ดอกไม้ช่อที่หนึ่ง - Promise

สายตาที่ไม่รักดีเหลือบไปเห็นใครบางคนที่คุ้นเคย
ผิวที่ไม่ขาวเเละไม่เเทนจนเกินไปทำเอาไม่สามารถละสายตาออกไปได้

" ถุย เหอะ เเรซองเดี๋ยวมึงโดนถีบ ที่กูพูดไปทั้งหมดมึงฟังกูปะเนี่ย "

" ไม่เห็นจะมีอะไรเลยก็เเค่ตอนเช้าพี่จะไปซื้อหังสือเเต่คิวปิด ยิงธนูไปโดนพี่เขา เเละพอจะกลับ คิวปิดก็ดันยิงพี่กับเขาเข้าหากันอี--"

คนที่นั่งดื่มกาเเฟเเละจัดกลีบดอกไม้อย่างสบายใจโยนก้านดอกไม้ที่ไม่ใช้ใส่คนตรงหน้า

" โอ๊ย! ไอ้เจ้าหญิง ปามาทำไมเนี่ย! "

คนที่ถูกกระทำโวยวายก่อนที่ฮันบินจะยกกระดาษหนังสือพิมพ์มาตั้งกองบนโต๊ะเพื่อไม่ให้เห็นหน้าของคนตรงข้าม ไม่มีการตอบคำถามใดๆของคนตรงหน้า ด้วยขนาดห้องที่ใหญ่เเละโต๊ะที่ค่อนข้างกว้าง การที่จะพูดคุยกันมันก็ทำให้ต้องใช้เสียงพอสมควร

" ทำไมวะทำไม ไอ้พวกพี่มิโน ถึงเรียกพี่ว่าเจ้าหญิง.. เจ้าหญิงอะไรดุเป็นหม-"

พูดไม่ทันขาดคำกองหนังสือพิมพ์ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าถูกเเรงผลักลงมากองที่ตัก

คนเป็นน้องเห็นอย่างนั้นก็อดไม่ได้ที่จะเเกล้งพี่ชายหน้าสวยของเขา เเรซองเเกล้งไปนั่งในเก้าอี้ที่ว่างข้างๆพี่ชายก่อนที่จะเริ่มบ่นอีกครั้ง

" ถ้าหน้าสวยเหมือนเจ้าหญิงอ่ะพอเข้าใจได้ ไม่ค่อยออกไปไหนทำตัวเหมือนอยู่หอคอยรอเจ้าชายมารับอ่ะก็ค่อยพอเป็นเหตุเป็นผลหน่อย เเต่ไอ้ที่ใจดีเหมือนเจ้าหญิงเนี่ย ผม เเรซอง ขอค้านสุดใจ "

จากที่ห้องเงียบๆตอนนี้มันเต็มไปด้วยเสียงบ่นของผู้เป็นน้องอย่างเเรซอง ส่วนคนพี่ก็เอาเเต่นั่งหูทวนลมเเกล้งไม่ฟังที่น้องพูดน้องถามจนคนน้องงอนเเล้วงอนอีกคนพี่ก็ยังเมินเฉย
หลังจากจบศึกพี่น้อง เเรซองก็อาบน้ำเเต่งตัวพร้อมที่จะพาพี่ชายไปเที่ยวตามที่นัดไว้ ฮันบินหยิบเสื้อตัวโปรดเเละกางเกงยีนส์คู่ใจมาใส่พร้อมกับรองเท้าเเวนสีเหลือ ส่วนเเรซองในตอนนี้อยู่ในชุดที่ว่าเจ้าตัวเคยพูดไว้ ถ้าสาวๆไม่ติดผมนะ ผมจะลาออกจากการเป็นเเรซองน้องชายพี่ฮันบินเลย ซึ่งถ้าหากเรื่องนั้นทำได้จริงๆ ฮันบินคนนี้ก็คงไม่มีน้องชายตั้งนานเเล้วเเหล่ะ!

