ชายหนุ่มตื่นพร้อมคราบน้ำตา
แม้ปาดน้ำตาทื้ง
แต่ดวงใจมิอาจตื่นสู้วันใหม่ได้
เพียงเพราะรักที่จากไป

´´

หญิงสาวเหม่อลอยมองเพดานห้อง
เขาจากไปแล้ว
ทิ้งไว้เพียงความทรงจำ
ที่ควรลืม

´´

ชายหนุ่มตื่นสู่ความจริง
ก้าวออกจากห้อง
มุ่งหวังเพียงลืมวันหมองหม่น
มิกางร่ม
หวังเพียงให้สายฝนชำระล้างคราบน้ำตา
หมดสิ้นไป

´´

หญิงสาวเผชิญสายฝน
รีบร้อนกางร่ม
ชนกับชายหนุ่มผู้เปียกปอน
ทั้งกายใจ

´´

สองสายตาประสานกัน
มิตรภาพผลิบานกลางสายฝน
ภายในร่มคันเดียวกัน