“คุณกำลังทำให้ผมหมดความอดทนนะ”
“ก็อย่าทนสิครับ”พูดทั้งที่ยังใช้ปากตนคลอเคลียกับริมฝีปากผู้ฟังไปมา
“ไม่ต้องทนแล้ว”
“……”
“รักผมเถอะนะครับ ผมอยากให้คุณรักผมจะแย่อยู่แล้ว”
สิ้นประโยคที่ผู้พูดพูดด้วยเสียงอ่อยผู้ฟังจึงปลดปล่อยอารมณ์ที่กักเก็บไว้เป็นเวลานานออกมา
ลิ้นซากหนารุกล้ำเข้าไปยังโพรงปากของผู้พูดพลางเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นร้อนที่บัดนี้กำลังสนองตอบต่อตัณหาที่สิ้นสุดแล้วต่อการควบคุมมาอย่างยาวนาน สองมือที่โอบรัดอยู่รอบคอของผู้คร่อมร่างเลื่อนลงมาปลดกระดุมเชิ้ตให้ผู้สวมใส่ก่อนจะถอดประหนึ่งกระชากออกจากร่างแล้วทิ้งลงพื้นด้วยว่าอยากให้ผิวกายเราสัมผัสกันได้อย่างลึกซึ้งเพราะเสื้อยืดที่ตนสวมใส่อยู่ก็ถูกบุคคลด้านบนถอดออกให้
ครู่ใหญ่ริมฝีปากก็ถูกผละออกจากกันเนื่องจากร่างหนาได้ยินเสียงครางของผู้อยู่ใต้ร่างขณะที่มือทั้งสองข้างของตนกำลังสาละวนอยู่กับเม็ดนูนบนแผงอกขาวที่เผลอบีบและขยี้จนเจ้าของร่างแอ่นอกรับต่อสัมผัสนั้น
ลิ้นร้อนไล้เลียอยู่รอบๆเม็ดนูนก่อนจะปรับเปลี่ยนเป็นดูดดุนและขบกัดเมื่อเห็นยอดประทุมถันสีชมพูอ่อนแข็งสู้ยามถูกนิ้วมือเค้นคลึง เสียงครางพลางดีดดิ้นแลน่าสงสาร ทว่ากลับสร้างความกระสันให้ผู้ฟังจนต้องเลื่อนมือซ้ายขึ้นไปสอดแทรกนิ้วโป้งเข้าปากให้ผู้ส่งเสียงได้ใช้ลิ้นอันคล่องแคล่วคลอเคลียกับนิ้วแทนการกัดริมฝีปากตนจนแทบฮ่อเลือดด้วยเจ้าของนิ้วรู้ว่าคนที่กำลังถูกตนรังแกคงมีความรู้สึกไม่ต่างกัน
เสียวซ่านไปทั่วร่าง
“อึ อื้อ…”
เสียงครางยังคงดังเป็นระยะเมื่อลิ้นตนสัมผัสกับจุดเร้าจนร่างบางเกิดอาการกระตุกอยู่หลายครั้ง
มือเรียวเล็กของผู้ครางค่อยๆลูบไล้ลงมายังท้องน้อยที่มีกร้ามท้องขึ้นเป็นลูกเพราะเจ้าของร่างดูแลตัวเองดี ก่อนจะลูบต่ำลงไปยังเป้ากางเกงที่บัดนี้ความเป็นชายกำลังเสียดสีอยู่กับเนื้อผ้าจนรู้สึกเจ็บ สัมผัสบางเบาที่ถูกลูบไล้ค่อยๆเปลี่ยนเป็นรุงแรงขึ้นจากการเค้นคลึงจนตนเผลอส่งเสียงครางออกไปสู้ผู้ที่นอนอยู่เบื้องล่างด้วยว่าตัณหาแห่งกามารมณ์กำลังพุ่งขึ้นสูงจนตนต้องขยับร่างหนีเพื่อถอยห่างออกจากการถูกมือเล็กจับกุมเพราะยังไม่อยากให้ครั้งแรกที่ตนรอมาเนิ่นนานสุดสิ้นลงตอนนี้
