Breathe In The Light

Chapter 1 | Find Her, Doctor Strange

หลายปีก่อนที่คามา-ทาจ

ไคซิเลียสได้พบกับดิธ อันเซี่ยนวัน เพื่อจะเรียนวิชาที่จะสามารถย้อนเวลากับไปช่วยภรรยาและลูกชายของเขาที่ตายด้วยโรคร้าย แต่ทว่า...มหาจอมเวทย์ได้สอนเขาจนกระทั้งเขาต้องใจว่าเวลาไม่อาจช่วยพวกเขากลับมาจากความตายได้ หลังจากนั้นไม่นานเขาได้พบรักกับจอมเวทย์สาวคนนึงในอาศรม ทั้งสองตกหลุมในช่วงเวลาสั้น ๆ และเมื่อผ่านไปไม่นานฝ่ายหญิงก็ตั้งครรภ์จึงทำให้ไคซิเลียสมีความหวังเรื่องที่จะตั้งต้นเรื่องครอบครัวอีกครั้ง แต่ทว่ามันกลับทำให้ฝันสลายอีกครั้งเมื่อคนรักเขากำลังจะตายหลังให้กำเนิดลูกสาว

"เวอร์โรนิก้า มิเรล่า ซาร์คา." เธอเอ่ยพลางมองลูกสาวที่อยู่ในอ้อมแขนก่อนจะสิ้นลมต่อชายหนุ่ม ไคลซิเลียสเดินบึ้งออกไปโดยไม่ยอมอุ้มลูกสาวที่เพิ่งมาเพียงกี่นาที เขาต้องการปลุกชีพคนรักเขาให้กลับมาจากความตาย ร่างของปรมาจารย์ตรงไปยังห้องสมุดเพื่อตรงไปยังตำราเล่มหนึ่ง ทว่ามีเสียงนึงห้ามการกระทำของของเขาที่กำลังจะไปหยิบ

"ศาสตร์นั้นจะนำมาสู่ความโทมนัสของตนเองนะไคซีเลียส" อันเชี่ยนวันเอ่ยนิ่ง ๆ "คิดถึงลูกสาวเธอด้วยสิว่าจะโตมายังไงถ้า---"

"ฉันไม่สน!! ทีท่านละ?! ใช้อำนาจมืดของจอมมารนั้นเพื่อยืดอายุ"

"ไคซีเลียส ฉันขอเตือนเธอว่าถ้าใช้มัน ชะตากรรมเธอพบจุดจบไม่ดีแน่"

ชายหนุ่มวัยกลางคนมองทีน่า มิโรรุ ที่กำลังอุ้มมิเรล่าเดินตามหลังมหาจอมเวทย์ และมือหนาเริ่มร่ายเวทย์บางอย่างขึ้น

"ฉันขอสาปลูกสาวตนเอง เมื่อเธออายุยี่สิบห้าปี เธอจะนำฉันกลับมาโลกอีกครั้งยามที่เลือดเพียงแค่ไม่กี่หยดตกลงสู่พื้นดิน!! เมื่อนั้น...ความมืดจะกลับมา"

"ไคซีเลียส!! คุณสาปลูกตนเองได้ไง!!?" ทีน่าเอ่ยพลางอุ้มทารกปลอบ "เรล่า คือ ลูกสาวคุณ!!"

แต่ทว่าเขากลับไม่ฟังและออกไปจากอาศรมพร้อมกับศิษย์บางส่วนที่เชื่อในอำนาจมืด ทำให้เหล่าปรมาจารย์ต่างกังวลกับชะตากรรมของมิเรล่าที่กำลังจะเกิดขึ้นเมื่ออายุอย่างยี่สิบห้าปี อันเชี่ยนวันมองเด็กในอ้อมแขนก่อนจะร่ายอะไรบางอย่างใส่ร่างบอบบางที่กำลังหลับ ทุกคนคิดว่าอีกฝ่ายกำลังจะถอนคำสาปเด็กทารกหญิง

