"คนอย่างเราจะทำอะไรก็ได้"  . . . .

ตั้งแต่จำความได้ ไม่ว่าจะหมอดู หมอเดา หมอดูโหวงเฮ้ง หรือจะโหรฯ ใครต่างก็บอกชีวิตเราดี อนาคตเราดี มันดูดีเพอร์เฟ็คไปหมดเลย . . . .

ไปดูโหรฯมาล่าสุด บอกเราว่าต้องเรียนด็อกเตอร์เท่านั้น ควรไปอยู่นาซ่า อนาคตอาจต้องคิดค้นวิธีสร้างและเก็บรักษาอาหารบนดาวดวงอื่น เนื่องจากในอีกประมาณหนึ่งทศวรรษ โลกมนุษย์จะประสบปัญหาขาดแคลนอาหาร

ฟังแล้วรู้สึกตลก นี่มันวีรบุรุษ ผู้กอบกู้ชัดๆ ฟีลเหมือนอยู่ในหนัง The Martian (2015) โคตร

คือมันเกินจริงไปมาก แต่อีกใจรู้สึกว่าไม่ใช่ความเพ้อฝันนะ เราว่าเราทำได้ คนอย่างเราทำได้แน่

อีกหนึ่งสิ่งที่ได้ยินมาตั้งแต่จำความได้คือเราเป็นเด็กฉลาด ไม่ได้มี IQ สูงขนาดบุคคลต่างๆในประวัติศาสตร์ แต่เราหัวไว คิดเก่ง และเรียนรู้ได้เร็ว

ไม่ว่าหมอสำนักไหน ใครๆก็บอกมีอนาคต เป็นคนเก่ง คิดอยากได้อยากเป็นอะไรสามารถทำได้ทุกอย่าง จะอยากได้เดือน หรือว่าดาว ก็คว้ามาได้ทั้งนั้น

เอาจริงๆการที่โดนไซโคแบบนี้มาตลอด เราก็คิดนะว่าเราเป็นแบบนั้นจริงๆ

คิดว่าตัวเองฉลาด วิเคราะห์เก่ง หัวไว เป็นการสปอยล์ตัวเอง เพราะตลอดชีวิตไม่เคยรู้สึกว่ามีอะไรยากขนาดที่ว่าทำไม่ได้แน่ๆ เราทำได้ทุกอย่าง วิทย์-ศิลป์ หรืออะไรต่างๆ

. . . ความเชื่อแบบนี้มันทำให้เราใช้ชีวิตแบบประมาท

แม่บอกว่าเราไม่เคยอ่านหนังสือสอบเลย เป็นมนุษย์ One Night Miracle ตลอด ซึ่งแม่ง Miracle จริงๆ การเรียนอยู่ในระดับกลางๆถึงระดับที่ดี เคยตกต่ำเหมือนกัน แต่พอรับได้

เคยไม่อ่านหนังสือไปสอบ ได้คะแนนดีกว่าเพื่อนที่อ่านมาทั้งอาทิตย์ (แล้วเพื่อนก็ด่าเรา 'ไหนบอกว่าไม่อ่านไงวะ!?')

ตอนเด็กเป็นคนโลกสวยงาม ไม่เคยคิดถึงอนาคตที่ไม่ดีของตัวเอง ค่อนข้างมั่นใจว่าชีวิตเราสดใสแน่ๆหน้าที่การงานพ่อแม่ก็ดี เห้ย! ยีนมันดีนะ ชีวิตเราต้องดีแน่ๆสิ

และพอตระหนักได้ว่าทุกอย่างมันได้มาอย่างง่ายดายไปเสียหมด โตขึ้นมาเลยกลายเป็นคนไม่จริงจังอะไรเลย รู้สึกไม่ต้องออกแรงทำอะไรมาก ยังไงชีวิตก็ไหลไปได้เรื่อยๆ . . .เรียนไปเพื่อใช้สอบ สอบเสร็จก็ลืม . . . หนังสือขี้เกียจอ่าน แค่ผ่านก็พอ

กลายเป็นไม่มีรากฐานอะไรฝังอยู่ทั้งนั้น

แต่ถึงจะทำตัวแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าอนาคตจะไม่ลำบากแน่นอน

จากคนฉลาดตอนเด็กกลับมาโง่เพราะใช้ชีวิตผิดๆ...

เคยบอกตัวเองว่า เสียดายไหมที่ทำแบบนี้ แทนที่จะทำได้ดีกว่าที่ควรจะเป็น

แน่นอนก็คือเสียดายสิ...

แต่เอาจริงๆตอนนี้ก็ยังทำตัวเหมือนเดิมเลย แก้ไขก็ยังทันนะ เราเริ่มต้นใหม่ได้ แต่ไม่ทำ

เคยมีคนบอกว่า ใช่... เธออะย้ำคิด แต่ย้ำทำนี่ไม่น่าใช่นะ

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราเอาแต่คิด คิดทุกอย่าง จมอยู่กับตัวเอง คุยกับตัวเอง เข้าใจโลกไปเสียหมด

เราเพ้อฝันว่าชีวิตเราดี ตอนนี้อาจจะย่ำอยู่กับที่ แต่เราแฮปปี้แน่นอน แค่รอเวลาที่เราจะลุกมาสู้ รอเวลาที่เราพยายาม นั่นแหละ... เอาแต่คิดไปก็เท่านั้น ไม่มีประโยชน์อะไรสักอย่างเลย สิ่งที่อยู่ในหัวไม่ได้ช่วยให้เห็นเป็นรูปธรรมได้ เราเป็นคนย้ำคิด

ปัจจุบัน... เป็นบุคคลที่ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง ไม่มีแรงบันดาลใจ ไม่มีภาพที่สดใสที่เคยวาดฝันไว้เหลืออยู่อีกแล้ว หากมองมาคงเห็นแค่คนไม่เอาไหนคนนึง

เป็นคนที่ในทุกๆวันจะตื่นมาเพื่อที่จะรอเวลากลางคืน เพื่อหลับและตื่นขึ้นในวันต่อไป แค่นั้น

แท้จริงแล้วเราไม่ใช่คนฉลาด เราก็แค่คนโง่ที่ชอบคิดไปเอง