คือคนที่ดื้อที่สุด...!

     และดื้อได้ประสบความสำเร็จมากกว่าพวกที่ประกาศตัวอย่างชัดแจ้งกับใครๆว่าตัวเองดื้อ เสียด้วย

     ทำไมน่ะหรือ?

     เพราะเวลาเราประกาศตัวอะไรสักอย่างออกไปแรงๆ  สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นได้  คือความรู้สึกต่อต้าน  จากคนที่ไม่เห็นด้วยกับเรา

     เมื่อต่อต้าน  เขาอาจพยายามทำทุกอย่าง  เพื่อจะปราบความดื้อของเราให้ได้  ไม่ว่าจะด้วยการใช้อำนาจ  วาจา  พวกพ้อง  หรืออะไรก็ตามแต่

     หนึ่งคือเพื่อโค่นความดื้อของเราให้ได้  สองอาจเพราะหมั่นไส้ในความมั่นหน้าของเรา  

     หากดื้อประสบความสำเร็จก็ถือว่าชนะ  แต่งานนี้อาจมีขัดใจกันไปข้าง  

     ส่วนถ้าสุดท้ายต้องจำยอมตามคนรอบข้าง  อาจมีคนหัวเราะหึหึอยู่เบาๆ  ที่เราไม่ดื้อจริง

     ไหนบอกว่าดื้อไง  นี่ไง  ฉันทำให้แกตกลงตามฉันได้แล้ว  เห็นมั้ยล่ะ

     ในทางกลับกัน  ถ้าใส่หน้ากากว่าง่ายไปตั้งแต่ต้น  ทำตัวนิ่งๆเสียหน่อย

     คนนั้นว่าอย่างนี้   "ค่ะ"

     คนนี้ว่าอย่างนั้น  "ค่ะ"

     ค่ะ  ค่ะ  ค่ะ  ไปเรื่อย  รอจนอีกฝ่ายพอใจว่าเราฟัง  หันหลังกลับไป  คิดว่าสมใจละ

     คราวนี้

     ยิ้มมุมปาก 1 ที  เลิกคิ้วขึ้น

     ยักไหล่

     แล้วมุ่งหน้าไป  ในทางที่ตัวเองเลือกเดิน

     กว่ามนุษย์จอมบงการจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร  เราก็ไปไกลแล้ว...

     และประสบความสำเร็จในการทำตามความคิดของตัวเองได้...อย่างสวยงาม

     หากจะถามว่า การดื้อนั้นคือสิ่งดีหรือสิ่งไม่ดี  คำตอบคงขึ้นอยู่กับสิ่งที่ถูกสั่ง

     หากคำสั่งนั้นถูกต้องตามทำนองคลองธรรม  เมื่อทำตามแล้วจะนำมาซึ่งประโยชน์และความสุขของผู้กระทำและคนรอบข้าง

     การดื้อคงไม่ต่างอะไรกับการดึงดันเพื่อจะฉุดตัวเองลงหุบเหว

     ...ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ดี

     แต่หากคำสั่งนั้นขัดต่อความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดี  ตามแล้วจะทำให้เดือดร้อน  หรือทำลายความเป็นตัวตน  

     การดื้ออาจเป็นคำตอบที่ดี  เพื่อรักษาสิ่งที่ควรรักษาเอาไว้

     ก่อนดื้อก็ดูให้ดีก่อนละกัน  ดื้อในสิ่งที่ควรจะดื้อ  อย่าตะพึดตะพือดื้อไปเสียทุกเรื่อง  เดี๋ยวใครเขาจะว่าเอาได้ว่า...

     ฉลาดแต่เรื่องโง่ๆ