"คำสาปที่เขาร่ายใส่เธอ คือ คำสาปร้ายแรงมาก" มหาจอมเวทย์เอ่ย "แต่ฉันจะลดทอนคำสาปให้มิเรล่า..." มือเรียวร่ายมนต์ขึ้น "เมื่อไรที่เธอพบกับรักแท้ที่เกิดจากการเสียสละ เมื่อนั้นเธอจะสามารถกำหนดเองได้ว่า....เธอจะเดินทางที่สว่าง หรือทางที่มืดมน"

หว่องเอ่ยอย่าสงสัย "แล้ว...ใครกันจะรักและเสียสละได้เพื่อเรล่ากันละท่าน"

"สักวันต้องมีแน่...."

วิญญาณของมหาจอมเวทย์ลอยผ่านทะลุกำแพงโรงพยาบาลไป โดยมีสเตรนจ์ถอดจิตตามติดอีกคนไปทันที่เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะตายเมื่อกายจิตนั้นอยู่ห่างออกไป  ราวกับว่าอันเชี่ยนวันจะรู้ชะตาตนเองแล้วว่าเธอจะต้องตายเลยสั่งเสียกับอีกฝ่ายทันที

"สเตรนจ์ คุณจงไปตามหามิเรล่า ซาร์คาและสอนซะ" เธอเอ่ยกับชายหนุ่ม "ชะตากรรมเธอขึ้นอยู่กับคุณ"

"ผม?" จอมเวทย์หนุ่มเอ่ย "คุณจะผมสอนใครที่ไหนอีกละ? ทั้งที่ผมยังไม่พร้อม---"

"คุณพร้อมละและ....คุณจะหาเธอเจอเอง สเตรนจ์" เธอเอ่ยอย่างนุ่มนวล "แต่ถ้าชะตากรรมเรล่าต้องข้องเกี่ยวกับด้านมืด คุณนั้นแหละที่จะตัดสินชีวิตเธอ"

สเตรนจ์พยักหน้าก่อนจะกลับเข้าร่างตนและไปจัดการกับไคซีเรียสและเดอะเซียลอตคนอื่น ๆ ด้วยการไปตกลงอะไรบางอย่างกับจอมมารแห่งดินแดนมืด ดอมามดู ส่งผลให้ไคลซีเลียสและลูกศิษย์ต้องโดนกักขัง หากแต่สิ่งที่ด็อกเตอร์สเตรนจ์ไม่รู้ คือ หญิงสาวที่ชื่อมิเรล่านั้นแหละจะเป็นคนที่นำบิดาตนเองกลับมาสู่โลกมนุษย์อีกครั้งตามคำสาปที่กำหนดชะตาเธอไว้และตอนนี้ทั้งคู่ได้มีโชคชะตาร่วมกันแล้ว....

สำหรับด็อกเตอร์สเตรนจ์แล้วมันไม่ง่ายเเลยที่จะตามหาหญิงสาวปริศนา ใช่...เขาเรียกเธอว่ายังงั้น เพราะย้ายที่อยู่บ่อย ไม่มีใครจำหน้าเธอได้ แถมไม่ทิ้งรองรอยให้ค้นหาเสียด้วย  ต่อให้ตัวเขาเองฉลาดเพียงใดแต่...ถ้าเทียบกับความสามารถของหญิงสาวแล้ว มันง่ายตรงไหนกัน ชายหนุ่มเริ่มท้อใจลงเรื่อย ๆ กับตามคนที่ชื่อมิเรล่า

"คุณสเตรนจ์!! ผมได้เบาะแสเรื่องเรล่า เอ่อ...หมายถึงมิเรล่าครับ" หว่องเดินทะลุประตูเวทย์มาพร้อมกับจดหมายในมือตน "ปกติแล้วมิเรล่านาน ๆ ทีจะส่งจดหมายให้ท่านอันเชี่ยนครับ ส่วนมากเธอจะมาปรึกษาเรื่องบางอย่างที่...."