กลิ่นน้ำหอมของเเรซองฟุ้งจนคนเป็นพี่ต้องเอาเเมสมาปิดเอาไว้ ส่วนตัวเขาฉีดน้ำหอมที่สั่งทำพิเศษเนื่องด้วยสาเหตุที่เเพ้แอลกอฮอล์ การได้กลิ่นอะไรพวกนี้ก็จะทำให้รู้สึกมึนหัวอยู่บ่อยๆ

ทันทีที่ทั้งคู่เเต่งตัวเสร็จเรียบร้อย Lamborghini Aventador คันสวยก็ถูกขับออกไปจากที่จอดรถของคอนโดจะมุ่งหน้าไปยังฮงเเด เเสงจากไฟทางกระทบทำให้รถคันสวยดึงดูดสายตาจากผู้คนที่เดินทางอยู่ไม่น้อย

" โทรหาจีนานให้หน่อยดิ บอกว่ากำลังไปละจองโต๊ะเลย "
" ไม่ต้องโทรหรอก คนที่ร้านนั้นเขารู้ เขาก็เเทบจะเปิดสาขาส่วนตัวให้พี่เเล้ว "
" เดี๋ยว นี่ไปผับของใคร อย่าบอกนะ "
" .. "

ทันทีที่คนเป็นน้องส่งยิ้มเป็นนัยให้คนเป็นพี่ คันเร่งที่ถูกหยีบอยู่ก็ถูกผ่อนลงมาอัตโนมัติ สายตาที่เชือดเชือนถูกส่งมาให้คนที่เด็กกว่าอีกครั้ง เเรซองที่นั่งข้างๆหน้าหน้ามาคุยด้วยความวิงวอนจากพี่ชาย เขาก็เเค่อยากจะให้พี่ชายของเขาออกมาพักผ่อนบ้างในวันหยดสุดสัปดาห์ หลังจากที่ฮันบินได้รับงานเป็นนายเเบบอาชีพ

" ก็พี่อ่ะ ลดเงินเดือนผมอ่ะ .. พวกพี่จีวอนเขาก็เเค่อยากจะชวนผมไปเที่ยว เเล้วก็คงอยากจะเจอพี่ด้วย"
" เเต่กูไม่อยากเจอ!! "
" น่านะ พี่ชายสุดน่ารักของผม ไปเเค่ครั้งนี้ครั้งเดียวก็ได้เนี่ย "
" ใช่ จริงๆด้วย นี่รู้มาตลอดใช่ปะว่าจีวอนกลับมาเเล้ว "
" อื้ม "
" ละนี่บอกจีวอนด้วยปะเนี่ยว่าวันนี้พี่จะไปไหนบ้าง "
" อันนั้นเปล่า "
" งั้นไปส่งเเล้วพี่จะกลับ "

ฮันบินออกรถอีกครั้ง เเต่ครั้งนี้เต็มไปด้วยความตึงเครียดระหว่างเขาเเละคนที่นั่งข้างๆ เเรซองนั่งหน้าบูดเพราะไม่ว่าจะทำยังไงพี่ชายก็ไม่ยอมไปด้วยสักที ส่วนฮันบินถามว่าในใจคิดอะไรอยู่ก็คงไม่พ้นคำว่า
ไปให้พ้น กับ คิดถึง
ฮันบินอาศัยในจังหวะที่รถติดไปเเดงเอื้อมมือไปหยิบอะไรบางอย่างที่อยู่เบาะหลัง ช่อดอกไม้ที่มีการ์ด เล็กๆเสียบอยู่

ยินดีด้วย จาก ฮันบิน

มือเล็กยื่นช่อดอกไม้ที่ลงทุนจัดเองเมื่อตอนกลางวันให้กับเเรซอง ช่อดอกไม้ที่หุ้มด้วยกระดาษโฮโลเเกรมสีสวยที่มีดอกทานตะวัน ดอกเดซี่ เเละ หญ้าเเห้งเเซมๆอยู่

" โถ่ ก็ว่าทำไมตั้งใจทำจัง "

" หุบปาก อย่าบอกด้วยว่ากูเป็นคนทำให้ บอกว่าซื้อมาจากร้าน โอเคปะ "

