๆ) (อย่ามองหน้าอย่างนั้น) (เชื่อสิ)

สุดท้ายพี่วิชัยเลยมารับไม้ต่อ ไอ้เราก็คิดว่ารอดตัวแล้ว แต่ยังไม่ทันได้พักหายใจ ทีมแซลมอนก็โทร.มาบอกให้เราสองคนทำหนังสือเล่มนี้ร่วมกัน

ความคิด: "ไอ้สัสเอ๊ยยยยย"

ความเป็นจริง: "อ๋อ ได้ฮะๆ"

แล้วกดวางหูไปอย่างนิ่มนวล

อนึ่ง ทีแรกก็คิดว่ามันคงง่าย ไม่ยากเหมือนตอนทำเองคนเดียว

ปรากฏว่าแม่งไม่ใช่อย่างที่คิดเลยครับ...

2

สำหรับผม วัยรุ่นเป็นช่วงเวลาที่อัดอั้นอึดอัด

เราอยากได้อยากทำอะไรเยอะแยะไปหมด แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นความอยากที่ทำได้แค่อยาก

จำได้ว่าสมัยเกมบอยออกใหม่ๆ ผมอยากได้มาก แต่ที่บ้านไม่ซื้อให้ สิ่งที่เด็กประถมอย่างผมทำได้ก็คือตัดโบร์ชัวร์เก็บไว้ดูต่างหน้า หรือตอนปิดเทอมช่วงมัธยมต้น โคตรอยากย้อมผม กะว่า สงกรานต์จะไปชิคๆ กับเพื่อน ปรากฏว่าไม่ผ่านอนุมัติเหมือนเดิม

พอโตขึ้นทำงานมีเงิน เวลาอยากได้อะไรผมก็ซื้อ อยากทำอะไรผมก็ทำ

แต่แปลก ทำไมผมกลับไม่เห็นมีความสุขเหมือนที่เคยคิดเลย

สิ่งที่ทำให้ยิ้มได้กลับเป็นการคิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นมากกว่า

3

หนังสือเล่มนี้เป็นการบอกเล่าผ่านความทรงจำของพี่วิชัย

เชื่อว่าหลายเรื่องหลายเหตุการณ์ตรงกับชีวิตใครหลายๆ คน

เพราะเราก็เป็นหนึ่งในนั้น

วาดไปหัวเราะไป ยิ้มไป...แต่พอหันไปเห็นเดดไลน์...อืม ตลกไม่ออก