ในทันที่ที่เราตัดสินคนอืน เราจะกลายเป็นคนมองโลก เพียงด้านเดียวเท่านั้น . มันเป็นการทำลายทักษะ ความสามารถอย่างหนึ่งใน การพิจารณาให้รอบด้าน นั่นมันหมายความว่า บางแง่มุม ที่เรายังคิดไม่ถึงใน ตอนนี้ได้ถูกปิดประตูตายลงไปตั้งแต่เราให้คำพิพากษา บุคคลนั้นไปเสียแล้ว . เคยรู้ไหมว่า ใครๆ ที่พวกเขาเคยตัดสินว่าคุณเป็นพวกเหลวไหล กะเฬว กะราก (สำนักงานราชบัณฑิตยสภา) เป็นพวกไ่มเอาไหน เป็นพวก เด็กเหลือขอของสังคม . แต่แล้ววันหนึ่งพวกเขาเห็นว่าคุณทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันขึ้นมาบ้าง เขาก็ บอกว่า "คาดไม่ถึง" . ก็ใช่หน่ะสิน เพราะเขา ไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะมีความสามารถอะไรปานนั้น เขาตัดสินคุณจากมุมมองเพียงด้านเดียว จากมุมมองแคบๆ ที่พวกเขายืนอยู่ในมุม มุมหนึ่งเท่านั้น . คราวนี้มาถึงตัวเราบ้าง เราไม่สามารถมองเห็นทุกอย่างโดยรอบได้ ในเพียงครั้งเดียว ที่เราได้เจอมัน . ในคร้งหน้าเราก็อยากจะ เห็นไม่เหมือนครั้งต่อไป และครั้งต่อไปนั้นเราก็ไม่รุ้ว่า มันจะออกมามุมไหน จะเหมือนเดิมหรือแตกต่างออกไป เราก็ไม่อาจะเดาได้ . ดังนั้น ไม่ว่าจะมองเห็น สิ่งเดียวกันนั้น ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก สักกี่ร้อยครั้ง เราก็ไม่อาจตัดสินใจตีความสรุปลงไปได้ว่า มันจะไม่เปลียนแปลงไปเป็นอย่างอื่น . และนั้นทำให้ จิตเรา เข้มแข็งเพียงพอที่จะ เห็นความเปลี่ยนเปลียนแปลง หรือพบเห็นผู้อื่น ทำในสิ่งที่ไม่ได้ คาดหวังไว้ . นั่นแหล่ะการไม่ตัดสินใคร จึงเปิดโอกาสให้เราเห็นโลกที่มากขึ้น เห็นโลกอีกหมุมมองหนึ่ง ซึ่งใครๆ ก็อาจไม่เคยเห็นมัน