เป็นหนังสารคดีน่ารักที่ไม่ว่าใครดูแล้วคงต้องอมยิ้ม ผู้กำกับหญิงรุ่นป้ากับนักศิลปะหนุ่มร่วมมือกันและออกเดินทางทั่วปารีสเพื่อสร้างงานศิลปะด้วยการถ่ายภาพผู้คนที่เขาพบเจอแล้วพิมพ์ออกมาเป็นกระดาษขนาดยักษ์และนำมาติดลงบนสิ่งก่อสร้างต่างๆ
ที่เราชอบคือด้วยความน่ารักในเป้าหมายของพวกเขาแล้ว เรื่องราวของผู้คนแต่ละคนที่เขาพบเจอหรือสถานที่แต่ละที่นั้นก็น่าสนใจ เราชอบและสนใจตรงจุดนี้มันเหมือนกับแนวคิดที่ว่า เราทุกคนล้วนมีแต่เรื่องราวที่น่าจดจำ และการที่ทั้งสองนำภาพผู้คนทั่วไปมาติดบนสิ่งก่อสร้างเหล่านั้นก็เปรียบเสมือนการยกยอและเชิดชูถึงคุณค่าของพวกเขาเหล่านั้น โดยปกติแล้วภาพขนาดใหญ่ที่เราเห็นตามเมืองต่างๆ นั้นล้วนแต่เป็นภาพของดารา นักแสดง คนดัง เท่านั้น เราจึงรู้สึกว่าสิ่งที่พวกเขาทำนั้นมันมีคุณค่ามากๆ
ตอนเราดูก็แอบตื้นตันใจอยู่หลายฉาก เพราะเราเองก็เคยมีความคิดว่ามันคงจะดีหากเสี้ยวหนึ่งของความทรงจำของเรา เรื่องราวและสิ่งที่เราทำที่อาจจะดูเล็กน้อยต่อโลก แต่มีความสำคัญกับเรานั้นได้ถูกบันทึกเอาไว้ และถ่ายทอดส่งต่อไปให้แก่คนหมู่มาก มันคงจะเป็นอะไรที่งดงามมากๆ
นอกจากจะเป็นหนังสารคดีแล้ว เรายังชอบที่ตัวหนังนั้นมีเส้นเรื่องมีอยู่บางๆ เรื่องราวความสัมพันธ์และมิตรภาพของคู่เพื่อนต่างวัย บทพูดบทสนทนาของพวกเขาที่แตกต่างกันทั้งด้านมุมมองและแนวคิดของชีวิตก็ช่วยทำให้หนังมีชีวิตชีวาและมีเสน่ห์มากขึน
ใบหน้าของผู้คนล้วนมีเสน่ห์และมีเรื่องราวที่น่าหลงไหล ดังนั้นมันคงจะน่าเสียดายถ้าหากว่าเราไม่ยอมมองให้มันชัดเจน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in