เรื่องคือนายเอกย้อนเวลากลับไปในร่างเดิมตัวเองเมื่อ xxx ปีก่อน (จำไม่ได้ ขี้เกียจไปค้น) แล้วก็ใช้ชีวิตใหม่ ครั้งนี้ก็ลัคกี้อินเกม ลัคกี้อินเลิฟ

เราเคยอ่านเรื่องนี้ตอนลงเน็ต ชอบนะ ชอบจนไปหาจีนอ่านจนจบ (และปาหมอนนิดตรงฉากโคมไฟแล้วคนเขียนเม้นต์ไว้นิดหน่อยว่าชุ้นเขียนได้แค่นี้ ฮา) 

ตอนนั้นที่อ่านรู้สึกว่าคือพอหมดช่วงที่เริ่มชอบกันปุ๊บคือหมดละ นายเอกเหมือนเดินขึ้นบันไดไป ไม่มีความยากลำบากเลย Too damn lucky ไม่ผิด แต่อ่านแล้วไม่รู้สึกถึงพลังในตัวงาน

แต่ก็รอรวมเล่มแหละ ยังมีส่วนที่ชอบ

ได้อ่านนางสนมก่อน ก็เริ่มมีความหงิดๆ คนเขียนในความทุกบังเอิญ จนได้อ่านเล่มลัคกี้จริงๆ ก็...

ก็เลยไม่ค่อยอยากจะอ่านงานเขาเลย ฮา (แต่หลังจากนั้นก็อ่านอีกสองเรื่องนะ)

เรื่องนี้ต้องแบ่งสองจุด 

จุดแรกคือบทแปล ที่เรากุมขมับมากว่าสนพ. ไม่ทำอะไรกับบทแปลพิลึกๆ เลย โฮ หลังจากเคสนางสนมโดนคนถล่มไป เลยปล่อยงี้หรือเปล่า อะไรยังไงไม่รู้ แต่มันทำให้งานที่ออกมามันหลุด QC แจ่มใสไปเยอะ

ซึ่งกรรมเลยตกที่คนแปล และไปปรากฏให้เห็นชัดในเคสชายาผู้มีคุณธรรม

ถอนใจทุกครั้งว่าเป็นต้นอ่อนที่โดนถอนไปตอนยังไม่ทันได้โต 

อะ แต่อันนี้ถือว่าอยู่ที่สนพ.

จุดที่สองคือตัวเนื้อเรื่อง พอได้อ่านเป็นเล่มเป็นก้อน เราพบว่าเนื้อเรื่องง่อนแง่นไร้โครงสร้างมาก อยากยัดอะไรให้นายเอกทำแล้วดูดีก็ยัดเลย

ที่ยัดแล้วล้นสุดคือบทดาราหนัง ใส่มาทำไมกัน ไม่เข้าใจ

ปมบ้านนายเอกก็ใส่มาลอยๆ ไม่รู้จะใส่มาทำไมกัน

ที่เหลือก็โชคดีหมด บังเอิญหมด อะไรดีอะไรเด่นเป็นต้องได้

พออ่านต่อจากนางสนม เราเลยค่อนข้างหัวเสียแหละ เหมือนเห็นแพตเทิร์นเขา

เรื่องนี้ค่อนข้างเป็นทรงนิยายเว็บมากกว่าด้วย เหมือนเขียนๆ ไปให้จบ ไม่ได้ผ่านการอ่านซ้ำ ทวน ตบ เกลา ใดๆ มาไงไปงั้น 

จริงๆ เราเสียดายวัตถุดิบ คนเขียนคนนี้เป็นคนที่วัตถุดิบไม่เลวเลย แต่เอามาทำแล้วรสชาติมันหายไป เหลือแต่ฉลากติดไว้ว่าวัตถุดิบดีให้คนกรี๊ด

สรุป คนชอบเยอะ เราก็ขับรถสวนเลนไปแบบเศร้าๆ

ไม่ได้ถึงกับแย่ แต่ดีไหม ก็เป็นเรื่องที่สตอรี่ไม่ดี

คิดว่าตัวละครกับโมเม้นต์ฟินที่อัดๆ มา ละมุนงี้ ทำให้คนชอบแหละ ถือว่ามองคนละมุมกันแหละนะ

อนึ่ง ไม่เข้าใจทำไมคนสงสัยเรื่องใครรุกใครรับ สำหรับเราอ่านแล้วก็ชัดเจนรู้เรื่องดีว่าตามโพมาตรฐานนะ อีกอย่าง คนเขียนทรงนี้ไม่น่าหลุดมาตรฐานหรอก ยาก --- เราเห็นบ่อยกว่าเราโดนถามว่าหนี้ดอกท้อใครรุกใครรับอะ ฮืออออออ