ริมฝีปากบนล่างคอยๆจูบพรมไปตามเนื้อตัวของผู้ที่กำลังหลับตาพริ้มด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม สองมือบีบเค้นอยู่ยังเอวบางจนขึ้นสี เสียงซี๊ดซ๊าดที่บ่งบอกถึงความสุขสมเล็ดลอดออกมาจากปากที่ขณะนี้ริมฝีปากล่างของผู้ครางถูกฟันของเจ้าตัวกัดไว้แน่นเมื่อตัวช่วยที่ตนใช้ลิ้นคลอเคลียอยู่เมื่อครู่ถูกเจ้าของมือยึดกลับไป และเสียงนั้นช่วยกระตุ้นอารมณ์ของผู้กระทำจนรู้สึกได้ถึงความกระสันที่วิ่งพล่านอยู่ในกายบวกกับเมื่อยิ่งได้เห็นร่างของผู้ส่งเสียงกำลังดีดดิ้นพลางแอ่นอกและแกนกลางรับสัมผัสเมื่อลิ้นซากของตนไล้เลียไปถูกจุดสำคัญก็ยิ่งให้รู้สึกเสียววาบไปทั้งสันหลัง
“พะ พี่ธีศครับ ภะ ภัทรเสียวครับ”
‘เหมือนกัน’
เป็นประโยคตอบกลับในหัวของพีร์ธีศเมื่อได้ยินเสียงกระเส่าที่กล่าวพลางเรียกตนเช่นนั้น ซึ่งเจ้าของชื่อรู้สึกว่าหัวใจของตนกำลังสั่นไหวและวูบวาบประหนึ่งโรคหัวใจกำลังถามหา ไม่คิดว่าคนที่กำลังถูกตนรังแกจะเรียกพี่ได้เสี่ยงหัวใจวายตายขนาดนี้ จึงเลื่อนมือที่กำลังบีบเค้นเนื้อตัวของผู้ส่งเสียงลงมาปลดกระดุมกางเกงของเจ้าตัวก่อนจะรูดมันลงไปกองอยู่ที่ขาที่เจ้าของร่างใช้เท้าตนช่วยกำจัดสิ่งที่เป็นอุปสรรคต่อการร่วมรักของเราทิ้งลงพื้นอย่างรู้งานโดยที่มือทั้งสองข้างของตนก็ไม่เพิกเฉยต่อการกระทำแบบเดียวกันคือการปลดและถอดกางเกงให้ผู้ที่กำลังใช้ปากบดขยี้กับริมฝีปากตนอยู่
ชั้นในของผู้อยู่ใต้ล่างถูกนิ้วชี้เกี่ยวและรูดลงโดยได้รับการช่วยเหลือในการยกบั้นท้ายช่วยของเจ้าของร่างทุกอย่างจึงง่ายและรวดเร็วขึ้น ซึ่งเมื่อครู่ตอนที่ณภัทรถอดกางเกงให้ตนเจ้าตัวเล่นถอดทีเดียวพร้อมกับกางเกงยีนส์ ความคิดในหัวอยู่ๆก็แล่นมาแว๊บหนึ่งว่า
แซ่บมากถึงมากที่สุดเลยด้วย
“อื้ออออ…”
ความเสียวซ่านก่อเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อแกนกลางถูกมือหนาสัมผัสพลางเค้นคลึงยังส่วนปลายที่บัดนี้น้ำใสทว่าเหนียวไหลเยิ้มออกมา จึงทำเช่นเดียวกันกับเจ้าของมือคือสาวและรูดขึ้นลงด้วยอุ้งมือร้อนเป็นจังหวะเชื่องช้า ทว่าเพียงแค่ไม่ถึงนาทีมือเล็กก็ปล่อยออกจากสิ่งแสดงความเป็นชายของพีร์ธีศด้วยว่าความเร็วจากการสาวและรูดยังแกนกลางของตนถูกปรับเปลี่ยน แรงที่สู้ดีเมื่อครู่จึงอ่อนยวบลง ทำได้เพียงแค่เด้งแกนกลางรับไปตามจังหวะนั้นเท่านั้น
“ดีไหม แบบนี้ชอบรึเปล่า”
เมื่อเห็นสีหน้าบิดเบียวที่กำลังหอบหายใจถี่กระชั้นเจ้าตัวก็นึกกระหยิ่มด้วยว่าสีหน้าและท่าทางเช่นนั้นชวนให้ใจสั่นจนแทบระเบิด จึงถามพร้อมกับการสาวรูดที่ไม่ลืมเค้นคลึงยังส่วนปลายให้ผู้ถูกถามรู้สึกดี
ตนนั้นก็เคยขึ้นชื่อ จะให้เป็นฝ่ายถูกควบคุมได้อย่างไร พีร์ธีศคิดเช่นนั้น