" คิดถึงเขาก็บอกไป จะปากเเข็งทำไมล่า "

" มึงก็น่าจะรู้ว่าทำไม กว่ากูจผ่านจุดนั้นมาได้มันยากนะมึง "

ฮันบินที่พูดไปพร้อมกับกำพวงมาลัยเเน่อีกครั้ง เขาไม่ค่อยร้องไห้ให้ใครเห็นนอกจากพ่อเเม่ เเต่ครั้งนี้ ความรู้สึกที่อดกลั้นมานานทำให้น้ำตาที่ถูกซ่อนไว้ล้นออกมา

" ไม่ร้องนะพี่ ผมจะอยู่ตรงนี้เอง คนเก่งของผม ไม่ร้องน่านะ .... นี่ไง ไปครั้งนี้ก็ไปเชิดใส่พี่เขาเลยไง ยึดคติเจ้าหญิงเอาไว้ ไม่ก็สักช็อตสองช็อต เดี๋ยวเจ้าเเม่ก็ลงพี่เอง "

" กี่คนดีล่ะ"

ยิ้มเจ้าเล่ห์ของฮันบินในตอนนี้มันค่อนข้างเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นไม่เบา เเรซองที่ทำตามมิชชั่นของตัวเองได้สำเร็จนั่งภูมิใจในผลงานตัวเอง

คันเร่งถูกเหยียบอีกครั้ง เสียงมือถือดังขึ้นเเละพบว่าเบอร์ที่โชว์ขึ้นมาคือ

BAE

มือถือถูกส่งไปยังคนที่นั่งข้างตัวเองก่อนที่จะให้คนข้างๆพูดตามที่ตนเองบอก เเรซองรับมือถือด้วยท่าทางหมั่นไส้เพราะการเมมชื่อของอีกคน

" เอ่อ สวัสดีครับพี่จีวอน เเรซองนะ พี่ฮันบินเขาไม่ได้มาด้วยหรอก ผมเอารถพี่เขามา นี่มือถือพี่เขาก็ไมได้เอาออกจากรถ "

[ อ่า อย่างงั้นหรอ ]

" ครับๆ "

[ ฝากบอกด้วยว่า หน้าม้านั่นน่ะ ยาวเเล้วนะ เดี๋ยวก็ทิ่มตาเจ็บอีกหรอก ]

" พี่จีวอนพูดอะไรครับ พี่ฮันบินเขาอยู่ที่คอนโดนะครับ "

[ เสื้อนั่นน่ะ บางไปไหม หาอะไรคลุมหน่อยเปล่า ]

" เอ่อ ผมว่าพี่ตาฝาดเเล้วครับ เจอกันที่ร้านครับ "

หลังจากวางสายจากปลายทาง เเรซองก็เริ่มที่จะกังวลเรื่องพี่ชายตัวเองขึ้นมานิดหน่อย หรือ พี่ชายของเขาจะถูกสะกดรอยตาม ทันทีที่ถึงร้าน ฮันบินจอดให้เเรซองลงไปก่อนที่จะเข้าไปจอดรถข้างในอาคารที่คุ้นเคย บรรยากาศที่คุ้นเคยถูกตกเเต่งใหม่ด้วยสีที่ร้อนเเรง เสียงเพลงที่ดังออกมาจากในผับเล่นเอาเกือบลืมของสำคัญที่เขาขาดไม่ได้

ฮันบินเอื้อมมือไปเปิดที่เก็บของภายในรถก่อนที่จะหยิบซองสี่เหลี่ยมที่เขียนหน้ากล่องว่า สำคัญ เขาหยิบซองพวกนั้นเเละเก็บไว้ในที่ใส่กระเป๋าตังค์ของกระเป๋ากางเกง

ฮันบินเดินเข้าไปภายในร้าน ผู้คนที่จำเขาได้ต่างตกใจเเละตื่นเต้นที่ได้เห็นเขาอีกครั้ง อาจจะครั้งนี้เขาดูดีมากกว่าเดิม หรือ อาจจะเป็นเพราะการเเต่งตัวในวันนี้ที่อยู่มนเสื้อยืนสีดำที่ไม่หนามาก กางเกงยีนส์ขาด

