คุณเดินเข้าไปในบ้านของคุณ บ้านหลังเล็กๆ ที่คุณอยู่มาตลอดทั้งชีวิต สองเท้าของคุณก้าวเข้าไปในห้องนอน ห้องแคบๆ ที่มีเตียง ตู้เสื้อผ้า และโต๊ะเขียนหนังสือยัดเข้าไปจนพื้นที่แทบไม่มี แต่มันก็ช่างอบอุ่น อบอุ่นเหลือเกินเมื่อคุณนึกถึงค่ำคืนที่คุณได้อยู่อาศัยในห้องนั้น ทุกคืนที่คุณนอนลงบนเตียง เกลือกกลิ้งท่ามกลางหมอน ผ้าห่ม และตุ๊กตาสุดที่รัก แล้วหลับตาจมลงสู่ห้วงนิทรา ก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาเพื่อรับแสงอาทิตย์ยามเช้าที่สอดส่องจางๆ ผ่านผ้าม่าน

หากแต่ครั้งนี้ คุณเดินเข้าไปแล้วไม่พบกับเตียงนุ่มๆ ที่คุณรัก ตู้เสื้อผ้าเก่าๆ ที่เต็มไปด้วยสติกเกอร์ของโปเกม่อนตัวโปรด ไม่มีแม้แต่โต๊ะเขียนหนังสือที่คุณเคยใช้คัตเตอร์แกะสลักชื่อคุณเอาไว้ ห้องนอนของคุณกลายเป็นห้องว่างเปล่า หลักฐานที่บ่งบอกว่าคุณเคยอยู่นห้องนี้มาก่อนมีเพียงรอยของเทปกาวบนผนังที่คุณใช้แปะโปสเตอร์ของวงร็อกวงโปรด และดาวเรืองแสงที่หมดแสงไปนานแล้วบนฝ้าเพดานเท่านั้น

ไม่สิ มีอีกอย่างหนึ่งที่คุณพบ

ตั้งอยู่ที่มุมห้อง ที่ที่ปกติจะถูกบดบังด้วยม้วนโปสเตอร์และกีตาร์ที่คุณเว้าวอนขอให้คุณแม่ซื้อให้ แต่ได้โอกาสเขี่ยเล่นเพียงสามเดือนครั้งหนึ่ง ที่มุมนั่นมีกล่องกระดาษกล่องหนึ่งตั้งอยู่

คุณไม่เคยรู้เลยว่ากล่องนั่นมีอะไรอยู่ จำได้รางๆ ว่าตั้งแต่จำความได้ กล่องกระดาษเก่าๆนั่นก็อยู่ตรงนั้นมาตั้งแต่ต้น

ความสงสัยทำให้คุณเดินไปเปิดมันออกอย่างระมัดระวัง เนื่องจากฝุ่นรวมตัวกันบนฝากล่องนั่นนับยี่สิบปีได้

กระดาษ คุณพบกองกระดาษเต็มไปหมด มันอัดแน่นจนคุณสงสัยว่ามันเกี่ยวกับอะไร ขอบกระดาษแต่ละแผ่นเหลืองกรอบ เห็นได้ชัดว่าผ่านกาลเวลามานานเพียงใด มันต่างกันแค่ว่ากระดาษแต่ละแผ่นเหลืองต่างกันตามความเก่าเท่านั้น

คุณจะลองหยิบมันมาอ่านสักแผ่นไหม?

เกริ่นมาซะยาว ฮา สวัสดีค่า นิยายเรื่องนี้ไม่เชิงนิยายหรอกค่ะ ออกแนวพื้นที่สำหรับเก็บงานเขียนสั้นๆ แนวสยองขวัญของเรามากกว่า งานจำนวนมากจะเขียนเป็นภาษาอังกฤษ (ที่ไม่ได้พรูฟแกรมมาร์) และแต่ละตอนก็อาจจะเล่นกับเรื่องที่ค่อนข้าง sensitive แต่เราจะติดคำเตือนเสมอนะคะ ยังไงถ้าไม่สบายใจจะอ่านก็ไม่เป็นไรนะ

ขอบคุณที่แวะผ่านมาดูค่ะ <3

disclaimer: เรื่องทั้งหมดที่ผู้เขียนเขียนขึ้นมา เกิดมาจากจินตนาการทั้งสิ้น