(3) รัตนชัยได้ชิงแชมป์โลกรุ่น 118 ปอนด์ สหพันธ์มวยนานาชาติ (IBF) แพ้คะแนน "ทิม ออสติน" (ขณะยังเป็นยอดแชมป์ไร้พ่าย) เมื่อปี 2001

(4) เขาได้ชิงแชมป์โลกรุ่น 118 ปอนด์ องค์กรมวยโลก (WBO) อีกหน แต่ก็แพ้ทีเคโอ "จอห์นนี กอนซาเลซ" (นักมวยเม็กซิกันที่หมัดหนักมาก แต่คางเปราะ) เมื่อปี 2005

ไม่เพียงเท่านั้น รัตนชัยยังเคยตระเวนไปขึ้นชกกับแชมป์โลกผู้ยิ่งใหญ่ชาวเอเชียอีกหลายคน ที่ประเทศฟิลิปปินส์และอินโดนีเซีย

เขาเคยบินไปแพ้คะแนน "คริส จอห์น" นักมวยอินโดนีเซีย เมื่อปี 2002 ต่อมา จอห์นกลายเป็นยอดแชมป์โลกรุ่น 126 ปอนด์ ระดับตำนานของอินโดฯ

(จอห์นป้องกันตำแหน่งแชมป์โลกของสมาคมมวยโลก หรือ WBA ได้ถึง 17 ครั้ง -ถือว่าระดับน้องๆ "พี่ระ เขาทราย" ที่ป้องกันตำแหน่งได้ 19 ครั้งเลยทีเดียว- ในจำนวนนั้น รวมถึงการเอาชนะคู่ต่อสู้ฝีมือดีอย่าง "ฮวน มานูเอล มาเกวซ" -ยอดมวยเม็กซิกันที่เคยน็อกแมนนี ปาเกียว ได้สำเร็จ!- และ "ร็อคกี้ ฮัวเรซ" -ซึ่งสมัยต่อยมวยสมัครเล่น เคยไล่ถล่ม "สมรักษ์ คำสิงห์" จนแพ้น็อกในกีฬาโอลิมปิกที่ซิดนีย์-)

รัตนชัยเคยเดินทางไปแพ้น็อกให้แก่อีกหนึ่งยอดแชมป์โลกชาวฟิลิปปินส์ คือ "เจอร์รี่ พีญาโลซ่า" ถึงสองไฟต์ (พีญาโลซ่าน่าจะเป็นนักมวยที่รัตนชัยแพ้ทางมากที่สุด)

ไฟต์แรกตอนปี 2000 (ชิงแชมป์อินเตอร์ฯ รุ่น 115 ปอนด์ สภามวยโลก WBC) ไฟต์หลังตอนปี 2008 (เป็นศึกชิงแชมป์โลกรุ่น 118 ปอนด์ ขององค์กรมวยโลก)

ในไฟต์เกือบสุดท้ายบนสังเวียนนักสู้ รัตนชัยมาสร้างชื่อ (เสีย) แบบแปลกๆ โดยเขาเดินทางไปชิงแชมป์อินเตอร์ฯ รุ่น 122 ปอนด์ ขององค์กรมวยโลก กับ "รามี ลาปุต" นักชกเจ้าถิ่นชาวฟิลิปปินส์

เกมการชกดำเนินไปโดยที่รัตนชัยตกเป็นรองชัดเจน

กระทั่งในยกที่ 11 รัตนชัยมีแผลแตกเพราะเกิดอุบัติเหตุหัวชนกับลาปุต แต่กรรมการห้ามบนเวทีกลับไม่ได้สั่งยุติเกมลงชั่วคราวตามวิถีปฏิบัติทั่วๆ ไป นักมวยฟิลิปปินส์จึงตามมาต่อยซ้ำที่บาดแผลของนักชกไทย

รัตนชัยมีอารมณ์โมโหเดือดดาลถึงขีดสุด เลยตอบโต้กลับไปด้วยการเตะก้านคอ (ในแบบฉบับแม่ไม้มวยไทย) ใส่ลาปุต จนถูกกรรมการจับแพ้ฟาล์ว แล้วโดนแบนจากการชกมวยสากลอาชีพเป็นเวลาหกเดือน

หลังจากนั้น รัตนชัยกลับมาชกมวยอีกสองไฟต์ ชนะหนึ่งแพ้หนึ่ง ก่อนจะแขวนนวมไปอย่างเงียบๆ

สำหรับคนที่ดูมวยสากลมากว่ายี่สิบปีอย่างผม "รัตนชัย ส.วรพิน" ถือเป็น "นักชกในความทรงจำ" คนหนึ่ง

เขาไม่ได้เป็น "ฮีโร่" ผู้มีฝีมือและเกียรติประวัติโดดเด่น แต่เขาคือนักมวยที่แพ้บ้าง ชนะบ้าง (แถมในไฟต์สำคัญๆ ที่มีเข็มขัดแชมป์โลกเป็นเดิมพัน เขามักแพ้มากกว่าชนะด้วยซ้ำ) ซึ่งไม่ถูกจำกัดอยู่ในกรอบการแข่งขันเดิมๆ ของแชมป์โลกแบบไทยๆ ทั่วไป

แชมป์ที่ชกอุ่นเครื่อง ชิงแชมป์ ป้องกันแชมป์อยู่ในบ้านเกิดเป็นหลัก ออกไปชกที่ญี่ปุ่นเป็นครั้งคราว ได้ข้ามน้ำข้ามทะเลไปชกที่ยุโรป-สหรัฐแค่ไม่กี่ครั้งในชีวิต โดยส่วนใหญ่ประสบความพ่ายแพ้ มีเพียงไม่กี่คนที่เคยลิ้มรสของชัยชนะ และมีน้อยรายที่ถูกว่าจ้างไปต่อยอย่างต่อเนื่อง

รัตนชัยถือเป็นอดีตแชมป์โลกชาวไทยที่ก้าวข้ามข้อจำกัดหลายประการข้างต้น (แม้จะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก เช่น เขาอาจเคยเอาชนะอดีตแชมป์โลกที่สหรัฐอเมริกา แต่ก็ไม่เคยคว้าเข็มขัดแชมป์โลกได้สำเร็จต่อหน้าแฟนมวยชาวอเมริกัน)

จนถึงปัจจุบัน รัตนชัยยังคงมีสถานะเป็นนักมวยสากลอาชีพระดับแชมเปี้ยนโลกชาวไทย ผู้เดินทางไปค้ากำปั้นที่สหรัฐมากครั้งที่สุด

แม้กระทั่งศรีสะเกษ นครหลวงโปรโมชั่น ก็ยากจะทำลายสถิติดังกล่าว (เจ้าแหลมต้องไปชกที่อเมริกาอีก 6 ไฟต์ จึงจะโค่นสถิติของรัตนชัยลงได้)

ถ้าชอบเนื้อหา ฝากติดตาม เพจเฟซบุ๊ก  ด้วยนะครับ