เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Bettany BluewhaleZeya
Chap.4 Daniel
  • หลังจากที่วันนั้นการออกไปส่งงานให้กับเวนดี้ต้องเลื่อนออกไปเพราะฉันไปเจอคนรักเก่า(ครั้งสุดท้าย?)ฉันก็ตัดสินใจหอบงานงานเวนดี้ไปส่งในหมู่บ้านและเอาม้วนฟีมล์ที่ถ่ายเล่นกับอีธานไปล้างด้วย ฉันชอบที่หมู่บ้านเวนดี้ทำงานอยู่มีอะไรแบบนี้จริงๆให้ฉันอยู่ที่นี่ไปจนตายก็ไม่เสียใจหรอก พอฉันไปถึงบ้านพักของเว้นดี้กลับเจอลูอิสแทน ลูอิสบอกว่าเวนดี้เข้าเมืองเพราะแม่ของเธอป่วย ลูอิสเลยรับของไว้แทน ฉันตั้งใจว่ากะจะชวนไปล้างรูปด้วยกันแท้ๆ แต่ฉันนัดกับคนๆนึงไว้แล้วเหมือนกัน คนที่ฉันคบหาด้วยตอนนี้ แล้วเขาก็รอฉันที่ร้านล้างรูปเรียบร้อยแล้ว  

    "ไหงล้างรูปละเนี่ย ไม่เห็นถ่ายตั้งนาน" ชายตัวสูงล่ำๆพูดพร้อมหยิบม้วนฟิมล์จากมือของฉันไป  
    เขาคือ แดเนียล เจ้าของร้านกล้องถ่ายรูปและล้างฟิมล์ที่หมูบ้านนี้ ฉันกับเขามีความสัมพันธ์แบบคู่รักมาสักพักเพราะฉันค่อนข้างที่จะชอบถ่ายรูปมากๆ แต่พักหลังๆฉันไม่ได้ออกไปถ่ายรูปเลยเพราะความเบื่อจนอีธานมาชวนนี่แหละ 

    "อันที่จริงไม่ได้มีแค่นั้นหรอกนะแดเนียล" ฉันหยิบถุงซิปล๊อกที่ในนั้นเต็มไปด้วยม้วนฟิมล์จากการไปถ่ายรูปกับอีธานเมื่อวันก่อนเกือบ10ๆม้วน ส่งให้แดเนียลที่กำลังจะหมุนตัวเข้าห้องล้างรูปไป 

    "นี่เธอเก็บกฎอะไรกัน ฉันเตือนแล้วว่าอย่าดองฟิมล์ที่ใช้ไว้" 

    "ฉันถ่ายภายในวันเดียวต่างหาก" 

    "มีเกาะผุดขึ้นมาเพิ่มรึไง หรือลุงเวนเสกอะไรออกมา เธอถึงได้มีอะไรให้ถ่ายเก็บไว้ขนาดนี้"

    "ฉันเผื่อว่าถ่ายออกมาแล้วล้างรูปจะไม่ติดหนะสิ ยังไงก็ช่วยหน่อยนะ"

    "อย่างเธอหนะหรอจะถ่ายไม่ติด ยัยบ้าฉันไม่ทำหมดนี่หรอกน่า  เฮ้!!แซมมาเอาฟิมล์พวกนี้ไปจัดการทีฉันจะออกไปกับข้างนอกหน่อย" แดเนียลตะโกนเรียกลูกมือของเขาให้มาจัดการฟิมล์ของฉันแทนเขาก็แหงหละใครมันจะไปอยากทำของเยอะขนาดนี้นะ แล้วฉันกับแดเนียลก็ออกไปหามื้อเช้ากินกัน ในหมูบ้าน แดเนียลเป็นคนตลกใจดีและควบคุมอารมณ์ได้ดี นั่นคือสิ่งที่ฉันประทับใจในตัวเขา ช่วงนี้อากาศบนเกาะค่อนข้างเย็นเสื้อโค้ดจึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับตอนนี้หลังจากทานอาหารเข้าเสร็จ ฉันกับแดเนียลตัดสินใจไปเดินเล่นต่อแถวๆท่าเรือ ไม่บ่อยที่เราจะได้ออกมาข้างนอกแบบนี้ เพราะแดเนียลค่อนข้างยุ่ง 

    "ออกมาแบบนี้จะดีหรอแดเนียล" ฉันถามเขาขณะที่เราเดินไปบนฝั่งบนทะเลสาบ 
    "อากาศหนาวไม่มีใครเค้าถ่ายรูปกันแบบเธอหรอก ลูกค้าที่ไหนจะมาล้างฟิมล์กัน"
    "ลมแรงนะเธอว่าไหม อีกเดี๋ยวพายุคงจะมา" แดเนียลพูดพลางมองท้องฟ้าสีเทาอย่างครุ่นคิด
    "อันที่จริงฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับนายหน่อย" 
    "....อ่า" 
    "ฉันว่าความสัมพันธ์ของเรา มันอาจจะไม่ไม่สวยเท่าไหร่นะนายว่าไหม" 
    "อ๋อ..เรื่องนั้นหรอ  ฉันคิดว่าเป็นพี่น้องหรือเพื่อนกัน มันน่าจะเหมาะมากกว่านะ"
    "ฉันขอโทษด้วยที่ทำมันออกมาไม่ดีเท่าที่ควร แต่อยู่แบบนี้ต่อไป...ฉันไม่มีความสุข" 
    "ก็โอเค" เขาหันมามองฉันแล้วสวมกอด 
    "ฉันก็เหมือนกัน" 
          แดเนียลพูดพลางซบมาที่ไหล่ฉันเป็นการบอกลารึเปล่านะ ฉันได้แต่ยืนนิ่งๆให้เค้าอยู่แบบนั้น ที่ผ่านมาเราไม่ได้เจอกันบ่อยเพราะเราต่างมีพื้นที่ ที่เราไม่สามารถมาซ้อนทับกับไว้เป็นเพียงพื้นที่เล็กๆที่เราต้องเดินเข้ามาเองหากไม่เดินมาเจอกันเองเราก็จะไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย ยอมรับว่าฉันกับแดเนียลเราเป็นเวลาแค่ช่วงสั้นๆ แต่ในเวลานั้นมันอาจจะไม่ใช่ความรักแบบคู่รักละมั้ง  เราไม่ได้โทษใครว่าไม่พยายามแต่เป็นตัวเราเองต่างหากที่ไม่พยายามทำเพื่อความสัมพันธ์นี้เลย หลายครั้งที่มันเกิดคำถามขึ้นมาระหว่างเรา หรือบางทีอาจจะมีแค่ฉันรึเปล่านะที่พยายามกับเค้าจนเลิกพยายามไปแล้ว สุดท้ายมันก็ต้องจบลง ความสัมพันธ์แบบนี้จะมีไปเพื่ออะไรกันนะ จริงไหม หลังจากที่เราออกจากริมท่าเรือฉันตรงกลับไปหาลุงแวนทันทีแล้วให้แซมเอารูปมาส่งให้ฉันภายในอาทิตย์หน้าเพราะรูปมันค่อนข้างเยอะเลยหละ 

    การบอกเลิกแดเนียลไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกเสียใจมากมายเพราะฉันได้เรียนรู้ว่าเค้าอาจไม่คู่ควรกับฉันและสิ่งที่เขาควรได้รับจากฉันมันก้อเหมาะสมกับความสำพันธ์แค่นั้นแล้วหละ 

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in