Valentine’ s day
“โห ทากะ ขนาดอยู่ในโรงเรียนชายล้วนอย่างงี้ รุ่นพี่ยังมีคนเอาของขวัญมาให้เยอะขนาดนี้เลยอ่ะ...”
“อะ อื้อ”
สายตาทั้งสองคู่กำลังจดจ่อไปยังชายหนุ่มสุดฮ็อตประจำโรงเรียน ที่ถูกรุมล้อมไปด้วยสาวๆจากต่างโรงเรียน ที่พากันยกโขยงแบกของขวัญมาสารภาพรักกับเขา...แต่ทว่า
“แต่ทากะ ทำไมสาวๆสวยๆเข้ามาสภาพรักแท้ๆ
ทำไมรุ่นพี่ถึงไม่รับของจากใครเลยล่ะ”
โทโมยะ เพื่อนสนิทแสนขี้สงสัยเอ่ยถาม เมื่อสังเกตว่าในมือของชายหนุ่มนั้นว่างเปล่า
“มันแย่ตรงนี้แหละโทโมะ แล้วแบบนี้รุ่นพี่ต้องไม่รับของๆเราแน่ๆเลย”
ตากลมๆส่อแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด พร้อมก้มลงไปมองกล่องเล็กๆในมือ
“เราไม่ให้แล้วดีกว่า กลับเหอะ”
“เห้ย เดี๋ยวๆทากะ ยังไม่ทันได้ลองเลยนะอย่าพึ่งตัดใจสิ”
“ฮือออ แต่ถ้ารุ่นพี่ไม่รับเราต้องเสียใจมากแน่ๆเลย”
“เอาน่าาา ไหนก็ตั้งใจเตรียมมาแล้วนี่นา นั่นๆๆๆ รุ่นพี่เดินมาทางนี้แล้ว”
“แต่-“
ผลัก!
ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็ถูกเพื่อนรักตัวดีผลักให้มาอยู่ตรงหน้าเขาซะแล้ว
“สู้ๆนะทากะ คิคิ”
“โทโมะ!!”
ยังไม่ทันได้ตำหนิ เจ้าตัวก็วิ่งหนีไปซะแล้ว
เกือบชนแล้วมั้ยล่ะ
“อะ เอ่อ...”
คำพูดที่มีปลิวหายไปในอากาศทันทีที่คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าคม
หล่อเป็นบ้า...พอมายืนใกล้ๆแบบนี้พึ่งรู้ว่ารุ่นพี่สูงกว่าเราเยอะขนาดนี้เลย
อ้ากกกกก ทากะเขินนน
“มีอะไร”
เสียงเข้มเอ่ยทัก
“อะ เอ่อรุ่นพี่โทรุ...”
ทากะเขินจนพูดไม่ออก มือเล็กๆก็กำกล่องของขวัญไว้ซะแน่น
ตาคมๆมองไปยังกล่องเล็กๆในมือทากะอย่างสนใจ
พร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก
“ให้ชั้นหรอ”
ถามพร้อมกับชี้นิ้วไปยังของในมือ
“ค ครับ!”
เมื่อตั้งสติได้ ก็ยื่นกล่องไปให้คนตรงหน้า
มือหนาเอื้อมมารับไป ก่อนจะพลิกไปมาเพื่อสำรวจ
“แค่นี้เองอ่อ”
“อะ ค ครับ?”
ทากะทำหน้างงกับสิ่งที่โทรุพูด
“ให้ชั้นรอตั้งนาน แต่ให้แค่เนี้ยหรอ”
“ห้ะ ร รอ รุ่นพี่รอผมหรอครับ”
“งั้นมั้ง” คนเป็นพี่ตอบไปกวนๆ
“ขอโทษด้วยครับ”
“แบบนี้ต้องไถ่โทษนะ ที่นายทำให้ชั้นรอ แถมของก็ไม่ถูกใจอีก”
“เอ่อ รุ่นพี่จะให้ผมทำอะไรครับ”
ซื่อจริงๆเลยเด็กนี่ ไม่รู้เลยรึไงว่าเข้ากำลังแกล้งน่ะ
“ไหนลองบอกรักชั้นซิ”
“ห้ะ! ว่าไงนะครับบอกรัก?”