ทันทีที่เขากำลังจะกดมือถือหาเจ้าน้องชาย เขาถูกมือใหญ่คว้าเข้าที่เอวก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว เเสงที่ไม่ชัดมากทำให้ยากที่จะมอคนตรงหน้า คนตรงหน้าไม่ใช่คนที่เขารู้จัก ไม่ใช่อริ ไม่ใช่เเฟนเก่า ไม่ใช่ญาติที่ไหน

" ปล่อย "

" ไปไหนล่ะ น้องชาย เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นน้องสาวดีล่ะ ฮ่าๆๆ "

พูดจบชายที่ดึงเเขนของฮันบินก็อาศัยจังหวะที่ฮันบินเลี่ยงออกตีเข้าที่บั้นท้ายของเขา

ทันทีที่เขาได้ยินอย่างนั้น ฮันบินหยุดเดินเเละง้างหมัดก่อนที่จะต่อยเข้าไปเต็มๆที่หน้าของอีกฝ่าย เหตุการณ์นี้ทำให้ผู้คนที่อยู่รอบข้งให้ความสนใจอยู่พอสมควร

" ปากดีนะมึง เอาอีกเเผลไหม "

มือของฮันบินตอนนี้เต็มไปด้วยเลือดจากปากของอีกฝ่าย

" ใคร มีใครอีก ไหนเมื่อกี้ใครดึงคอเสื้อกูมึงออกมาดิ "

" กระจอก "

พูดจบร่างที่นอนอยู่บนพื้นก็ถูกเพื่อนของฝ่ายนั้นลากไปทำเเผลตามลำดับ

-

วันนี้ฮันบินใส่เสื้อสีอะไร
ดำ

กางเกงล่ะ
ยีนส์ขาด

รองเท้า
เเวนเหลือง

" ชัดเจน"

เสียงสนทนาที่ดังมาจากฝั่งวีไอพีของผับดังขึ้น เเจวอนที่นั่งดื่มอยู่พุ่งตัวขึ้นมาตามด้วยเเรซองเเละมิโน
การพนันขนาดย่อมเกิดขึ้นจากเจ้าของฉายาเจ้าหญิงในตอนนี้กำลังต่อยกับชายเเปลกหน้าที่เเซวตนเอง

" ฮันบิน 10000 ดอล "

มิโนหันไปมองเเรซองก่อนที่จะร่วมด้วย

" 30000 ดอล"

" พวกมึงนี่จริงๆเลย ตอนเเบบนี้มันต้องไปช่วยไหมวะ "

เเจวอนพูดก่อนที่จะหยิบไวท์มาดื่มอีกครั้ง ทั้งสามคนยืนกอดอกมองดูคนที่มีฐานะว่าเป็นเพื่อนชายเเละน้องชายอย่างเมามัน

" ชิบหายฮันบินมาเเล้ว "

เเรซองพูดก่อนที่จะขยับไปนั่งใกล้มิโน
ฮันบินที่พึ่งเดินเข้ามานั่งไปฝั่งพีไอพี กล่าวทักทายรุ่นพี่ตามมารยาท เเทฮยอนที่พึ่งเดดินเข้ามาก็นั่งข้างมิโน ตามด้วยจีนานเเละจุนฮเว เขาเช็ดเลือดที่เปื้อนอยู่บนมือออกอย่างเลือดเย็น

" โถ่ นึกว่าจะเเน่ "

ก่อนที่คำทักทายเหล่านั้นจะหยุดที่คนตรงหน้า ทันทีที่สายตาสบกัน จีวอนในวันนี้ยังดูดีเหมือนเดิม เเถมผิวยังสวยเหมือนเดิม เสื้อสีชมพูที่ตัดกับผิวทำเอาฮันบินหยุดสายตามอง สร้อยคอที่เขาเป็นคนซื้อให้ยังอยู่ เเต่รองเท้าเนี่ย ใส่เหมือนกันทำไม!!