ด็อกเตอร์คว้ามันจากมือชายเอเชียตรงหน้าไปอ่านทันที

ถึง ดิธ อันเชี่ยนวัน

นานแล้วที่ลูกไม่ได้เขียนจดหมายถึงท่าน ไม่ใช่ว่าลูกไม่ได้ไม่คิดถึงท่าน หรือคนอื่น ๆ ในวิหารหรอกค่ะ เพียงแต่ช่วงนี้ย้ายที่อยู่บ่อยกว่าปกติเท่านั้นเองและไม่ต้องการให้ใครมาตามลูก หากไม่มีเรื่องอะไร แต่ครั้งนี้ลูกกำลังจะเจอปัญหาใหญ่มั้ง คือ...ช่วงนี้ลูกมักฝันประหลาดมาก มีคนบางคนสู้กันในความฝันเป็นชายสองคน ลูกเห็นหน้าเขาไม่ชัดเจนแต่..ทว่ามีหนึ่งในนั้นเรียกชื่อลูกด้วยชื่อจริง ตอนแรกคิดว่าลูกคงเหนื่อยไปแต่...กลับเริ่มฝันบ่อยและถี่ขึ้น ลูกเลยอยากปรึกษาท่าน

จาก

เรล่า ซาร์คา

"ฮังการี..." ด็อกเตอร์สเตรนจ์พลิกซองจดหมาย "แม่สาวเรล่าอะไรของท่านอันเชี่ยนอยู่ที่นั้น" ชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยพลางเรียกผ้าคลุมมาใส่ ดูท่าว่ามันพร้อมที่จะไปลุยกับเจ้านายตนเองแล้ว เขาหันมาทางปรมาจารย์ชาวเอเชีย

ตลอดเวลาหลายปีมานี้สำหรับเรล่า ซาร์คาแล้ว มันคือชั่วครู่เดียวเพราะเธอย้ายที่อยู่ ย้ายประเทศมาหลายรอบจนนับครั้งไม่ถ้วนจนจำไม่ได้ล่าสุดย้ายมาจากไหน แต่ที่เธอรู้ คือ เซ้นต์เธอจะสำแดงเมื่อรับรู้ถึงภัยร้ายที่กำลังจะมา นั้นแหละเธอถึงย้ายที่ที่อยู่บ่อยและบ่อยมาก ในบางครั้งเมื่อเรื่องรบกวนจิตใจถึงจะส่งจดหมายมาหาดิธ อันเชี่ยนวัน เพียงแต่หลัง ๆ นานทีจะส่งไปหา เพราะวุ่นกับการทำลายร่องรอยหรือทำลายสิ่งที่ชักจูงไปสู่ตัวเธอ

ตอนนี้นะหรอ?....เธอกำลังเจอเรื่องอภิมหาซวยสุด ๆ!! เพราะกำลังโดนตามล่าโดน....กลุ่มคนที่มีตรากระโหลกที่มีหนวดสีแดงอยู่นะสิ(ว๊อย) เลยต้องหนีไปมาจนต้องหนีมาวิ่งอยู่ในป่าฮังการีที่ว่ากันว่าเป็นที่เฮี้ยน เพราะตำนานเลดี้บ้าการอาบเลือดอะไรนั้น ชื่ออะไรนะ? อ๋อ...อลิซาเบธ บาโธรี่ ไม่สงไม่สนแล้วจะโดนใครลากไป เท้าเรียววิ่งต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อนแบบสุด ๆ แต่ทว่าอีกฝ่ายยิงอะไรบางอย่างและมันพุ่งตรงมาหาเธออย่างแม่นยำเสียด้วย เชือกโผล่มารัดขาเธอจนล้มกลิ้งคลุกดิน

อาวุธบ้าบออะไรกันวะคะ?!