“ดะ ดี ดีครับ ชอบมากๆเลย” ตอบทั้งที่หลับตาพลางดีดดิ้น
“พะ พี่ธีศครับ ภัทรจะ มะ ไม่ไหวแล้วครับ…”
“ไม่ไหวแล้วเหรอ” โน้มตัวลงไปกระซิบข้างหูด้วยใจฟูที่รู้ว่าตนกำลังจะเป็นผู้ชนะ
“ครับ มะ ไม่ไหวแล้ว”
“แล้วอยากให้ช่วยไหม อยากให้ช่วยหรือเปล่าครับ”
ยังคงกระซิบข้างหูด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะใช้ลิ้นซากไล้เลียแล้วงับใบหูที่บัดนี้กลายเป็นสีแดงเบาๆ
“ยะ อยากครับ อยากให้ช่วยครับ”
“ขอร้องสิ”
พูดพลางพรมจูบยังใบหูและซอกคอขาวที่กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆโชยออกมาผสมกับฟีโรโมนในร่างกาย
“พี่ธีศครับช่วยภัทรหน่อยแบบนี้ พูดแบบนี้แล้วเดี๋ยวช่วย”
“พะ พี่ธีศครับ ช่วยภัทรหน่อยครั… อ่ะ! มัน”
มือหนาหยุดการสาวรูด แต่กระนั้นเจ้าของมือก็ยังใช้นิ้วโป้งเค้นคลึงยังส่วนปลายจนเมือกใสไหลออกมาเปอะเปื้อน
“มันอะไรครับ” ถามด้วยเสียงกระเส่าทว่าสีหน้ากลับกระหยิ่มยิ้มย่อง
“มะ มันเสียวครับ”
พูดพลางยื่นหน้าหาคู่สนทนา ซึ่งพีร์ธ์รู้ว่าการกระทำเช่นนั้นคืออะไรจึงสนองตอบด้วยการยื่นลิ้นส่งไปที่ผู้เสนอก็แลกลิ้นกลับมา
“อึอื้ออออ”
บทสนทนาหยุดลงเมื่อการแลกลิ้นของทั้งคู่ใช้เวลาอยู่พักใหญ่ การดูดและขบเม้มอย่างบ้าคลั่งทำให้พีร์ธีศเผลอใช้มือที่ยังคงโอบรัดแกนกลางของร่างบางสาวรูดขึ้นลงไปตามจังหวะเร้าที่สะโพกสวยเด้งรับตามด้วยความถี่กระชั้นประหนึ่งอยากจะช่วยให้ผู้ที่อยู่ใต้ร่างถึงฝั่งฝันก่อนจึงปรับความเร็วขึ้น
“อ่ะ จะ จะเสร็จแล้วครับ… อะ อ้าาาา”
สิ้นประโยคนั้นอุ้งมือพีร์ธีศก็ชุ่มไปด้วยน้ำข้นสีขุ่นที่พุ่งออกมาจากส่วนปลายที่มือตนยังคงสาวรูดอยู่ยังแกนกลาง ก่อนจะปรับความเร็วลงเมื่อเห็นว่าร่างบางกำลังกระตุกและเกร็งดั่งถูกไฟช๊อต เพียงไม่กี่วินาทีสีหน้าที่ดูเจ็บปวดเมื่อครู่ก็ผ่อนคลายลง ทว่าลมหายใจกลับถี่หอบที่เหงื่อเม็ดโตหลายเม็ดผุดขึ้นที่หน้าผากจนเจ้าตัวต้องจูบเพื่อช่วยปลอบประโลม
“ขะ ขอโทษนะครับที่เสร็จก่อน” กล่าวทั้งที่ยังหอบและหลับตา
“ผมอยากให้คุณรักผมมาตลอดเลยนะรู้ไหม”
จึงผงกศรีษะขึ้นจูบยังริมฝีปากที่ยิ้มอ่อนอยู่ด้วยบางเบา
“ให้ภัทรช่วยพี่ธีศบ้างนะครับ”
ทว่าไม่ทันที่ร่างบางจะได้ขึ้นมาคร่อมร่าง มือหนาก็คว้าร่างนั้นให้กลับมานอนหงายเช่นเดิมพร้อมกับสอดแขนตนให้เจ้าของศรีษะทุยได้หนุนต่างหมอนก่อนจะใช้นิ้วชี้จิ้มยังปลายจมูกที่ตนชอบทำเสมอเวลาที่เจ้าตัวหลับ
“ทำไมครับ?