" สวัสดี "

จีวอนเป็นผู้เปิดบทสนทนา ทันทีที่ฮันบินได้ยิน เขาเบือนหน้าหนีก่อนที่จะเดินไปห้องน้ำ

จีวอนที่เห็นก็รีบตามไปโดยอัตโนมัติ ผู้คนมากมายรวมถึงหญิงสาวที่เห็นจีวอนต่างชวนชนเเก้วเพราะรูปร่างที่หล่อเเละมีเสน่ห์ เช่นเดียวกับฮันบินที่ตอนนี้ยืนชนเเก้วอยู่กับหญิงสาวสวย ฮันบินตั้งใจที่จะดื่มหนักตามที่นัดกับน้องชายไว้เเละหวังว่าจะพาสักคนสองคนกลับไปที่ห้องตามสไตล์ เจ้าหญิง ( จอมปลอม )

ในตอนนี้ฮันบินทั้งหล่อเเละน่ารัก หน้าม้าที่คลุมหน้าในตอนนี้มันพอดีกับรูปหน้าเรียวสวย จีวอนรีบเบือนหน้าหนีทันทีที่เห็นคนตรงหน้าถูกหอมโดนคนอ่นที่ไม่ใช่เขา

รอบกายฮันบินถูกสายตาทั้งหญิงสาวทั้งชายมอง ฮันบินในตอนนี้ที่มีแอลกอฮอล์อยู่ภายในร่างกายช่างเซ็กซี่ ใบหน้าที่น่ารักนั้นขึ้นสี ร่างที่เสียการทรงตัวเล็กน้อยจากการดื่มในตอนนี้ทำเอาคนที่มองอยากจะเเทรกตัวเข้าไปรับ เขาเริ่มขยับร่างกายตามจังหวะเพลง ส่วนจีวอนยังคงมองอยู่ห่างๆ เเต่ไม่ขาดสาย

" ฮันบิน "

จีวอนเรียกฮันบินก่อนที่เจ้าของชื่อจะถูกดึงเข้าไปทางที่นั่งด้านหลัง จีวอนสั่งให้การ์ดเข้าไปลากตัวฮันบินออกมา เขาไม่พร้อมที่จะเผชินหน้ากับฮันบินในตอนนี้ เพราะเขารู้ว่าฮันบินตอนเมานี้เป็นอย่างไร เเต่อีกใจเขาก็ไม่อยากที่จะให้คนอื่นมาเห็นว่าที่อดีตคนรักของเขาในสภาพนั้น

" ชิบหายเเล้ว "

ทันทีที่จีวอนนึกขึ้นได้ เขารีบวิ่งเข้าไปยังที่ที่ฮันบินอยู่ ภาพที่เห็นคือเสื้อยืดที่ถูกเปิดขึ้นมาจเห็นรอยสักที่อยู่ใต้สะดือ เเละไหล่สวยๆที่ขึ้นสีเพราะผู้หญิงคนนึงกำลังพยายามที่จะลวนลาม

" ฮันบิน "

จีวอนสั่งให้การ์ดลากตัวหญิงกลุ่มนั้นออกไปจากผับเเละเเบนไม่ให้เข้ามาอีกต่อไป

" ใครที่ตอนนี้ยังมองคนๆนี้อยู่ ผมจะเชิญตัวคุณออกจากผับเเละเเบนคุณทุกผับที่อยู่เเถบนี้ คุณก็น่าจะรู้ว่าผมเป็นใคร"

ทันทีที่จีวอนพูดขึ้นเสียงพูดคุยก็เงียบลงก่อนที่ดีเจจะเริ่มกลับมาขึ้นอีกครั้ง

เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง สภาพฮันบินในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับผัก จีวอนรีบเข้าไปดึงตัวก่อนที่จะพากกลับไปส่งยังที่เดิม สภาพทุลักทุเล

" กูว่าโดนป้ายยา "

" กูว่าโดนมอม"

" กูว่ามันต้องเอาถุงยางติดมาในกระเป๋ามันเเน่"