ชายที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าเดินมาหาเรล่าก่อนจะจับคางขึ้น

"ท่าทางหนูทดลองตัวนี้สวยดีนะเนี่ย" เขาเอ่ยพลางจ้องมองอีกคนแบบลวนลามก่อนจะโดนอะไรผลักกระเด็นออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับร่างของจอมเวทย์ชายสองคนที่โผล่มา เรล่าจำชายเอเชียได้แต่อีกคนนะ....เธอไม่คุ้น เขามีผมดีดำเข้มและสีขาวแซมตรงข้างหู มีนัตย์ตาสีฟ้าเทาที่สวย สวมชุดสีน้ำเงินและ...เดี๋ยวผ้าคลุมสีแดงนั้นยอมรับเขาเป็นนายแล้ว?!

"ทำร้ายผู้หญิงมันไม่ดีนะว่าไหม?" ชายคนนั้นเอ่ยพลางร่ายเวทย์แก้เชือกที่เท้าอีกคนให้ ร่างหญิงลุกมาปัดฝุ่นก่อนจะวิ่งมาอยู่ข้าง ๆ สองจอมเวทย์ทันที

"แกเป็นใคร?"

"จงเรียกผมว่าด็อกเตอร์สเตรนจ์"

หลังจากการต่อสู้ที่ยาวนานจบลงพร้อมพวกนั้นที่กระเจิงกลับไป เรล่าหันมาทางหว่องก่อนจะพุ่งกอดราวกับสนิทมานาน สเตรนจ์จ้องมองคนที่อันเชี่ยนหมายมั่นว่าเธอจะเป็นศิษย์เขา 

ผมสีดำ(หรือน้ำตาลเข้ม?)หยักศก โครงหน้าสวยราวกับตุ๊กตา นัยต์ตาสีฟ้าสดสวยดุจน้ำทะเล  ผิวขาวเนียน แต่ที่ค้างคาใจด็อกเตอร์หนุ่ม คือ ทำไมเธอถึงไม่แต่งตัวเหมือนจอมเวทย์คนอื่น ๆ ชายเอเชียเห็นว่าอีกคนเงียบอยู่นานจึงสะกิด สเตรนจ์บอกเป้าหมายตนเองให้เรล่าฟังทันที

"ผมจะมาเป็นอาจารย์ใหม่ให้คุณ เรล่า" แต่หญิงสาวตอบมาสั้น ๆ ว่าไม่ ท่าทางเขาจะเจอตนเองเวอร์ชั่นหญิงหรือเปล่า? ชายหนุ่มมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเหนื่อยใจก่อนจะตวัดแขนและรวบตัวอีกคนขึ้นบ่า

เรล่าร้องลั่นราวกับว่าตนเองโดนฉุด หญิงสาวหวังว่าจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดอะไรแถมเปิดประตูให้อีกฝ่ายอีก เอาละ..เรล่า เธอกำลังโดนผู้ชายที่เพิ่งเห็นหน้าไม่กี่นาทีมาอุ้มขึ้นบ่า และเขาดันเป็นคนชวนเธอมาฝึกอีกต่างหาก มือเรียวเลยกำแน่นก่อนจะทุบรัว ๆ ก่อนจะโดนวางบนพื้นคฤหาสน์บางอย่าง จริง ๆ ต้องพูดอาศรมมากกว่า....

"เอาละเรล่า" สเตรนจ์กอดอกพูด "ก็ไม่ได้อยากฝึกเธอหรอกนะ แต่เธอต้องการอาจารย์ รวมถึงเป็นคำสั่งโดยตรงของอันเชี่ยนวัน"

"อันเชี่ยนวัน?" หญิงสาวลุกพรวดจากพื้นขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อคนที่เคยดูแลเธอมาตั้งแต่แบเบาะ "...เกิดอะไรขึ้นกับท่าน?"

หว่องเดินมาจับบ่า "ท่านโดนฆ่าโดยอดีตลูกศิษย์..." ชายเอเชียจับบ่าเธอแน่นกว่าเดิม "ดังนั้น...ขอร้องละเรล่า ฉันอยากให้---"

"ฉันตกลงและที่ฉันตกลง เพราะเป็นคำของท่านมหาปรมาจารย์" เรล่าเอ่ยนิ่ง ๆ "หลังจากที่คุณฝึกฉันจบลง ทางใครทางมันตกลงไหม คุณสเตรนจ์"

ด็อกเตอร์ไม่อาจปฎิเสธเธอเลยจึงตอบไป

"ตกลงเรล่า...."