“เปล่า”
"หรืออยากให้ใช้ปากครับ"
"ไม่ใช่"
“อ่อ หรือชอบท่านอนหงายธรรมดาแบบนี้”
“ไม่ได้อยากให้ช่วยแบบนั้น”
“ครับ?
“เมื่อกี้ที่ผมช่วยคุณให้เสร็จก่อนเพราะเข้าใจว่าอดทนมานาน ซึ่งผมก็เช่นกัน”
กล่าวพลางเขี่ยผมหน้าที่เปียกเหงื่อจนแนบลู่ไปกับหน้าผากออกให้บุคคลที่นอนหนุนแขนตนอยู่อย่างไม่ร้อนรนในกิจกรรมที่คนหนึ่งถึงเส้นชัยไปก่อนหน้าทว่าตนยังอยู่เพียงกลางทาง
“ตอนนี้คุณไม่ต้องอดทนแล้ว ผมเลยอยากให้เรื่องคืนนี้ของเราเกิดจากความรักมากกว่าความใคร่น่ะ”
“คุณทำให้คนที่รักใครไม่เป็นอย่างผมได้รู้จักความรัก…
รอยยิ้มอบอุ่นปรากฎขึ้นอีกครั้ง ทว่าผู้ฟังกลับไม่ได้ยิ้มตอบเพราะขณะนี้น้ำใสได้ไหลออกจากหางตา
“คุณพีร์ธีศครับ…”
“ชู่ววววว…” นิ้วชี้ถูกวางทาบลงบนปากที่เพิ่งเรียกชื่อตนไปพร้อมกับน้ำตา
“ต่อไปนี้ตอนอยู่กันสองคนเรียกผมว่าพี่ธีศเหมือนที่เรียกเมื่อกี้นะ…
รอยยิ้มยังคงปรากฎอยู่บนใบหน้าโหด ทว่ายามยิ้มกลับไม่ได้น่ากลัวเพราะดวงตารีเรียวกลับกลายเป็นเส้นตรงชวนให้นึกเอ็นดูมากกว่า
“อยากช่วยผมใช่ไหม” ผู้ถูกถามพยักหน้ารับเบาๆทั้งน้ำตาที่ริมฝีปากอวบอิ่มบัดนี้คว่ำจากการเบะจนเชิดขึ้นไปติดจมูกรั้นที่กำลังขึ้นสี
“ถ้าอยากช่วยก็ช่วยใส่ความรักลงไปก็พอ”
“เพราะผมก็จะทำแบบนั้นกับคุณ แบบที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อนเหมือนกัน”
“……”
“พี่ธีศจะทำกับภัทรแค่คนเดียวเท่านั้นครับ”
สิ้นประโยคนี้ผู้ฟังก็ใช้สองมือจับใบหน้าผู้พูดให้ต่ำลงมาก่อนจะประกบปากตนเข้ากับอีกคนด้วยความนุ่มนวล...
