ถึงจอห์นนี่ที่รัก

ฉันอยากจะเขียนเกี่ยวกับคุณเสียหน่อย เผื่อว่าในอีกสิบปีข้างหน้าฉันจะกลับมาอ่าน เผื่อว่าบางความทรงจำเกี่ยวกับคุณที่เลือนลางไปแล้วเหมือนม่านหมอกในยามเช้าจะชัดเจนมากขึ้น หรือบางทีฉันอาจกลัว กลัวว่าวันหนึ่งเมื่อฉันเติบโตขึ้นเป็นตัวฉันเอง โตเป็นผู้ใหญ่ในแบบที่บางวันฉันก็ไม่ชอบตัวเองเสียเท่าไหร่ ไม่รักงานที่กำลังทำ หรือไม่ได้กำลังท่องเที่ยวอยู่ในที่ใดสักที่บนโลกอย่างที่ฝันเอาไว้จะลืมคุณ คุณที่บ่มเพาะฉันระหว่างที่ฉันยังคงหลงทางอยู่ในวัยเยาว์ ยังค้นหาทางออกจากเขาวงกตแห่งความเพ้อฝันแสนเดียงสาไม่เจอ

ฉันรู้จักคุณได้ไม่นานมานี้ และยังไม่เพียงพอ ที่ฉันรู้จักไม่ถึงเพียงเสี้ยวหนึ่งของการมีชีวิตอยู่บนโลกของคุณเสียด้วยซ้ำ แต่เอาเถอะ นับตั้งแต่วันที่ฉันเขียนถึงคุณฉันคงมีเวลาอีกมากโขในการทำความรู้จักตัวตนของคุณ แรกเริ่มเดิมทีฉันไม่มีความสนใจเกี่ยวกับคุณแม้เพียงนิด มันอาจเป็นเพราะคุณธรรมดา คุณสามัญ ไม่ได้ดูเหมือนเทพเจ้าที่ตกลงมาจากสวรรค์อย่างที่ใครหลายคนพูดกับศิลปินของเขา  คุณในตอนนั้นสำหรับฉันก็เป็นเพียงศิลปินคนหนึ่งที่เหมือนกับศิลปินอีกหลายๆคนบนโลก แต่หลังจากนั้นไม่นาน จอห์นนี่ก็ไม่ใช่เพียงศิลปินที่เหมือนกับศิลปินหลายๆคนบนโลกอีกต่อไป จอห์นนี่กลายเป็นจอห์นนี่ที่ยังคงความธรรมดาสามัญแต่ดันแสนพิเศษในใจฉัน คุณกลายเป็นความสุขหรรษาในเวลาที่หัวใจฉันแสนเศร้าสลด กลายเป็นแรงขับเคลื่อนให้ตัวฉันก้าวออกไปข้างหน้าจากที่เดิมที่เคยยืนอยู่ เป็นโอเอซิสกลางทะเลทรายที่แห้งผาก กลายเป็นดาวเคราะห์ดวงเล็กที่ปลอดภัยซึ่งอยู่ห่างไกลจากโลกอันยุ่งเหยิงไปล้านล้านปีแสงสำหรับนักบินอวกาศหลงทางอย่างฉัน  อนึ่งว่า พอฉันเริ่มรัก จอห์นนี่ที่แสนธรรมดาก็แปรเปลี่ยนเป็นมนุษย์ที่มหัศจรรย์ที่สุดจากเหล่ามวลมนุษย์ทั้งหมดภายในพริบตาเพียงชั่วขณะ
อาจไม่มีคำตอบให้เข้าใจความชอบทั้งหมดที่มีอย่างถ่องแท้ ไม่มีการเว้นจังหวะสั้นๆที่ทำให้ฉันพินิจพิเคราะห์ตัวเองว่า ฉันได้ตกหลุมรักจอห์นนี่เสียแล้ว ไม่มีการให้เหตุผล ฉันอาจแค่รักการเห็นผดเล็กๆบนใบหน้าของคุณในตอนที่รูปของคุณไม่ได้ถูกรีทัช รักสำเนียงการพูดภาษาอังกฤษแบบคนที่เกิดและโตที่ชิคาโก้ รักเสียงหัวเราะที่เกิดขึ้นได้โดยง่ายดายกับอะไรเพียงเล็กน้อย รักที่คุณชอบกินกาแฟขมปี๋จนเหมือนบอระเพ็ด หรือฉันอาจรักเพียงเพราะปลายจมูกคุณขึ้นสีแดงเวลาที่อากาศหนาวเหน็บ เอาล่ะ ฉันไม่อาจพรรณนาถึงสิ่งที่ฉันรักในตัวคุณให้ผู้คนที่คลางแคลงใจในรักของฉันได้เข้าใจอย่างกระจ่าง ฉันค่อยๆเริ่มรักอย่างช้าๆและระมัดระวัง เพราะฉันกลัวเหลือเกินว่าวันหนึ่งความรักของฉันจะทำร้ายคุณไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง และหากเรามีโอกาสได้พบกันเพียงสักครั้งหนึ่ง ฉันจะบอกกับคุณว่า จอห์นนี่, เป็นตัวเองต่อไปเรื่อยๆนะ 

ฉันว่าเป็นสิ่งสมควรอย่างยิ่งแล้วที่จอห์นนี่จะถูกโลกใบนี้อ่อนโยนกับเขาและโอบอุ้มเขาด้วยความรักอันงดงาม
ถ้าหากวันใดวันหนึ่งฉันไม่อาจจดจำรักนี้ของฉันได้ด้วยเหตุประการใดก็ตาม ฉันไม่เสียใจหรอกเพราะฉันได้รักจอห์นนี่อย่างดีที่สุดเท่าที่ฉันจะรักได้แล้ว ฉันไม่อาจทราบได้เช่นว่าความรักจะหมดอายุลงวันไหน แต่จะรักคุณต่อไปเรื่อยๆจนกว่าวันนั้นจะมาถึงก็แล้วกัน

จาก นักบินอวกาศที่พลัดหลงไปยังดาวเคราะห์แสนอบอุ่น