นักเขียนขอพูด

Veronika (เยอรมัน) มาจากคำว่า Veronica แปลว่า เธอ ผู้นำชัยชนะ

Mirela (โรมาเนีย) สันติม,ควรค่าแก่การยกย่อง,ชื่นชม

Sarka (ฮังการี) นกแม็คพาย

#ชื่อรวมสามเชื้อชาติชัด ๆ

คาร์นางเอกในฟิคนี้อาจคล้ายลีน่าจาก Beautiful Creature อยู่บ้างและออกแนวต่อต้านด็อกเตอร์บ้างค่ะ แฮร่

ตลอดเวลาหลายปีมานี้สำหรับเรล่า ซาร์คาแล้ว มันคือชั่วครู่เดียวเพราะเธอย้ายที่อยู่ ย้ายประเทศมาหลายรอบจนนับครั้งไม่ถ้วนจนจำไม่ได้ล่าสุดย้ายมาจากไหน แต่ที่เธอรู้ คือ เซ้นต์เธอจะสำแดงเมื่อรับรู้ถึงภัยร้ายที่กำลังจะมา นั้นแหละเธอถึงย้ายที่ที่อยู่บ่อยและบ่อยมาก ในบางครั้งเมื่อเรื่องรบกวนจิตใจถึงจะส่งจดหมายมาหาดิธ อันเชี่ยนวัน เพียงแต่หลัง ๆ นานทีจะส่งไปหา เพราะวุ่นกับการทำลายร่องรอยหรือทำลายสิ่งที่ชักจูงไปสู่ตัวเธอ

ตอนนี้นะหรอ?....เธอกำลังเจอเรื่องอภิมหาซวยสุด ๆ!! เพราะกำลังโดนตามล่าโดน....กลุ่มคนที่มีตรากระโหลกที่มีหนวดสีแดงอยู่นะสิ(ว๊อย) เลยต้องหนีไปมาจนต้องหนีมาวิ่งอยู่ในป่าฮังการีที่ว่ากันว่าเป็นที่เฮี้ยน เพราะตำนานเลดี้บ้าการอาบเลือดอะไรนั้น ชื่ออะไรนะ? อ๋อ...อลิซาเบธ บาโธรี่ ไม่สงไม่สนแล้วจะโดนใครลากไป เท้าเรียววิ่งต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อนแบบสุด ๆ แต่ทว่าอีกฝ่ายยิงอะไรบางอย่างและมันพุ่งตรงมาหาเธออย่างแม่นยำเสียด้วย เชือกโผล่มารัดขาเธอจนล้มกลิ้งคลุกดิน

อาวุธบ้าบออะไรกันวะคะ?!

ชายที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าเดินมาหาเรล่าก่อนจะจับคางขึ้น

"ท่าทางหนูทดลองตัวนี้สวยดีนะเนี่ย" เขาเอ่ยพลางจ้องมองอีกคนแบบลวนลามก่อนจะโดนอะไรผลักกระเด็นออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับร่างของจอมเวทย์ชายสองคนที่โผล่มา เรล่าจำชายเอเชียได้แต่อีกคนนะ....เธอไม่คุ้น เขามีผมดีดำเข้มและสีขาวแซมตรงข้างหู มีนัตย์ตาสีฟ้าเทาที่สวย สวมชุดสีน้ำเงินและ...เดี๋ยวผ้าคลุมสีแดงนั้นยอมรับเขาเป็นนายแล้ว?!

"ทำร้ายผู้หญิงมันไม่ดีนะว่าไหม?" ชายคนนั้นเอ่ยพลางร่ายเวทย์แก้เชือกที่เท้าอีกคนให้ ร่างหญิงลุกมาปัดฝุ่นก่อนจะวิ่งมาอยู่ข้าง ๆ สองจอมเวทย์ทันที

"แกเป็นใคร?"

