เมื่ออยากจะเขียนอะไรสักอย่าง...แต่คิดไม่ออก

ทั้งๆที่มันเหมือนจะมีเรื่องเต็มหัวเหมือนเมฆที่ลอยเคว้งคว้าง

แล้วไง? 

ฉันไม่สนใจหรอก ในเมื่อฉันอยากจะเขียนนี่..

ฉันเป็นคนแสดงความรู้สึกไม่เก่ง ยอมรับตรงๆว่าเป็นคนเก็บกดความรู้สึก

เป็นคนที่ไม่ระบายความรู้สึกทางอารมณ์ หรือคำพูด หรือเสียงกรีดร้อง

ฉันกลัวที่จะแสดงความรู้สึกที่แท้จริงของฉัน กลัวว่าจะไปกระทบใครเข้า กลัวจะไม่ถูกใจใคร

แต่ลืมตัวเองสนิทเลย เพราะมัวแต่สนใจว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไงกับเรา..

ที่นี่คงเป็นที่เดียวที่ฉันจะระบายความรู้สึกที่มีได้

กรีดร้องเป็นตัวอักษร

ร้องไห้กับประโยคบางประโยคที่จะพิมพ์

ดีใจกับอะไรเล็กๆน้อยๆ

ฝากตัวด้วยนะ ขอให้เราได้อยู่กับเธอไปนานๆ

                                                        My mini-diary :)