แมรี่วิ่งกลับบ้านไปพร้อมกับน้ำตาบนใบหน้าที่กำลังไหลอาบแก้มเธอ เธอจึงโทรให้ซูริมาปลอบเธอที่บ้านเพราะแม่ของเธอนั้นไม่อยู่บ้าน ซูริจึงมาตามคำเรียกร้องของเธอ แมรี่เธอก็ร้องไห้หนักมากซูริก็ได้แต่ปลอบเธอว่าไม่เป็นไรนะเธอยังมีเรานะแมรี่ ซูริเธอจึงอาสาออกไปซื้อกระทิงแดงให้แมรี่เพราะเครื่องชนิดนี้จะทำให้เธอหายเศร้า ซูริเธอจึงออกไปซื้อมาให้แมรี่ // แมรี่ก็ได้แต่นั่งรอซูริกลับมา จนเวลาผ่านไปนานเอามากๆ เธอจึงออกไปตามหาซูริ เธอเห็นฝูงไทยมุงกำลังลุมร้อมอะไรกันสักอย่างโดยมีเสียงรถตำรวจและไซเรนรถพยาบาลดังสนั่นมากๆ เธอกำลังแหวกทางเข้าไปภายในกลุ่มฝูงชนที่กำลังมุงดูอะไรกัน แมรี่มองเห็นมือที่กำลังถือขวดกระทิงแดงไว้ในมือกางเกงสีแดง เสื้อสีขาวที่มีคราบเลือดเต็มไปหมด // นั่นคือซูริเพื่อนของเธอ เธอได้แต่ยืนอึ้งกับสิ่งที่เธอเห็น สิ่งที่ทำให้เธอเสียมากกว่าเรื่องของเอ็มตอนนีี้คือการจากไปของซูริเพื่อนรักของเธอ // เช้าวันถัดมาในโรงเรียนแมรี่ได้ทะเลาะมีปากเสียงกันกับเพื่อนในห้องเธอชื่อกุ๋นเป็นเพื่อนร่วมชั้นที่แมรี่ให้ความสนิทสนมเป็นอย่างดี
กุ๋น : ซูริมันชอบมึง มึงยังไม่รู้อีกหรอ?
แมรี่ : ................
กุ๋น : มันจะชอบมึงหรือไม่ชอบมึงก็แล้วแตเถอะ แต่ถ้าใช่ไม่ใช่มึงต้องตอบว่าไม่ใช่นะเว้ย
แมรี่ : ทำไมว่ะ?
กุ๋น : ก็มันเป็นกฎของโรงเรียน เขาจะไล่มึงออก
แมรี่จึงเขาไปพบกับครูใหญ่ // เธอและครูใหญ่จึงได้คุยกัน
ครูใหญ่ : (ยื่นสมุดเล่มหนึ่งที่หนาและมีปกสีเหลืองให้กับแมรี่) นี่ไดอารี่ของซูริเพื่อนเธอ
แมรี่ : (เธอจึงหยิบไดอารี่จากมือครูใหญ่มาและเธอก็บรรจงอ่านมันอย่างตั้งใจและสิ่งที่ซูริเขียนลงไปนั้นมันหมายถึงแมรี่ทั้งหมดเลย)
ครูใหญ่ : ในสมุดเล่มนี้เขาหมายถึงเธอรึเปล่า?
แมรี่ : หนูก็ไม่รู้เหมือนกันะค่ะ
แมรี่เธอเดินออกมาจากห้องครูใหญ่พร้อมกับสีหน้าที่ตึงเครียดและสับสน เธอจึงนำสมุดเล่มนี้ไปเผาทิ้ง // กุ๋นจึงเดินเข้ามาปลอบใจข้างๆแมรี่
กุ๋น : ซูริมันอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก มันเลยอยากไปเรียนที่อื่นไง
//จบ//
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in