สองร่างเปลือยเปล่าประกบเข้าหากันอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้จากที่เคยร้อนแรงเมื่อครู่กลับเปลี่ยนเป็นนุ่มนวลขึ้น สัมผัสรักอันอ่อนนุ่มไปตามเนื้อตัวที่พีร์ธีศมอบให้ยังคงเรียกเสียงครางกระเส่าให้กับณภัทรได้เป็นอย่างดี แกนกลางลำตัวฮึดสู้มือเมื่อมือหนารูดสาวและเค้นคลึงประหนึ่งอยากให้อีกฝ่ายถึงฝั่งก่อนอีกครั้ง
กล่าวด้วยเสียงแหบพร้าด้วยว่าการเล้าโลมที่แสนเนิ่นนานเพราะอยากจะจดจำรายละเอียดบนเรือนร่างอันแสนงดงามของอีกฝ่ายทั้งการมองและการสัมผัสไว้ให้ตราตรึงอยู่ในจิต ทว่าบัดนี้ความอดทนที่อดกลั้นมานานสิ้นสุดลงแล้ว จึงกล่าวออกไปทั้งที่ปากยังงับเม็ดนูนบนอกของอีกฝ่ายอยู่
“มีครับ ตะ แต่…” กล่าวด้วยเสียงกระเส่าไม่แพ้กัน
“ยะ อย่าใช้เลยครับ… ผมอยากให้คุณรักผมโดยไม่มีอะไรมาขวางความรู้สึกระหว่างเราน่ะ”
“แต่…”
“กับวินผมใช้ถุงยางตลอดครับ”
ความจริงการได้ยินแบบนั้นเป็นสิ่งดีเพราะรู้ว่าคนที่ตนกำลังจะมีอะไรด้วยในรอบ 3 ปีกว่าปลอดภัยแน่ๆเพราะวินทรัตน์นั้นเสี่ยงต่อการเป็นโรคเอามากๆ หากจะให้พูดตรงๆก็คือคลำไม่เจอหางวินทรัตน์เอาหมดและเอาสดด้วยเหอะ แต่อยู่ๆความรู้สึกเจ็บแปล๊บในอกก็เกิดขึ้นกิจกรรมที่กำลังไปได้ดีระหว่างเราจึงหยุดชะงักลง
เจ็บที่รู้ว่าใครเคยได้ใจเธอ
“คุณพีร์ธีศเป็นอะไรเหรอครับ?” ถามพลางผงกหัวขึ้นมอง เมื่อเห็นร่างที่กำลังละเลงรักอยู่บนตัวตนลุกขึ้นนั่ง
“รู้นะว่าเรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้และคุณกับมันก็จบกันไปนานแล้ว แต่แบบ… จะพูดถึงมันทำไมวะ”
“……”
คำตอบห้วนๆที่ผู้กล่าวใส่อารมณ์จนคนฟังรู้สึกได้ว่าเจ้าของเสียงกำลังหงุดหงิดเรื่องที่ตนพูดถึงบุคคลที่สาม ความรู้สึกผิดจึงก่อเกิดขึ้นเพราะไม่คิดว่าการสารภาพออกไปตรงๆแบบนั้นจะทำให้คนฟังน้อยอกน้อยใจ
“พี่ธีศครับ พี่ธีศโกรธภัทรเหรอครับ…” จึงเอื้อมมือไปดึงแขนที่เจ้าของร่างใช้ยันที่นอนอยู่
“ภัทรไม่ได้พูดเพราะนึกรักอะไร แค่พูดเพราะอยากให้พี่ธีศสบายใจว่าที่รักของพี่ปลอดภัยเท่านั้นเอง”
ดันร่างตนให้ลุกจากการนอนเพราะผู้พูดยังคงนั่งนิ่ง จึงคิดว่ากิจกรรมอันแสนหวานของเราไม่ควรจบลงแค่ตนได้ปลดปล่อยสิ ตนก็อยากให้คนรักมีความสุขที่ได้รักและประคองกอดร่างกายตนด้วยเช่นกัน