“ใช่”
โอ้ยตายทากะ แค่ยืนใกล้ๆก็จะเป็นลมอยู่แล้วขืนพูดว่ารักรุ่นพี่ มีหวังหัวใจวายตายแน่ๆ
“เร็วๆสิ”
“ไม่ได้ครับ”
พูดออกไปพร้อมส่ายน้าปฏิเสธ
“งั้นก็ตามใจ ชั้นไม่ยอมยกโทษให้นะ”
โทรุเห็นท่าทีรุ่นน้องกำลังครุ่นคิดก็นึกสนุก
“เอาวะ!..”
“ร รุ่นพี่ครับ ผม..”
“ว่าไงนะ”
ทากะพูดเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน
“ผม...ช..”
“นี่พูดให้มันรู้เรื่องหน่อยสิ”
“ผมชอบรุ่นพี่โทรุครับ!”
“หึ”
อ้ากกกกกกกกก เขินไม่ไหวแล้วโว้ยยยยย
“ขอชั้นเป็นแฟนซิ”
“ห้ะ!”
“นี่นายจะห้ะอะไรนักหนา แค่บอกให้ขอชั้นเป็นแฟนเอง”
“แต่รุ่นพี่-“
“เร็วๆ”
กำลังจะอ้าปากเถียง แต่คนตัวเล็กต้องจำยอมเพราะเสียงดุๆของคนตรงหน้า
“รุ่นพี่...”
“ว่าไงครับ”
โทรุตอบรับอย่างอารมณ์ดี ทำให้ทากะเขินได้ไม่น้อย
“...เป็นแฟนกันนะครับ”
ตอนนี้แก้มที่แดงเพราะความเขินอยู่แล้วกลับแดงมากกว่าเก่าแถมลามไปยังหูแล้วหลังจากเอ่ยประโยคนั้น
“หึหึ นายนี่ซื่อชะมัดเลย”
“รุ่นพี่ยกโทษให้ผมแล้วใช่มั้ยครับ”
ดวงตาคู่สวยมองอย่างคาดหวัง
“ชั้นก็ไม่ได้โกรธอะไรนายนี่”
“อ่าว..นี่รุ่นพี่แกล้งผมงั้นหรอ!”
“ก็นายมันน่าแกล้งเองนี่ หึหึ”
“บ้าที่สุดเลย”
ร่างเล็กกำลังจะหันหลังกลับ แต่ถูกคนมือไวรั้งไว้ซะก่
อน
“จะรีบไปไหน” โทรุถามอย่างขำๆ
“รุ่นพี่มีอะไรอีกครับ ผมจะรีบไปเรียนแล้ว”
“โกรธชั้นหรอ”
“...”
“ชั้นตกลงนะ”
“ตกลงอะไรครับ”
“ก็ที่นายถามชั้นไง”
ถามไรวะ เมื่อกี้ก็มีแค่...ห้ะ
“หมายความว่าไงครับรุ่นพี่”
“ชั้นตกลงเป็นแฟนกับนาย”
“ห้ะ!”
“ถ้าห้ะอีกทีชั้นจูบนายตรงนี้แน่”
ทากะยกมือทั้งสองขึ้นมาปิดปากไว้ด้วยความเร็วแสง
“หึหึ”
“คือ...เรา...เป็นแฟนกัน...หรอครับ”
“อือ แล้วก็ไม่ต้องเรียกรุ่นพี่แล้วนะทากะ มันขัดหูชั้น”
“เห รุ่นพี่รู้จักชื่อได้ไง”
“นี่นาย จะซื่อก็ให้มันมีขอบเขตหน่อยได้มั้ย”
“เอ้า ว่ากันทำไมอะ”
“ชั้นชอบนาย ชอบมานานแล้ว เข้าใจนะ”
.
.
.
วาเลนไทน์ปีนี้กูไม่นกว้อยยยยยยย
END
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in