"จงเรียกผมว่าด็อกเตอร์สเตรนจ์"

หลังจากการต่อสู้ที่ยาวนานจบลงพร้อมพวกนั้นที่กระเจิงกลับไป เรล่าหันมาทางหว่องก่อนจะพุ่งกอดราวกับสนิทมานาน สเตรนจ์จ้องมองคนที่อันเชี่ยนหมายมั่นว่าเธอจะเป็นศิษย์เขา 

ผมสีดำ(หรือน้ำตาลเข้ม?)หยักศก โครงหน้าสวยราวกับตุ๊กตา นัยต์ตาสีฟ้าสดสวยดุจน้ำทะเล  ผิวขาวเนียน แต่ที่ค้างคาใจด็อกเตอร์หนุ่ม คือ ทำไมเธอถึงไม่แต่งตัวเหมือนจอมเวทย์คนอื่น ๆ ชายเอเชียเห็นว่าอีกคนเงียบอยู่นานจึงสะกิด สเตรนจ์บอกเป้าหมายตนเองให้เรล่าฟังทันที

"ผมจะมาเป็นอาจารย์ใหม่ให้คุณ เรล่า" แต่หญิงสาวตอบมาสั้น ๆ ว่าไม่ ท่าทางเขาจะเจอตนเองเวอร์ชั่นหญิงหรือเปล่า? ชายหนุ่มมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเหนื่อยใจก่อนจะตวัดแขนและรวบตัวอีกคนขึ้นบ่า

เรล่าร้องลั่นราวกับว่าตนเองโดนฉุด หญิงสาวหวังว่าจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดอะไรแถมเปิดประตูให้อีกฝ่ายอีก เอาละ..เรล่า เธอกำลังโดนผู้ชายที่เพิ่งเห็นหน้าไม่กี่นาทีมาอุ้มขึ้นบ่า และเขาดันเป็นคนชวนเธอมาฝึกอีกต่างหาก มือเรียวเลยกำแน่นก่อนจะทุบรัว ๆ ก่อนจะโดนวางบนพื้นคฤหาสน์บางอย่าง จริง ๆ ต้องพูดอาศรมมากกว่า....

"เอาละเรล่า" สเตรนจ์กอดอกพูด "ก็ไม่ได้อยากฝึกเธอหรอกนะ แต่เธอต้องการอาจารย์ รวมถึงเป็นคำสั่งโดยตรงของอันเชี่ยนวัน"

"อันเชี่ยนวัน?" หญิงสาวลุกพรวดจากพื้นขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อคนที่เคยดูแลเธอมาตั้งแต่แบเบาะ "...เกิดอะไรขึ้นกับท่าน?"

หว่องเดินมาจับบ่า "ท่านโดนฆ่าโดยอดีตลูกศิษย์..." ชายเอเชียจับบ่าเธอแน่นกว่าเดิม "ดังนั้น...ขอร้องละเรล่า ฉันอยากให้---"

"ฉันตกลงและที่ฉันตกลง เพราะเป็นคำของท่านมหาปรมาจารย์" เรล่าเอ่ยนิ่ง ๆ "หลังจากที่คุณฝึกฉันจบลง ทางใครทางมันตกลงไหม คุณสเตรนจ์"

ด็อกเตอร์ไม่อาจปฎิเสธเธอเลยจึงตอบไป

"ตกลงเรล่า...."

นักเขียนขอพูด

Veronika (เยอรมัน) มาจากคำว่า Veronica แปลว่า เธอ ผู้นำชัยชนะ

Mirela (โรมาเนีย) สันติม,ควรค่าแก่การยกย่อง,ชื่นชม

Sarka (ฮังการี) นกแม็คพาย

#ชื่อรวมสามเชื้อชาติชัด ๆ

คาร์นางเอกในฟิคนี้อาจคล้ายลีน่าจาก Beautiful Creature อยู่บ้างและออกแนวต่อต้านด็อกเตอร์บ้างค่ะ แฮร่