จึงลุกจากเตียงแล้วเดินไปนั่งคร่อมลงบนตักที่แกนกลางของเจ้าตัวเริ่มห่อเหี่ยวไปตามอารมณ์ของเจ้าของ กระนั้นก็ยังไม่เหี่ยวเฉาซะทีเดียวเพราะทันทีที่ก้นตนทาบลงยังเนื้อบริเวณหน้าขา เจ้าดุ้นดังกล่าวก็ผงาดสู้ขึ้นมาอีกครั้งด้วยว่าการนั่งที่ไม่อยู่สุขเพราะอยากเบี่ยงเบนความสนใจในอารมณ์หงุดหงิดของเจ้าตัวให้หันมาสนใจร่างกายตนดังเดิม จึงใช้สองแขนโอบรัดรอบคอแล้วจ้องตา ก่อนจะกล่าวด้วยเสียงอ่อนหน้าอ้อนตามสไตล์ที่เป็นไม้ตายตามแบบฉบับตน
“พี่ธีศครับ พี่ธีศอย่าโกรธภัทรเลยนะครับ”
“ไม่ได้โกรธ”
ตอบด้วยเสียงแข็งที่คิ้วชนกันเมื่อครู่เริ่มคลาย ทว่าอารมณ์ขุ่นเคืองยังคงหลงเหลืออยู่เสียงจึงฟังแข็งเช่นนั้น
“พี่ธีศไม่อยากกอดภัทรแล้วเหรอครับ ภัทรอยากให้พี่ธีศกอดนะ”
ยื่นหน้าเข้าหาผู้ที่ตนนั่งคร่อมตักจนปลายจมูกรั้นชนกับปลายจมูกเชิดของอีกคนพลางส่ายศรีษะไปมาดั่งแมวที่กำลังคลอเคลียอยู่กับเจ้าของ
และการกระทำนั้น ผู้ถูกกระทำก็ใจอ่อนยวบไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว…
"คุณนี่น้าาาา" กล่าวจบก็ถอนหายใจพลางหลับตา ซึ่งผู้พบเห็นรู้ได้ในทันทีเลยว่าตนชนะแล้ว
“ที่ผมถามหาถุงยางเพราะอยากให้คุณปลอดภัยน่ะ เมื่อก่อนผมก็ อ่ะ!…”
ริมฝีปากล่างของผู้พูดถูกกัดจากผู้ฟังด้วยเหตุผลเดียวกันคือหงุดหงิดที่ต้องมาได้ยินอะไรแบบนี้ เข้าใจแหละว่าอายุขนาดนี้แล้วเรื่องเซ็กส์มันเป็นเรื่องปกติ แต่ก็ไม่ได้อยากได้ยินว่าเคยไปกอดกับใครมาบ้างเข้าใจป้ะ?
“ถ้าสามปีที่หนีไปบวชคุณยังไม่ตายก็แสดงว่าปลอดภัยแหละ”
พูดด้วยเสียงประชดประชันที่หน้าตาบูดบึ้งจนไม่เหลือเคล้าความแซ่บซุยแบบเมื่อครู่
พีร์ธีศเห็นเช่นนั้นจึงยิ้มออกมา ตนยอมรับว่าแพ้สีหน้าดุๆแบบนี้เพราะมันไม่ได้น่ากลัวเลยซักนิด กลับกันมันดันน่ารักและน่าเอ็นดูซะมากกว่า จึงใช้สองมือจับบั้นท้ายกลมแล้วบีบด้วยความแรงเพราะสุดจะหมั่นเขี้ยวก่อนจะเลื่อนมือมาจับเอวบางแล้วดึงร่างที่นั่งตักอยู่ช่วงท่อนขาให้เข้ามาแนบชิดกับอกที่เปือยเปล่าของตน
เมื่อสัมผัสรับรู้ได้ถึงสิ่งเดียวกันที่ถูไถไปมาอยู่บริเวณต้นขา ส่วนแสดงความเป็นชายจึงแข็งสู้ขึ้นมาอีกครั้งและครั้งนี้มันพร้อมแล้วที่จะปลดปล่อยสิ่งที่กักเก็บเอาไว้แสนนานออกมา
“ผมห่างหายเรื่องแบบนี้ไปนานมันอาจรุนแรงหน่อย แต่ถ้าคุณเจ็บก็บอกผมจะหยุดทำ”
ใบหน้าหวานขึ้นสีพยักหน้ารับพร้อมกับปากที่เม้มเข้าหากันจนกลายเป็นเส้นตรง
เพียงพยักหน้าตอบเบาๆ ณภัทรก็รับรู้ได้ถึงความสูงของพื้นเพราะร่างตนที่นั่งคร่อมตักพีร์ธีศอยู่เมื่อครู่ถูกเจ้าของร่างยกจนตัวลอย แม้บั้นท้ายจะมีหนึ่งแขนคอยประคองอยู่แต่เพราะตนกลัวแขนกำยำนั่นหมดแรงเสียก่อน เพราะแม้หุ่นตนจะบางแต่น้ำหนักก็ไม่ได้เบาเหมือนผู้หญิงจึงกลัวว่าตนจะล่วงลงพื้นเลยยิ่งกระชับสองแขนที่โอบรัดรอบคอของผู้อุ้มไว้แน่นดั่งเด็กน้อยที่กำลังกอดคอคุณพ่อ