ประโยคสุดท้ายนั้นทำเอาบทสนทนาจบลงด้วยความไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ เเรซองเดินเข้าไปหาฮันบินก่อนที่จะถอด sweater ของตัวเองให้คนเป็นพี่คลุมไว้

" ไปต่อยกับคนอื่นอ่ะทำได้ พอโดนเเอลนิดนึงกลายเป็นงี้เลย "

เสียงน้องชายพูดก่อนที่จะช้อนหัวของคนที่หลับอยู่มาบนตักของตัวเอง เเต่คืนนี้ยังอีกยาวไกล

-

เสียงดนตรีจากผับยังคงดังอย่างต่อเนื่อง เหล่าดีเจต่างขึ้นเล่นอย่างไม่ขาดสาย เหล่าปาปารัสซี่ที่เเฝงตัวอยู่ที่นี่ก็เช่นกัน จีวอนที่ตอนเเรกหวังที่จะปรับความเข้าใจกับฮันบิน ตอนนี้กลับออกมาสูบบุหรี่อยู่ข้างนอกร้าน

" เป็นไงล่ะ น้องโตขึ้นเยอะเเล้วหล่อเนอะ"

" อื้อ น่ารัก "

" เเหม่ กูละอยากจะอ้วกมันตรงนนี้ "

" ผมดีใจมากที่เขามา "

" เออ ขอให้มึงปรับความเข้าใจกันได้ "

" ครับ "

พูดจบมิโนก็เดินเข้าไปข้างในร้าน

_

จีวอนยังคงยืนสูบบุหรี่อยู่ภายนอกของร้าน มีบางทีที่ดื่มกับผู้คนเล็กน้อย อากาศที่หนาวในตอนกลางคืนไม่มีผลอะไรกับเขามากนักเพราะเเอลกอฮอล์ที่เข้าไปในร่างกายทำให้อบอุ่น เขาสัมผัสถึงกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคย จีวอนหันไปทันทีตามที่ได้กลิ่น เเต่ทันทีที่หันไป ภาพตรงหน้าคือ ฮันบินที่ยืนก้มหน้าเเละมีเเรซองเดินมาส่งก่อนที่จะปล่อยให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน

" ไม่ต้องห่วง "

ทันทีที่จีวอนเห็นสีหน้าที่กังกลของเเรซอง จีวอนก็ให้คำตอบที่สามารถเรียกรอยยิ้มของคนที่เดินมาส่งฮันบิน เเรซองเเละจีวอนเดินไปลารุ่นพี่ที่มาร่วมงานในวันนี้รวมถึงกำชับให้คนที่เป็นน้องของอดีตคนรักขับรถดีๆหรือถ้าไม่ไหวสามารถจอดรถไว้ที่นั่นเเล้วให้ไปนอนที่คอนโดของเขาที่ไม่ไกลจากตัวผับได้ จีวอนได้จัดการรถบางส่วนให้พวกเขาเผื่อว่าฉุกเฉินการ์ดสามารถขับรถไปส่งยังที่พักได้

ตอนนี้ทั้งจีวอนเเละฮันบินอยู่ในสภาพที่ค่อนข้างต่างกันเเต่เนื่องจากจีวอนนั้นคอเเข็งกว่าจึงทำให้ปริมาณที่ดื่มเข้าไปไม่ค่อยมีผลต่อเขาสักเท่าไหร่

ในระยะทางจากผับมายังรถถือว่าไม่ไกลนัก อากาศของตอนนี้เริ่มเย็นอีกครั้ง เเต่คนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขากลับตัวอุ่นขึ้นมา

" คิดถึงนะ"

- continue -
Writer time !!

สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนนะคะ กลับมาอีกครั้งกับเราเอง อยากรู้จักเลยว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไงน้าาาา

NC จะมีหรือเปล่าอะ เเฮ่ๆ ฝากให้กำลังใจเราด้วยนะคะ คอมเมนท์ติชมได้เลยค่ะ ส่วนใครอยากให้เขียน NC ก็เมนท์มาหรือ สกรีมเเท็ก #arrowsfictions

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น