เพียงชั่วอึดใจร่างตนก็ถูกวางอย่างบางเบาลงบนเตียง ก่อนจะรับสัมผัสจากลิ้นร้อนอีกครั้งที่ตนคิดว่าเจ้าของลิ้นคงกำลังเบี่ยงเบนความสนใจเพราะตนรับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนของส่วนแข็งขื่นที่เมื่อสองขาของตนถูกจับตั้งชันมันก็ถูกฉีกออกเพื่อให้อีกร่างได้เข้ามาอยู่ยังหว่างขาที่บัดนี้บางสิ่งที่ตนมองด้วยตาเปล่าแล้วว่าขนาดใหญ่มากจนแอบกลัวอยู่หน่อยๆได้เข้ามาสัมผัสยังส่วนขยายที่ตนก็ไม่ได้ใช้งานมานานถึงครึ่งปี
“ไม่มีเจลคุณจะเจ็บไหม”
คำถามชวนให้ใจสั่นทำให้ณภัทรไม่กล้าตอบอะไรออกไป เพราะหลังจากคำถามนั้นผู้ถามก็จับส่วนแข็งขื่นของตนถูไถยังส่วนขยายที่ขณะนี้ขาทั้งสองข้างที่ตั้งชันอยู่กำลังพยายามช่วยขยับออกเพราะอยากจะให้ความกว้างไม่มากก็น้อยได้พอดีกับสิ่งที่จ่อทางเข้าอยู่
ทำไมอยู่ๆก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ
“งั้นใช้น้ำของผมช่วยนะคุณจะได้เจ็บน้อยหน่อย”
จริงๆณภัทรอยากจะบอกว่าในลิ้นชักโต๊ะโคมไฟมีเจลล่อลื่นที่ตนแอบใส่ไว้เผื่อยามฉุกเฉินที่คืนไหนนอนๆกันอยู่แล้วเกิดคึกขึ้นมาจะได้สะดวกในการใช้งาน แต่เพราะตอนนี้ในหัวขาวโพลนไปหมด เพียงแค่ส่วนปลายที่ชุ่มไปด้วยเมือกสีใสกำลังถูไถอยู่ยังรูจีบสติที่พอจะมีจึงเป็นการรอรับแรงกระแทกที่ส่วนแข็งขื่นใช้สารล่อลื่นธรรมชาติถูไปมาอีกเพียงแค่สองครั้งดุ้นขนาดใหญ่ก็ผลุบเข้ามายังภายในจนรู้สึกจุกบริเวณท้องน้อย
“อ้าาา”
“อ่ะ!”
เสียงกรีดร้องในหัวดังขึ้นทว่าเสียงนั้นกลับไม่สามารถ Out put
“เจ็บเหรอ”
“พะ พอไหวครับ แค่มัน… รู้สึกอึดอัดน่ะ”
“มันแน่นมาก”
ใช่ มันแน่นมาก เพราะตนก็รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน
เห็นด้วยตาก็ว่าใหญ่อยู่แต่ไม่คิดว่าเข้ามาแล้วจะจุกจนพูดไม่ออกขนาดนี้ ณภัทรได้แต่คิดเช่นนั้น…
เล็บทั้งสิบจิกลงบนเตียงก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นกำผ้าปูไว้แน่นเมื่อการชักเข้าและออกค่อยๆเคลื่อนตัวเหมือนอยากจะดูเชิงผู้ถูกกระทำก่อนว่าจะรับไหวในระดับไหน
“แบบนี้โอเครึยัง เจ็บน้อยลงไหม”
“คะ ครับ โอเค…”
ผู้ถูกถามกล่าวพลางเอียงหน้าจนแทบฝังลงเตียงเพราะรู้สึกได้ถึงความจุกปนเสียวซ่านที่กำลังตีรวนกันอยู่ภายในเมื่อลำขนาดใหญ่ชักเข้าและออกเป็นจังหวะเชื่องช้า ทว่าจังหวะนั้นส่วนแข็งขื่นอันน่าสะพรึงได้หายเข้าไปจนมิด ความรู้สึกจุกบริเวณท้องน้อยจึงก่อเกิดเป็นระยะ
“ผมจะเร่งจังหวะแล้วนะ”
“คะ ครับ”
อกขาวแอ่นรับเมื่อถูกริมฝีปากขบเม้มและดูดดุนอย่างเอาแต่ใจอีกทั้งสะโพกก็โยกไปตามจังหวะเมื่อส่วนลำนั้นเคลื่อนตัวเข้าออกด้วยจังหวะที่เร็วขึ้น ส่วนแข็งขื่นของตนที่ถูไถไปมาอยู่บริเวณท้องน้อยของผู้เร้าอารมณ์จึงสุดจะอดทนได้อีกครั้ง
“พะ พี่ธีศครับ ภัทรจะ จะเสร็จ…”
“ปล่อยเลย”
กล่าวพลางหอบหายใจด้วยว่าตนนั้นส่งเสียงครางทุกครั้งยามที่อวัยวะส่วนกลางผลุบหายเข้าไปจนมิด
เพียงครู่ท่าเบสิกที่อีกคนนอนราบอยู่บนเตียง ผู้คุมเกมส์ที่ใช้ลิ้นหยอกล้ออยู่กับเม็ดนูนบนแผงอกขาวก็ดีดตัวตั้งตรงก่อนจะใช้สองมือยกบั้นท้ายของผู้ที่อยู่ใต้ร่างขึ้นในท่าแอ่นรับแล้วเริ่มเร่งจังหวะการเสียดสีของแกนกลางที่ฝังอยู่ภายในร่างของอีกคนด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น
“อะ จะ จะเสร็จ สะ เสร็จ... อ้าาาาาา”
เพียงการโยกอีกสามครั้งร่างบางก็ปล่อยน้ำสีขุ่นออกมา ของเหลวข้นหนืดกระเซ็นเปอะเปื้อนไปทั่วบริเวณท้องน้อยทั้งของตนและของอีกคนที่กำลังกระแทกกระทั้นยังส่วนขยาย
“อีกนิดนะ”
ว่าจบก็เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ซึ่งการกระทำที่แสนดุเดือดนั้นสร้างความเจ็บปวดให้ผู้รับแรงกระแทกที่นอนหายใจรวยรินด้วยว่าหมดเรี่ยวแรงจากการปลดปล่อยของเหลวเมื่อครู่จนต้องยกมือขึ้นมาจับยังหน้าขาที่ยังคงกระแทกกระทั้นส่วนกลางขนาดใหญ่ของตนเข้าออกอยู่ยังบริเวณเนื้ออ่อน การจับพลางฝังเล็บลงยังขานั้นนอกจากจะบ่งบอกว่าตนเสียวซ่านไม่แพ้ผู้กระทำแล้วยังเป็นการบอกว่าตนกำลังเจ็บปวดรวดร้าวเกินใจและกายจะทนไหว ทว่าความเจ็บปวดที่ตนได้รับนั้นเสียงที่เปล่งออกมาจึงเป็นเสียงร้องครวญครางที่ฟังแล้วชวนให้น่ารังแกมากกว่าหยุดรังแก
การพยายามร้องขอชีวิตจึงไม่เป็นผล...
“เรียกชื่อหน่อย เรียกพี่ธีศหน่อย”
“พะ พี่ พี่ธีศครับ”
แม้ร่างกายเจ็บจนเกินทนแต่ก็ต้องยอมรับว่าตนรู้สึกดีมาก ไม่ใช่แค่ดีที่เรามีอะไรกันแต่ดีที่รู้ว่าอีกฝ่ายก็ต้องการตนมากเฉกเช่นเดียวกับตนที่อยากให้พีร์ธีศกอดมาตลอด
“เรียกอีก”
“พี่ธีศครับ พี่ธีศของภัทร…”
“อะ อ่ะ อ้าาาา!”
“อ้าาาาา” และณภัทรก็ถึงฝั่งตามพีร์ธีศมาอีกครั้ง…
[ ทางกลับอยู่ด้านล่างจ๊ะ ]
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in